στο J. Paul Getty Museum
Αν και η Cunningham θεωρείται ένας από τους «μεγάλους» της τέχνης της φωτογραφίας του 20ού αιώνα, το όνομά της δεν είναι τόσο οικείο όσο αυτά των Ansel Adams, Edward Weston ή Dorothea Lange. Υπάρχει λόγος γι’ αυτό, υποστηρίζει ο επιμελητής της έκθεσης, ο Paul Martineau· τα ονόματα αυτών των φωτογράφων είναι συνδεμένα με μια εικόνα, με το ορεινό τοπίο της αμερικανικής Δύσης, το όνομα του Adams για παράδειγμα. Από την άλλη, η Cunningham «δεν έκανε ένα είδος φωτογραφίας» λέει ο Martineau.
«Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να βάλεις ταμπέλα στην Cunningham. Δεν ήταν ευχαριστημένη με τίποτα… Δεν αναμασούσε τα ίδια και τα ίδια όπως έκαναν ορισμένοι καλλιτέχνες. Πάντα έσπρωχνε το εαυτό της να καινοτομεί, να μαθαίνει περισσότερα και να πειραματίζεται»
Ανάμεσα σε πολλά άλλα, είχε πάθος να αιχμαλωτίζει στο φωτογραφικό φιλμ άλλους καλλιτέχνες όπως τη χορεύτρια Martha Graham, τη ζωγράφο Frida Kahlo, τη συγγραφέα Gertrude Stein και τον ομότεχνό της Minor White. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, την έστειλαν να φωτογραφίσει «άσχημους» σαν τον Cary Grant και τον Spencer Tracy.
Στο «Tonight Show» με τον Johnny Carson το 1976, την τελευταία χρονιά της ζωής της, θυμήθηκε εκείνη την αποστολή. «Θεωρούσες άσχημο τον Grant;» τη ρώτησε ο Carson. «Μ’ έπεισε ότι δεν ήταν» απάντησε. Όμως, για τον Martineau η φωτογραφία-κατατεθέν της Cunningham είναι μια αυτοπροσωπογραφία της την οποία τράβηξε τα πρώτα χρόνια της καριέρας της, γύρω στο 1909: η νεαρή καλλιτέχνις μπροστά από ένα γύψινο αντίγραφο των Μαρμάρων του Παρθενώνα να κρατά μολύβι και μπλοκ ζωγραφικής.
«Βασικά, βάζει τον εαυτό της στην τροχιά της ιστορίας της τέχνης, ανατρέχοντας στους Αρχαίους Έλληνες» επισημαίνει ο Martineau. «Δίνει τον τόνο για το υπόλοιπο της καριέρας της. Θεωρούσε ότι ήταν καλλιτέχνις και ήθελε να αφήσει κάτι για τις επόμενες γενιές, κάτι αξίας». Η έκθεση «Imogen Cunningham: A Retrospective» στο J. Paul Getty Museum ολοκληρώνεται στις 12 Ιουνίου.