Δουλέψανε σκληρά κι απόψε, είναι
γεγονός. Πήρανε ύστερα τα στενά της
Αθήνας, βράδυ, και η μυρωδιά του
αλκοόλ τους οδήγησε σε ένα μπαράκι,
όπου συνομήλικοί τους απολαμβάνανε
τη συντροφιά ο ένας του άλλου, σε
πείσμα των καιρών, κι ας μην
βγαίνει ο μήνας, γιατί αν χάσουνε
κι αυτή τούτη την έξοδο, χαθήκανε.
Στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας,
εν τω μεταξύ, μπορούσε καθαρά
κάποιος να διακρίνει τις ουλές του
εμφυλίου πάνω στα κτίρια ―
Δεκέμβρης τότε, Δεκέμβρης και τώρα.
Αντίθετα, στην πλατεία Συντάγματος,
όλο το αίμα είχε ξεπλυθεί.
Τόσο αυτό που χύθηκε
από γκλοπ Ματατζή τον Ιούνη του
’11, και τον Απρίλη του ’12, όσο
και το αίμα
που χύθηκε
από αυτοχειρία.
Τους νεκρούς μας, δεν τους τιμούμε.