Η Τουρκία θα μπορούσε να είναι στα πρόθυρα της δικτατορίας, γράφει ο Economist, τονίζοντας τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να δοθεί προσοχή στις εκλογές της γειτονικής χώρας.
«Η δικτατορία καραδοκεί», είναι ο τίτλος στο εξώφυλλο του περιοδικού, σε κόκκινο χρώμα, το οποίο «μπλέκει» τη μορφή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με την τουρκική σημαία. Ο Τούρκος πρόεδρος άφησε να εννοηθεί ότι οι εκλογές μπορεί να γίνουν στις 14 Μαΐου.
Η χώρα είναι στο χείλος της καταστροφής, υπό τον ολοένα και πιο απρόβλεπτο πρόεδρό της, γράφει ο Economist. Η συμπεριφορά του Ερντογάν καθώς πλησιάζουν οι εκλογές «θα μπορούσε να ωθήσει τη σημερινή βαθιά ελαττωματική δημοκρατία πέρα από τα όρια, σε μια πλήρη δικτατορία», επισημαίνει το δημοσίευμα.
Το περιοδικό χαρακτηρίζει «νταή» τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ μεταξύ άλλων προειδοποιεί ότι η Άγκυρα θα μπορούσε να υποδαυλίσει «πιο σκληρές εδαφικές διαμάχες» με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Όσο περνούν τα χρόνια που παραμένει στην εξουσία, τόσο περισσότερο απολυταρχικός γίνεται, γράφει ο Economist για τον Τούρκο πρόεδρο και μεταξύ άλλων σημειώνει την προπαγάνδα, τη λογοκρισία του διαδικτύου, και τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων και επικριτών του.
Κάποτε, σημειώνει το δημοσίευμα, ο Ερντογάν παρομοίασε τη δημοκρατία με μια διαδρομή με το τραμ: όταν φτάνεις στον προορισμό σου, κατεβαίνεις. Υπό την ηγεσία του, «οι εκλογές σπάνια ήταν απόλυτα δίκαιες, αλλά ήταν σε γενικές γραμμές ελεύθερες, με μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων να συμμετέχουν. Η ανησυχία είναι ότι αυτή τη φορά, ο Ερντογάν- επειδή φοβάται την ήττα- θα διασφαλίσει πως οι εκλογές δεν θα είναι ούτε δίκαιες, ούτε ελεύθερες».
«Όλοι γνωρίζουν τι μπορεί να κάνει ένας αγανακτισμένος Τούρκος πρόεδρος»
Οι δυτικοί ηγέτες πρέπει να μιλήσουν, τονίζει ο Economist σημειώνοντας πως οι ΗΠΑ και η ΕΕ συχνά έχουν αποφύγει να επικρίνουν τον Ερντογάν, λόγω του φόβου να αποξενωθεί ένας κρίσιμης σημασίας, παρότι προβληματικός, σύμμαχος.
«Όλοι γνωρίζουν τι θα μπορούσε να κάνει ένας αγανακτισμένος, απομονωμένος Τούρκος πρόεδρος. Θα μπορούσε να υποδαυλίσει πιο σκληρές εδαφικές διαμάχες με την Ελλάδα και την Κύπρο. Να προκαλέσει περαιτέρω σύγχυση και διαμάχες στη Συρία. Να επιτρέψει 5 εκατ. πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην Τουρκία να φύγουν για τη νότια Ευρώπη. Και θα μπορούσε να συνεχίσει να μπλοκάρει την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ».
Αλλά και η Τουρκία χρειάζεται τη Δύση, τονίζει ο Economist, κυρίως για να αποκτήσει κάποια σταθερότητα η ταλαιπωρημένη οικονομία της. Παράλληλα σημειώνει ότι η χώρα βασίζεται στη Δύση για την τεχνολογία και τα όπλα, κυρίως τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη.
«Δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει τίποτα από όλα αυτά, εάν ο Ερντογάν γυρίσει την πλάτη του στη δημοκρατία και μπει στο κλαμπ των δικτατόρων. Αυτό, του δίνει ένα ισχυρό κίνητρο παραμείνει με τη Δύση», τονίζει ο Economist.
Αυτό, συνεχίζει το δημοσίευμα, θα έπρεπε να δώσει στους δυτικούς ηγέτες διαπραγματευτική δύναμη. Πρέπει να δείξουν στον Ερντογάν- γράφει- πόσο ενδιαφέρονται για τη συμπεριφορά του, μιλώντας πριν από τις εκλογές, ιδιωτικά και δημοσίως ενάντια στην πιθανή απαγόρευση του Εκρέμ Ιμάμογλου και του κουρδικού κόμματος HDP.
«Δεν είναι πολύ αργά να απομακρυνθεί από το χείλος ο Ερντογάν. Αλλά η Δύση πρέπει να αρχίσει να τον προειδοποιεί τώρα», καταλήγει ο Economist.
