Για πολλές δεκαετίες αποτελούσε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς της Λεμεσού αφού ήταν ο μοναδικός χώρος αθλητικών δραστηριοτήτων με μια ιδιαίτερη ιστορία. Τα τελευταία χρόνια, το ΓΣΟ αφέθηκε να μετατραπεί σε ένα μελανό στίγμα για την πόλη και ιδιαίτερα για το παραλιακό μέτωπο όπου τα έργα αναβάθμισης της περιοχής που έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες (πολυλειτουργικό παραλιακό πάρκο, παραλιακός πεζόδρομος κλπ), αποτελούν το καμάρι τόσο του Δήμου όσο και των ίδιων των πολιτών.
Η εικόνα εγκατάλειψης, οι κατεστραμμένες υποδομές, οι κάθε είδους βρωμιές και τα σκουπίδια που είναι διάσπαρτα σε όλους τους χώρους αλλά και η κοινή διαπίστωση ότι οι εγκαταστάσεις του ΓΣΟ αποτελούν καταφύγιο περιθωριακών στοιχείων, δικαιολογημένα προκαλούν τις έντονες αντιδράσεις οργανωμένων φορέων και γενικότερα των πολιτών που θέλουν αυτό το σημείο αναφοράς να διαδραματίσει το ρόλο που του αρμόζει.
Οι ευθύνες του Δήμου και των άλλων αρμόδιων φορέων είναι τεράστιες για την σημερινή επιεικώς απαράδεκτη, εικόνα που παρουσιάζει η περιοχή και δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι, με βάση και την εμπειρία, είναι αμφίβολο αν θα γίνουν όλα εκείνα που έχουν εξαγγελθεί ώστε το ΓΣΟ να καταστεί λειτουργικός χώρος άθλησης, συνδεμένος με τις υπόλοιπές παραλιακές υποδομές.
Να θυμίσουμε ότι μετά την κατεδάφιση του ιστορικού γηπέδου (αφού στο μεταξύ είχε κατασκευαστεί το Τσίρειο Στάδιο) προστέθηκαν στο ΓΣΟ κάποιοι παρακείμενοι ανοικτοί χώροι οι οποίοι δωρήθηκαν από την Νίκη Φυτίδου (εξ’ ου και μετονομάστηκε σε Φυτίδειο Αθλητικό Κέντρο) και ακολούθησε η κατασκευή σύγχρονων εγκαταστάσεων που περιλάμβαναν γήπεδα βόλεϊ και μίνι φούτμπολ, εσωτερικές εγκαταστάσεις γυμναστικής και άλλες συναφείς υποδομές υπηρεσιών για τους αθλούμενους ενώ εξωτερικά δημιουργήθηκε παιδότοπος και χώροι οι οποίοι κατά καιρούς λειτούργησαν σαν καφετέριες.
Εγκαταστάσεις όμως και υποδομές οι οποίες δεν αξιοποιήθηκαν στον βαθμό που θα έπρεπε. Για κάποιο χρονικό διάστημα οι αθλητικοί χώροι είχαν παραχωρηθεί στο ΤΕΠΑΚ για χρήση από την φοιτητική κοινότητα, κάτι όμως που, όπως αποδείχτηκε, δεν λειτούργησε. Αποτέλεσμα αυτής της αδράνειας ήταν να παρουσιάζουν οι εγκαταστάσεις και ο ευρύτερος χώρος του ΓΣΟ, την σημερινή καταθλιπτική εικόνα.
Η κατάσταση στην οποία αφέθηκε το ΓΣΟ τέθηκαν επανειλημμένα σε συσκέψεις του Δήμου Λεμεσού με τον ΚΟΑ αλλά και το ΤΕΠΑΚ στις οποίες λήφθηκαν κάποιες αποφάσεις με στόχο τη διατήρηση του αθλητικού χαρακτήρα του χώρου και την περαιτέρω ανάδειξη του, μέσα από την επέκταση και τον εμπλουτισμό της αθλητικής υποδομής ώστε να καταστεί ο ευρύτερος χώρος προσιτός και ελκυστικός.
Πρόσφατα, σε συνεδρία της Διαχειριστικής Επιτροπής, με τη συμμετοχή του Προέδρου του ΚΟΑ, του Δημάρχου, του Αντιπρόεδρου του ΤΕΠΑΚ και των συνεργατών τους, αποφασίστηκε να προκηρυχθούν προσφορές σε δύο φάσεις για την επιδιόρθωση και αναβάθμιση των εξωτερικών χώρων και των γηπέδων αρχικά και των κτηριακών εγκαταστάσεων στην συνέχεια.
Με βάση συμφωνία που έγινε μεταξύ Δήμου, ΚΟΑ και ΤΕΠΑΚ τη διαχείριση του ΓΣΟ θα έχουν για περίοδο δέκα χρόνων, με ανανέωση ανά πενταετία, ο Δήμος και το ΤΕΠΑΚ. Ειδικότερα, το Πανεπιστήμιο θα διαχειρίζεται τις αθλητικές υποδομές για χρήση από φοιτητές και πολίτες, ενώ ο Δήμος θα αναλάβει τη διαχείριση των υπόλοιπων χώρων, συμπεριλαμβανομένου και του Αθλητικού Μουσείου, που θα δημιουργηθεί για να στεγάσει την πλούσια πορεία που είχε η Λεμεσός τα τελευταία 150 χρόνια στα αθλητικά δρώμενα τόσο στην Κύπρο όσο και διεθνώς.
Ωστόσο, μέχρι την προκήρυξη και την κατακύρωση των προσφορών και πολύ περισσότερο, μέχρι την υλοποίηση των έργων όπως έχουν εξαγγελθεί, θεωρείται βέβαιο ότι περάσει ακόμα πολύς καιρός και στο μεταξύ η σημερινή κατάσταση του ΓΣΟ θα γίνεται όλο και χειρότερη. Ως εκ τούτου επιβάλλεται ο Δήμος και οι εταίροι του, να προβούν σε κάποιες ενδιάμεσες ενέργειες εξωραϊσμού και προστασίας των κτηριακών και εξωτερικών χώρων του Αθλητικού Κέντρου.
Ένας και πλέον αιώνας αθλητικής ιστορίας
Να θυμίσουμε ότι ο Γυμναστικός Σύλλογος «Τα Ολύμπια», είναι συνυφασμένος με την οργανωμένη αθλητική ιστορία και δραστηριότητα της Λεμεσού για περισσότερο από ένα αιώνα. Από εδώ ξεκίνησαν την καριέρα τους οι περισσότεροι από τους καλύτερους αθλητές οι οποίοι με τη συμμετοχή τους σε παγκόσμιες αθλητικές διοργανώσεις όπου και διακρίθηκαν, τίμησαν διεθνώς την Κύπρο.
Είναι ο αρχαιότερος αθλητικός σύλλογος της Κύπρου και ο δεύτερος αρχαιότερος σύλλογος στον Ελληνικό χώρο μετά τον «Πανελλήνιο». Ιδρύθηκε το 1892 από τοπικούς παράγοντες της Λεμεσού όπως οι Ανδρέας Θεμιστοκλέους, Ιωάννης και Αριστόδημος Κυριακίδης, Ν. Κλ. Λανίτης, Χριστόδουλος Σώζος και Ηρακλής Σκυριανίδης.
Το στάδιο του ΓΣΟ κατασκευάστηκε το 1898 και λειτούργησε ένα χρόνο αργότερα με την διοργάνωση των 3ων Παγκύπριων Αγώνων Στίβου. Εκτός από τη διοργάνωση αθλητικών αγώνων, φιλοξενούσε και άλλες σχολικές και κοινωνικές εκδηλώσεις της Λεμεσού όπως τα Ανθεστήρια.
Στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 στην Αθήνα, ο ΓΣΟ κέρδισε και το Χρυσό Μετάλλιο στους αγώνες με πιστόλι με τον Ιωάννη Φραγκούδη. Από τότε ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Το 1925 οργάνωσε και φιλοξένησε το πρωτάθλημα των Πανελλαδικών Αγώνων Στίβου, και το 1928 καθιέρωσε τους Παγκύπριους Αγώνες σχολείων. Το 1929, ο ΓΣΟ προχώρησε σε μια επαναστατική για την τότε χρόνια κίνηση, επιτρέποντας την συμμετοχή γυναικών στους αγώνες. Πρώτη αθλήτρια ήταν η Δομνίτσα Λανίτου η οποία έλαβε μέρος και στους Ολυμπιακούς του 1936.
Χρήστος Χαραλάμπους
