Το Three Floating Rooms / Art Pavilion M. άρχισε να ολοκληρώνεται σαν ιδέα το 2020, όταν προκηρύχθηκε ένας διαγωνισμός από την πόλη Almere στην Ολλανδία που χτίστηκε τη δεκαετία του 1980, μια «νέα πόλη» στο Flevoland.
Το Flevoland είναι η δωδέκατη και τελευταία επαρχία της Ολλανδίας, αποτέλεσμα του μεγαλύτερου έργου «ανάκτησης» στον κόσμο. Πρόκειται για μια περιοχή που κάποτε ήταν η θάλασσα Zuider, η εσωτερική θάλασσα της Ολλανδίας, η οποία μετατράπηκε σε γεωργική γη τη δεκαετία του 1920. Χτισμένο στα νερά του Weerwater στο Almere, το περίπτερο Art Pavilion M. εγκαινιάστηκε πριν λίγο καιρό.
Οι αρχιτέκτονες φαντάστηκαν το μουσείο και τους εξωτερικούς του χώρους ως μια ακολουθία τριών εφαπτόμενων δακτυλίων: Το Λιμάνι, η Σκηνή και το Παρατηρητήριο.
Το Λιμάνι περιβάλλει μια υδάτινη πλατεία, η οποία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εκθεσιακός και συναυλιακός χώρος, αλλά και ως παρατηρητήριο πουλιών και φυτών που υπάρχουν στον περιβάλλοντα χώρο. Όπως σε ένα λιμάνι, οι επισκέπτες μπορούν να φτάνουν με βάρκα. Λειτουργεί ως δημόσιος χώρος όπου, όταν το μουσείο είναι κλειστό, μπορεί κανείς να κολυμπήσει ή να ψαρέψει, και ως περίπατος προς το μουσείο κατά τις ώρες λειτουργίας.
Η Σκηνή, ένας δεύτερος κύκλος, είναι η βεράντα του μουσείου, εντός του δακτυλίου. Η πλατφόρμα μπορεί να γίνει σε ειδικές περιπτώσεις σκηνή στο νερό, και χώρος για παραστάσεις, συναυλίες ή υπαίθριες εκθέσεις.
Το Παρατηρητήριο είναι μια ελαφριά κατασκευή από ξύλο που περικλείει τους εκθεσιακούς χώρους, αντανακλώντας και φιλτράροντας τις αποχρώσεις του νερού και της γύρω βλάστησης σαν θερμοκήπιο. Περιβάλλεται πλήρως από μια κουρτίνα όπου τα κομμένα σχήματα επιτρέπουν στο φως να διηθείται με διαφορετικούς τρόπους, δημιουργώντας μια πρόσοψη φτιαγμένη από φως που είναι προσανατολισμένη στον άξονα Βορρά-Νότου, ακολουθώντας τις πλανητικές ευθυγραμμίσεις: τα τέσσερα παράθυρα κοιτούν τον άξονα της αυγής και του δειλινού του χειμερινού και του θερινού ηλιοστασίου, ενώ η οροφή καλύπτεται από κοχύλια, φιλτράροντας το νερό της βροχής.
«Σκεφτήκαμε το μουσείο χερσαίας τέχνης και πολυμέσων στο Flevoland ως ένα μέρος που θα μπορούσε να δώσει τις δυνατότητες έκθεσης, αλληλεπίδρασης και παράστασης στο νερό, να λειτουργήσει ως λιμάνι για την τέχνη, αλλά και κυριολεκτικά ως λιμάνι, όπου σκάφη ή άλλες πλωτές εγκαταστάσεις μπορούν να ελλιμενιστούν στην κλειστή λίμνη του – ένα μέρος που θα παραμείνει δημόσιο ακόμη και όταν το μουσείο είναι κλειστό, να γίνει ένας τόπος στον οποίο μπορείς να περιηγηθείς με κανό, ή όπου μπορεί κανείς να ψαρέψει και να κολυμπήσει το καλοκαίρι και να κάνει πατινάζ το χειμώνα», λένε οι αρχιτέκτονες.