Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Όσο κι αν ο κόσμος της Λεμεσού επιθυμεί πλέον, για μια σειρά από λόγους, να χρησιμοποιεί το ποδήλατο στις καθημερινές διακινήσεις του, από την περιφέρεια στο κέντρο της πόλης, δεν το επιχειρεί. Κι αυτό επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή η οποία να προσφέρει την απαιτούμενη άνεση και ασφάλεια. Η Λεμεσός των μικρών αποστάσεων και διαδρομών θα μπορούσε να απαλλαγεί από το σημερινό κομφούζιο των ιδιωτικών αυτοκίνητων και να μετατραπεί σε μια πόλη του ποδηλάτου όπως και της αστικής συγκοινωνίας.
Ωστόσο, οι άμεσα υπεύθυνοι για την δημιουργία των κατάλληλων υποδομών ώστε να γίνει πράξη αυτή η προοπτική, αν και προτρέπουν με κάθε ευκαιρία τους πολίτες να χρησιμοποιούν το ποδήλατο για τις καθημερινές διακινήσεις τους στην πόλη, από την άλλη δεν φαίνεται να έχουν την βούληση να συμβάλουν με έργα προς αυτή την κατεύθυνση.
Αυτό, τουλάχιστον αποδεικνύεται με τα ελάχιστα που έγιναν την τελευταία πενταετία και κυρίως με όλα εκείνα που θα μπορούσε και θα έπρεπε να γίνουν αλλά δεν έγιναν. Αντίθετα, οι ποδηλατόδρομοι που κατασκευάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, έθεσαν τις βάσεις για την δημιουργία ενός δικτύου ποδηλατοδρόμων που να καλύπτει λειτουργικά όλη την πόλη, το οποίο όμως δεν έγινε.
Ο πρώτος ποδηλατόδρομος τον οποίο γνωρίζουν και χρησιμοποιούν όλα αυτά τα χρόνια οι περισσότεροι Λεμεσιανοί, είναι αυτός που εκτείνεται κατά μήκος του παραλιακού δρόμου και καλύπτει μια απόσταση 10 και πλέον χιλιομέτρων.
Ο ποδηλατόδρομος, που διαμορφώθηκε ταυτόχρονα με το έργο του παραλιακού και την Ακτή Ολυμπίων (όπως και το τμήμα μπροστά από το πολυλειτουργικό πάρκο), έγιναν με συγχρηματοδότηση της Ε.Ε. την περίοδο 2007-2013.
Στα πλαίσια της ίδιας Προγραμματικής περιόδου, όπως μας ανέφερε η ανώτερη λειτουργός στο Τεχνικό Τμήμα του Δήμου Λεμεσού, Κοραλία Μασούρα, έγινε και το Γραμμικό Πάρκο Γαρύλλη που ξεκινά λίγο πιο πάνω από τον κυκλικό κόμβο Πολεμιδιών και καταλήγει στην οδό Αγκύρας και στο οποίο περιλαμβάνεται και ποδηλατόδρομος μήκους 5 περίπου χιλιομέτρων.
Στα πλαίσια της ανακατασκευής της οδού Μισιαούλη και Καβάζογλου, όπως αναφέρει η κ. Μασούρα, περιλαμβάνονται και κάποια σημεία με ποδηλατόδρομο ενώ κάποια άλλα τμήματα δε αποτελούν ποδηλατολωρίδα αλλά είναι “Shared Space”, που σημαίνει κοινή χρήση του δρόμου με ειδική σηματοδότηση. «Έγινε επίσης επέκταση του Γραμμικού Πάρκου Γαρύλλη και οργανική σύνδεση των οδών Παλλάδος-Δημοκρατίας και Αλεξάνδρειας με την θάλασσα όπου επίσης περιλαμβάνεται ποδηλατόδρομος ή shared space αναλόγως…».
Σε ότι αφορά την περιοχή από παλιό λιμάνι μέχρι την Μαρίνα, αναφέρεται ότι «έγινε πρόβλεψη του ποδηλατόδρομου που συνεχίζει από το πολυλειτουργικό πάρκο και καταλήγει δυτικά της Μαρίνας με προοπτική στο μέλλον να πάει στην Ακταία Οδό και το νέο λιμάνι…» ενώ «αν εξασφαλιστεί χρηματοδότηση σχεδιάζεται να γίνει και ο ποδηλατόδρομος από την οδό Παλλάδος προς την λεωφόρο Μακαρίου, στο ύψος της οδού Αγία Σοφίας για να συνδεθεί βορειότερα με το Γραμμικό Πάρκο Γαρύλλη».
Για τις «Περιβαλλοντικές Γειτονιές», αναφέρεται ότι δεν σχεδιάζονται καθαυτό ποδηλατόδρομοι αλλά και πάλι σύστημα “Shared Space”. Θα υπάρχουν δηλαδή, όπως και στον «Πράσινο Περίπατο» διευκολύνσεις για τους ποδηλάτες… ο δρόμος καλύπτεται από τουβλάκια, θα υπάρχει σηματοδότηση, και καθορίζονται μειωμένες ταχύτητες (20 χιλιόμετρα) για τα αυτοκίνητα.
Με αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσε να γίνει λόγος για «ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω» σε ότι αφορά το ποδηλατικό δίκτυο της Λεμεσού το οποίο, όχι μόνο δεν συνδέεται όπως θα έπρεπε αλλά αποδεικνύεται και μη εξυπηρετικό σε αρκετές περιπτώσεις .
Φτάνει να σκεφτεί κανείς ότι επί προηγούμενων Δημοτικών Συμβουλίων, επί δημαρχίας Ανδρέα Χρίστου, σχεδιάστηκαν ποδηλατόδρομοι πέραν των 15 χιλιομέτρων (παραλιακό μέτωπο και Γαρυλλης) ενώ την ίδια περίοδο σχεδιάστηκε και ο ποδηλατόδρομος στη Μισιαούλη και Καβάζογλου που όμως δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που τελικά έγινε αφού δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το πεζόδρομο από τον ποδηλατόδρομο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εξυπηρέτηση και την ασφάλεια των πολιτών.
Από την άλλη, δεν μπορεί να περνά απαρατήρητη η διαφορά μεταξύ του ποδηλατόδρομου στο Πάρκο Γαρύλλη με αυτό που έγινε στην οδό Δημοκρατίας.
Σε ότι αφορά τις «Πράσινες Γειτονιές» και τους «Πράσινους Περιπάτους», κατά γενική ομολογία οι «ποδηλατόδρομοι» μάλλον εξυπηρετούν μόνο του περίοικους αφού δεν μπορεί ο ποδηλάτης να κινηθεί από την μια περιοχή στην άλλη.
