Ο Αλέξης Βαγιανός δουλεύει εδώ και πολλά χρόνια με λαδομπογιά και ακρυλικό, ξύλο και cutouts. Σε αυτή τη νέα σειρά έργων, επαναλαμβάνει μεμονωμένα μοτίβα ή θέματα, ενώ δημιουργεί κάθε φορά μια μοναδική σύνθεση. Το θέμα της καρέκλας εμφανίζεται ως σταθερή επανάληψη αλλά και ως πολυμορφικό αντικείμενο, κάτι που έχει τη δυνατότητα να μεταμορφωθεί σε μυριάδες θέσεις και δυνατότητες, θραύσματα και προσκολλημένα μέρη.
«Είναι σαν τα έργα αυτά να είναι μια συναρμογή από καρέκλες αφηρημένες, ένα είδος εικαστικής γραφής ή ιερογλυφικών, των οποίων το νόημα μετακινείται από τον έναν πίνακα στον άλλο χωρίς να διακυβεύεται το αποτέλεσμά του, με τον ίδιο τρόπο που οι διαστάσεις αυτών των πινάκων ποικίλλουν και η δημιουργία περιεχομένου προκαλείται από τη συνολική έκθεση των έργων του Βαγιανού και όχι από κάθε μεμονωμένο πίνακα», περιγράφει η συγγραφέας Μαρία Πετρίδη
Από ένα χρυσό εικονογράφημα, σαν πουλί πάνω σε σύρμα, μέχρι πιο ζωηρά κομμάτια που ανοίγουν σαν παράθυρα σε εικόνες άλλων κόσμων.Μια λευκή γραφή αναδύεται επίσης σε έναν χάρτη από χνουδωτά σύννεφα, ή μια λευκή ταπετσαρία σαν ένα pop up καθισμάτων που περιμένει να ζωντανέψει με όλους εκείνους τους ανθρώπους που προβάλλουμε από τη φαντασία μας, και που κάποτε είχαν καθίσει σε κάποιο είδος καρέκλας.