Είναι ένα κλάμα το κορμί μου μες στην αγκαλιά σου κι ένα
αναφιλητό
γιατί πολύ σε γύρεψα και δεν σε βρήκα
Δικαιοσύνη δεν υπάρχει στην αγάπη
Αυτών που ήταν να έρθουν και δεν ήρθαν
αυτων που ήταν να γίνουν και δεν έγιναν
και χάθηκαν χωρίς να υπάρξουν
αυτών τη μνήμη μέσα τους βαθιά οι άνθρωποι
τηρούνε κι ευλαβούνται
άσπιλη ρέμβη των ματαιωμένων
Ημών των άλλων
που ζήσαμε τη θηριωδία της ύπαρξης
η μνήμη μας σακάτισσα
ποιος ξέρει σε τι πλάνες τι παραποιήσεις
θα σέρνεται σε κόσμο ανίδεο κι αδυσώπητο…
Όπως και να ειπωθήκαμε αλλιώς θας μας ακούνε
όπως και να γραφτήκαμε αλλιώς θα μας διαβάζουν