Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Το θέμα αποτέλεσε για μια ακόμα φορά αντικείμενο συζήτησης στην Επιτροπή Εσωτερικών, με την συμμετοχή εκπροσώπων των άμεσα επηρεαζόμενων, του Κοινοτικού Συμβουλίου Πισσουρίου, και άλλων φορέων, μέσα από την οποία ανασκοπήθηκε η πορεία κάποιων έργων που βρίσκονται σε εξέλιξη. Τέθηκαν απόψεις και προβληματισμοί και ακούστηκαν κάποιες αλήθειες, μέσα από τις οποίες διαφάνηκε ότι δεν έγιναν εξ’ αρχής εκείνες οι ενέργειες μέσα από τις οποίες μπορούσε να αντιμετωπισθεί πολύ νωρίτερα και αποτελεσματικά το πρόβλημα.
Η νομική σύμβουλος Ελίνα Ζώη η οποία πλαισιώνεται από συνεργάτες γεωλόγους και άλλους ειδικούς και από το 2015 εκπροσωπεί 17 από τους επηρεαζόμενους ιδιοκτήτες, αναφερόμενη στα έργα που γίνονται, εξήγησε ότι η Α’ Φάση αφορά όχι την περιοχή της κατολίσθησης αλλά την περιοχή έξω από αυτήν έτσι ώστε να μην επεκταθεί ενώ το έργο μέσα στην περιοχή κατολίσθησης, αφορά στην τοποθέτηση ογκόλιθων και την κατασκευή πασσαλοστοιχίων που θα μειώσουν την πίεση που ασκείται καθώς και έργα διαχείρισης του νερού που προέρχεται από την βροχή και από λύματα, καθώς δεν υπάρχει αποχετευτικό σύστημα.
Μιλώντας στο Limassol today, η κ. Ζώη τονίζει ότι το πρόβλημα έπρεπε να είχε τακτοποιηθεί εδώ και χρόνια και όχι την τελευταία στιγμή, δεδομένου, όπως επισημαίνει, ότι πρόκειται για μια περιοχή παλαιοκατολίσθησης που έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια.
Το ΕΤΕΚ, όπως σημειώνει «μας έχει πει ότι η μεθοδολογία με την οποία έγινε η μελέτη δεν είναι σωστή με αποτέλεσμα να μην είναι ξεκάθαρο το που ακριβώς σηκώνεται η παλαικατολίσθηση». Όπως υποδεικνύεται, αν οι ογκόλιθοι τοποθετηθούν λίγο πιο δεξιά ή αριστερά, οπότε ουσιαστικά θα πιαστούν οι άκρες, τότε ο όγκος της κατολίσθησης που γίνεται τώρα δεν θα ανακοπεί.
Από την μια, δηλαδή, υπάρχει χάσιμο χρόνου και χρημάτων χωρίς να έχει γίνει ουσιαστικό έργο και από την άλλη, η εκτίμηση είναι ότι η δεύτερη φάση θα κρατήσει 30 μήνες , οπότε, σύμφωνα και με το ΕΤΕΚ θα πρέπει να γίνει μια επιπλέον μελέτη στο συγκεκριμένο σημείο για να επιβεβαιωθεί ποια είναι η περιοχή ανύψωσης της παλαιοκατολίσθησης στην οποία πρέπει να μπει το αντίβαρο.
«Η λεγόμενη πρώτη φάση, στην ουσία δεν προστάτευσε και δεν έκανε τίποτε μέσα στην περιοχή της κατολίσθησης» όπως παρατηρεί η κ. Ζώη, εκφράζοντας την βεβαιότητα ότι αυτό που έγινε και γίνεται είναι η προστασία της υπόλοιπης κοινότητας Πισσουρίου για να μην επεκταθεί η κατολίσθηση προς τα πάνω , που ήταν ένας φόβος υπαρκτός.
Η εκπρόσωπος των 17 επηρεαζόμενων κατοίκων δηλώνει ότι δεν υπάρχει διαφωνία με τα έργα που γίνονται και ήταν κάτι που είχε ζητηθεί από το 2015 όταν ακόμα γινόταν λόγος για τοπικές καθιζήσεις και όχι κατολισθήσεις, επισημαίνοντας ότι στην τελευταία συζήτηση στην Επιτροπή Εσωτερικών η εκπρόσωπος του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης ήταν ξεκάθαρη, ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε να χρησιμοποιούμε τον όρο κατολίσθηση».
«Η καθίζηση και η υποχώρησης του εδάφους αποτελούν συμπτώματα της κατολίσθησης αλλά δεν είναι το φαινόμενο που αντιμετωπίζουμε».
Στα βρόχινα νερά και τα λύματα η πηγή του κακού
Από μελέτη η οποία έγινε από την ομάδα επιστημόνων που πλαισιώνει την κ. Ζώη έχει καταδειχθεί ότι ο λόγος της κατολίσθησης και η επιτάχυνση της είναι οι βροχοπτώσεις σε σχέση και με την εισροή αποχετευτικών λυμάτων. Διαπιστώθηκε ότι κάθε φορά που υπήρχαν ισχυρές βροχοπτώσεις, ήταν και οι περίοδοι που παρουσιάζονταν μεγάλες κατολισθήσεις. Κάτι που, λόγω και της κλιματικής αλλαγής είναι και πιο συχνές.
«Η θεωρία ότι υπήρχαν παλιότερα λίμνες στην επίμαχη περιοχή οι οποίες μπαζώθηκαν και έγιναν οι οικιστικές αναπτύξεις, αποτελεί μύθο» όπως κατηγορηματικά αναφέρει η κ. Ζώη επικαλούμενη και αεροφωτογραφίες του Κτηματολογίου της περιόδου από το 1937 μέχρι και 2014 οι οποίες καταγράφουν με λεπτομέρειες την περιοχή και στις οποίες φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα τεμάχια είναι ακριβώς τα ίδια, δεν έγινε καν διαχωρισμός, οι δρόμοι είναι οι ίδιοι και δεν έχουν χαραχτεί καινούργιοι. Φαίνεται ξεκάθαρα η οικιστική ανάπτυξη που έγινε αλλά δεν καταγράφονται ποτέ λίμνες.
«Είχαμε φέρει ένα γεωμορφολόγο από την Βρετανία ο οποίος έκανε έρευνα και σχετικές δημοσιεύσεις στο επιστημονικό περιοδικό της Γεωλογικής Εταιρείας του Λονδίνου» επισημαίνει η Ελίνα Ζώη, σημειώνοντας ότι είχε τεθεί θέμα στο Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης ότι θα ήταν σκόπιμο, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, το ίδιο το κράτος σε συνεργασία και με το ΤΕΠΑΚ που διαθέτει Τμήμα Τηλεπισκόπησης, να έχει μια μόνιμη παρακολούθηση τουλάχιστον των περιοχών που είναι ευαίσθητες και μετακινούνται.
«Ενώ πηγαίνουμε πλέον στον εντέκατο χειμώνα αφότου εκδηλώθηκε το πρόβλημα, δεν έχουν γίνει έργα μέσα στην περιοχή της κατολίσθησης και ενώ ξέρουμε ότι ο λόγος που μετακινείται η περιοχή είναι ως επί το πλείστο τα νερά των βροχών κι όμως δεν έχει γίνει ακόμα τίποτε σε ότι αφορά την άντληση και την κατασκευή αγωγών διαχείρισης των νερών»
Η κ. Ζώη επισημαίνει και το γεγονός ότι ειδικός υδρογεωλόγος από το Μετσόβιο έχει υποδείξει ότι θα πρέπει να γίνει άμεσα άντληση νερών από το υπέδαφος και να απομακρύνονται με βυτιοφόρα για να στεγνώσει η περιοχή και να περιοριστούν οι οριζόντιες καθιζήσεις που είναι και οι πιο καταστροφικές.
Στην Επιτροπή Εσωτερικών, υποδείχθηκε ότι στο μεσοδιάστημα και μέχρι να ολοκληρωθούν τα έργα που θα σταθεροποιήσουν την περιοχή, θα πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία άντλησης των νερών αφού κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι χειμώνας έπεται.
«Όταν ξεκινήσαμε το 2015 δεν υπήρχαν σπίτια σε μη αναστρέψιμη κατάσταση ενώ σήμερα αυτά όλο και αυξάνονται, οπότε αντιλαμβανόμαστε ότι αν άρχιζε από τότε η άντληση νερών οι κατοικίες θα μπορούσαν να επιδιορθωθούν και δεν θα μιλούσαμε για μετακινήσεις και αποζημιώσεις».
Η καταστροφή και τα κτυπήματα από τράπεζες και ληστές
Πέραν από τα καθαυτό ζητήματα που αφορούν το πρόβλημα των κατολισθήσεων και το ξεσπίτωμα τόσων κατοίκων, η εκπρόσωπος της Ομάδας Ιδιοκτητών, έθεσε στην Επιτροπή Εσωτερικών και δύο επιπλέον πολύ σοβαρά ζητήματα.
Το ένα αφορά την αντιμετώπιση που έχουν από τις τράπεζες αρκετοί επηρεαζόμενοι κάτοικοι. Όπως μας εξήγησε η κ. Ζώη, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάρει δάνεια για την κατασκευή των σπιτιών τους και ενώ αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν και να πληρώνουν ενοίκιο, «έρχεται η τράπεζα και τους ζητά την δόση του δανείου οπότε δεν μπορούν να πληρώνουν το ενοίκιο τους».
Από πλευράς κράτους, όπως επισημαίνει, δίνεται μια φορά τον χρόνο ένα μικρό επίδομα ενοικίου (που αντιστοιχεί στο επίδομα ενοικίου που δίνεται στους δικαιούχους του ΕΕΕ) σε όσους έχει εκδοθεί διάταγμα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Θα πρέπει, όπως υποδεικνύει, να γίνει μια κρατική παρέμβαση προς τις τράπεζες για αναστολή εξόφλησης των δανείων μέχρι να ολοκληρωθούν τα έργα, επισημαίνοντας ότι «πρόκειται για σπίτια που μπορούν να επιδιορθωθούν γι’ αυτό αν βγουν σε πλειστηριασμό από τις τράπεζες είναι κρίμα κι άδικο».
Το άλλο σοβαρό πρόβλημα, έχει να κάνει με τις λεηλασίες που γίνονται στα σπίτια που εγκαταλείφθηκαν και ενώ καλείται η Αστυνομία, απαντά ότι δεν μπορεί να μπει στο σπίτι αν δεν είναι μέσα ο ιδιοκτήτης. Και το εύλογο ερώτημα ου τίθεται είναι «πώς γίνεται να λέει το κράτος στον ιδιοκτήτη να φύγει από το σπίτι του για να γίνουν τα έργα χωρίς να προσφέρει ασφάλεια στην περιουσία του» .
