Το anniversary editorial
Ακόμα κι αν γίναμε κοινωνική ενόχληση κάποιες φορές, είμαστε πολύ περήφανοι για το ελεύθερο χωρίς εξαρτήσεις περιεχόμενο μας. Θέλαμε να είμαστε λίγο παράδοξοι, θέλαμε όμως να διαμορφώνονται αλλά και να φιλοξενούνται μυαλά που πάλλονται, αναζητούν, καταφέρνουν, γοητεύουν, εξηγούν, τεκμηριώνουν, ανησυχούν. Θέλαμε να δημοσιεύονται οι προοπτικές. Οι λύσεις. Το καλύτερο που μπορεί να γίνει. Θέλαμε να ξεφορτωθούμε τα κλισέ, την γραφικότητα, τον προβλέψιμο λόγο, την μεμψιμοιρία. Δεν θέλαμε κείμενα με ύφος ανενεργό. Αναλαμβάναμε ο κάθε αρθρογράφος την ευθύνη των κειμένων μας, ακόμα κι αν όλη η υπόλοιπη ομάδα σύνταξης διαφωνούσε με το θέμα και την άποψη μας. Ακόμα κι αν η κυρίαρχη άποψη διαφωνούσε με ό,τι θα δημοσιευόταν. Ήταν κανόνας μας όμως η ελευθεροτυπία όσο αυτή διατυπώνεται με σοβαρότητα.
Πετσοκόψαμε μόνο τον ρατσιστικό λόγο και το hate speech. Ούτε θέλουμε αυτό το κοινό για να κάναμε διπλωματίες μαζί τους. Δεν κάναμε ποτέ κίτρινο τύπο, δεν εκμεταλλευτήκαμε ποτέ τον πόνο για να κάνουμε δακρύβρεχτα click bates. Δεν είχαμε όμως ποτέ αναισθησία. Στα άρθρα που βάζαμε προσπαθούσαμε να μπαίνουν οι εφαπτόμενες μεταξύ του προβλήματος και της λύσης. Μιλήσαμε κι εμπεδώσαμε πολιτισμό πριν γράψουμε για αυτόν. Δεν συμπράξαμε ποτέ με την μετριότητα για να τα έχουμε καλά με όλους και με τις «πηγές». Δεν γλείψαμε, δεν χαριστήκαμε, δεν επιτεθήκαμε όμως ποτέ με λαϊκισμό. Τεκμηριώσαμε και ακόμα κι αν διαφωνήσαμε, είχαμε πάντα σεβασμό στην κάθε προσέγγιση. Δεν υποτιμήσαμε κανέναν αναγνώστη από όσους είχαν εξωκείμενη άποψη από την κοινή λογική.
Διαβάσαμε θέματα που δεν ξέραμε, μελετήσαμε πριν μιλήσουμε, αφήσαμε να μιλήσουν πιο ειδικοί από εμάς για όσα δεν ξέραμε για να αξιολογήσουμε μετά το τι αντιλαμβανόμαστε.
Σκοπός, ήταν αυτό το μίντια, να είναι δεξαμενή σκέψης. Να είναι ελεύθερο. Να μην έχει δεσμούς εξάρτησης, κωλύματα ευγενείας, να μην έχει όμως αγένεια. Θέλαμε μαζί με εμάς, να διαμορφώνεται κάθε αναγνώστης κριτικά, σκεπτόμενα, ανοικτά, ειδικά, να βουτά τη γλώσσα στο μυαλό του και το μυαλό του στη γνώση και την άποψη. Η άποψη για εμάς ήταν ζητούμενο. Μόνο έτσι γίνονται τα κοινωνικά brain storming. Μόνο έτσι κοινωνεί κοινωνία κανείς.
Στη Λεμεσό δώσαμε μια υπογράμμιση παραπάνω. Μας αφορά, την αγαπάμε ιδιαίτερα, είναι ο χώρος και το περιβάλλον μας. Το σπίτι μας, η ποιότητα ζωής μας.
Ένας χρόνος λοιπόν. Όταν ξεκινήσαμε ήμασταν τρεις. Τώρα αυξανόμαστε.
«Θέλω να κτίσουμε ένα media που θα φωσφορίζει τη Λεμεσό αλλά ταυτόχρονα θα είναι ένα think tank,
μια δεξαμενή σκέψης, εμπνευσμένης έκφρασης, κριτικού λόγου, ελευθεροτυπίας,
με ωραία γλώσσα, να ζυμώνει, να διαφωνεί, να λέει και τα αντίστροφα από όσα πιστεύουμε στη σύνταξη,
αλλά θα ξεκοκαλίζει ρατσιστικό λόγο.
Θέλω να διαμορφώνει ένα σκεπτόμενο, διεκδικητικό πολίτη
που εκτός από το κλάμα για τα προβλήματα, θέλω να είναι θετικός και να προάγει λύσεις.
Θέλω να γράφουν οι καλύτεροι, να τοποθετούνται οι επιστήμονες,
να βρίσκουν βήμα τα ανήσυχα μυαλά, να προτείνουν οι ειδικοί,
να ακούγεται η κοινωνία, να ανταποκρίνεται η μηχανή.
Και θέλω να μην έχει εξαρτήσεις.
Θέλω να είναι αστράτευτο, φρέσκο, εναλλακτικό, ελεύθερο, αλλά ποιοτικό».
Ήταν η εισαγωγή που άκουσα όταν πήγα για interview στο Limassol Today.
Αντέστρεψα τη «συνέντευξη».
«Γιατί;» «Πως;» «Και τι θα κάνεις αν διαφωνούμε σε ένα θέμα;»
Το ότι διαφωνούσαμε σε θέματα σε αυτή τη συνέντευξη, αλλά τεκμηριώναμε και οι δύο,
το ότι μου είπε
«Ξεκίνα, και γράψε για αυτό που διαφωνούμε και υποστήριξε το»
έφερε το «μέχρι σήμερα».
Ένας χρόνος σήμερα λοιπόν.
Ανθή Ερμογένους, Αρχισυντάκτρια
Την ταυτότητα του Limassol Today τη ξέραμε απ΄το ξεκίνημα, οι αρχές μας ήταν από την πρώτη μέρα αδιαπραγμάτευτες. Αλλά αναζητούσαμε να διαμορφώσουμε το όλο μας, όπως ένα παιδί βρίσκει, απορρίπτει, πέφτει, σηκώνεται, υιοθετεί, μετανιώνει, αναζητεί και συντάσσει την προσωπικότητα του στο δρόμο και στην ωρίμανση. Σιγά σιγά προστέθηκαν συνεργάτες, οι καλύτεροι στο παζάρι. Για τους συνεργάτες μας είμαστε πολύ περήφανοι.
Ανθή Ερμογένους: Η αρχισυντάκτρια. Η ντίβα της υπόθεσης. Σύντομα και στις οθόνες σας
Κυριάκος Κωνσταντά: Το παιδί για όλες τις δουλειές. Κάποτε γράφει, κάποτε μας γράφει.
Ζωή Τηλεγράφου: Η γενική ελεγκτής
Κώστας Κωνσταντίνου: Ο εμπορικός αναζητητής μας
Χρίστος Χαραλάμπους: Μάχιμη δημοσιογραφία πάντα στην πρώτη γραμμή στους δρόμους της Λεμεσού
Μαρίνα Αρμεύτη: Η λογο-τέχνισσα
Πάρις Δημητριάδης: Η εναλλακτική μας φωνή
Αντώνης Ανδρουλιδάκης: Ψυχολογεί την κοινωνία με γραπτό λόγο
Μαρίνος Νομικός: Η νομική της εικόνας πτυχή
Δημήτρης Στρατής: Το “σφυλικούντρι” μας το έξυπνο
Incognitoς: Εν του φεύκει τίποτε. Ο mr. Ξέρω Πολλά, κανένας δεν ξέρει από πού
Ελίνα Λοΐζου: Η διατροφολόγος της υπόθεσης. Γιατί σας προσέχουμε
Γιώργος Γεωργίου: Ο νέος της παρέας, ήρθε να μας μάθει οικονομία
Και οι Γιώργος Χαραλάμπους, Υβόννη Ζαχαρίου, Χαράλαμπος Ρουμπάς, Χρύσω Κέστα, Μιχάλης Αντωνίου, Ξάνθος Αβρααμίδης και Harry Sazos: Αυτοί που μας κάνουν να φαινόμαστε ωραίοι. Γιατί το online είναι δύσκολο. Μάθαμε γιατί κάναμε και λάθη.
*Η ομάδα συνεχίζει να μεγαλώνει…
Διαφωνήσαμε άπειρες φορές, υψώσαμε τόνους για αρκετά λεπτά, δεν έκλεισε ποτέ καμία μέρα όμως που να έχουμε επιστρέψει στο σπίτι μας χωρίς να ξανασυζητάμε το θέμα που μας έκανε να διαφωνούμε και πριν να καταλήξουμε στη δημοκρατικότητα της διαφωνίας. Αυτή τη σχέση θέλαμε με κάθε έναν έξω από εμάς. Ποτέ και σε κανένα δεν απαγορεύτηκε κανένα κείμενο ακόμα κι αν προέκυψαν αυτές οι διαφωνίες. Όποτε νιώσαμε ότι με τη διαφωνία μας κάποιος περιορίστηκε και δεν δημοσίευσε την άποψη και το θέμα του, τρωγόμασταν με τα ρούχα μας και τη συνείδηση μας, το συζητούσαμε το πρωί και καταλήγαμε στο «βήμα και ελευθερία» με ακόμα πιο μεγάλη πεποίθηση μετά.
Όποτε έχει αναδημοσιεύσει αναγνώστης μας κάποιο κείμενο γράφοντας εισαγωγή για να διαφωνήσει, τα επιχειρήματα της οποίας τα βρίσκαμε σοβαρά, έξυπνα και τροφή για σκέψη, τον καλούσαμε σε debate αρθρογραφίας. Και έχουμε δημοσιεύσει άπειρα κείμενα με των οποίων το περιεχόμενο δεν ταυτιστήκαμε αλλά σεβαστήκαμε κι ακούσαμε τα επιχειρήματα.
Δεν δεχτήκαμε ποτέ να μιλήσουμε για «ψεκασμένους», δεν αντιμετωπίσαμε καμιά ομάδα ως αποδιοπομπαία, δεν δαιμονοποιήσαμε ποτέ την αντίθετη άποψη. Δεν αφήσαμε κανένα hate speech να βρει μικρόφωνο και αράδα στη σελίδα μας, πετσοκόψαμε κάθε προσβολή σε οποιοδήποτε ανθρώπινο ον.
Κάθε εμπειρία, κάθε φρέσκια σκέψη, κάθε ταλαντούχος φωτογράφος, βιντεογράφος, γραφίστας, αρθρογράφος, θέλαμε να γίνει μέρος μας. Δεν ήρθαμε να κλαίμε για σπασμένα πεζοδρόμια της πόλης, ήρθαμε για να λέμε πως μπορεί να γίνει μια πόλη όμορφα περπατημένη. Θέλαμε να ακούσουμε τον πόνο και τα ένστικτα του κόσμου για να ανασκάψουμε μετά στις λύσεις τους χωρίς κιτρινισμούς, χωρίς δακρύβρεχτα click bates.
Τα γραφεία μας δεν είναι τα τυπικά γραφεία. Έχουμε τραπεζάκια, αυλή, κήπο, μπαινοβγαίνουμε και γράφουμε ακόμα και με τα πόδια στο τραπέζι αν αυτό μας εμπνέει. Κατά τη διάρκεια της μέρας μπαινοβγαίνουν φίλοι, συνάνθρωποι, πολίτες, επιστήμονες, ενεργά κοινωνικά άτομα, κερνάμε καφέδες, κρασιά, τσιγάρα και τυρόπιτες, συζητάμε, μας ανοίγουν τη σκέψη, τα θέματα, τα μυαλά, μας ξε-βαλτώνουν. Απαντούμε σε κάθε μήνυμα που μας στέλνετε, διαβάζοντας το με σοβαρότητα και προσοχή, σε ύφος και έντιμη διάθεση φιλίας με τους αναγνώστες. Μας κρατούν σαν ζωντανό οργανισμό που δεν θα χαθεί ποτέ σε ξύλινη γλώσσα, στην νερόβραστη κοινοτυπία, δεν μας αφήνουν να γίνουμε γραφικοί, εγκλωβισμένοι, να υιοθετήσουμε δημοσιουπαλληλικό στυλ. Κι έτσι ανοικτά θα παραμείνουν για τον καθένα από τους αναγνώστες μας τα γραφεία αλλά και κάθε εργαλείο που μας φέρνει σε επαφή.
Γίναμε και εμείς καλύτεροι γιατί ένα χρόνο τώρα γνωρίσαμε κάθε τι που παράγει πολιτισμό σε αυτό το μέρος. Νιώσαμε τον κωρονοϊό και τις συνέπειες του. Πήραμε ρίσκα. Τώρα στήσαμε και το στούντιο μας. Ένα πod-κast που θα φιλοξενεί, θα εκφράζει, θα διαβουλεύεται, θα ανοίγει κουβέντα, ακριβώς όπως τις στήλες μας, αλλά πια με εικόνα και ήχο. Θέλουμε να είμαστε το παρόν και ουδέποτε η εποχή να μας προσπεράσει.
Ξέρουμε πως υπήρξαν φορές που μας είπαν ελιτιστές επειδή πιάνουμε δύσκολα θέματα συγκεκριμένων ομάδων, εκτίμηση μας όμως ήταν ότι αυτά τα θέματα έχουν ένα κοινό το οποίο δεν έβρισκε αυτό το υλικό αλλού. Και εμείς θέλαμε να αφορούμε όλους και να μας αφορούν όλοι. Εισακούσαμε όμως όσα μας λέγατε και προσθέσαμε, υλικό μοντέρνο, φρέσκο, εναλλακτικό. Έχετε διαφωνήσει κάποιες φορές σε σχόλια κάτω από τα κείμενα μας, ενίοτε βρίσατε αρθρογράφους μας. Ξέραμε (κι είμαστε ψύχραιμοι) πως αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού κι ότι αντιδράσεις δεν έχει αντιδράσεις μόνο όποιος δεν αναπτύσσει λόγο, ή μένει αμέτοχος, άνευρος κι ατοποθέτητος. Θα υπερασπιζόμαστε πάντα τη γνώμη των αρθρογράφων μας, το θάρρος, την εντιμότητα και τον κόπο να τη διατυπώνουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γράψουμε κείμενα απλά για να σας προκαλούμε να βρίζετε και για να πιάνουμε κλικς. Θα γράφουμε για να σκέφτεστε και για να σκεφτόμαστε. Θα ξεψαχνίζουμε όσα μπορούμε, γιατί αν δεν κάνουμε διάγνωση, δεν θα βρεθούν και ποτέ οι θεραπείες και τίποτα γύρω μας δεν θα παίρνει τροχιά στο θετικό. Είτε χρειαστεί να μπούμε στο θέμα με χιούμορ, είτε με αυστηρότητα.
Ελευθερία, γνώση, γνώμη, άποψη, ανάπτυξη, κοινωνική ακρόαση, θετική προοπτική, κριτική σκέψη, ανακάτεμα του χυλού, θέλουμε να βρουν, και θα βρουν, χώρο στο Limassol Today. Και ελπίζουμε ένα χρόνο τώρα να είμαστε στο σωστό δρόμο και να μας αγαπήσατε.
*Στα σχόλια μπορείτε να μας γράψετε τι θα θέλετε παραπάνω να δείτε από εμάς.