Γράφει η Κατερίνα Ζησάκη
O μεγαλύτερος φόβος είναι να χάσεις ένα κομμάτι.
Όλοι βρίσκουν κάποιον τρόπο.
η Μαρία παντρεύτηκε και έκανε παιδιά: πάντα το ‘λεγε. ο Γιάννης ο πάνκης επίσης. ο Νίκος που γύρισε μια ήπειρο δουλεύοντας στις φυτείες: κι αυτός. η Βαγγελίτσα μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη: με σκυλί και αυλή και μελίσσια. ο Μάριος Καλιφόρνια. ο Τάκης στην πρέζα. ο Μητσάκος την έκοψε. η Γιάννα σε νησί: ποτέ δεν το ‘θελε. όλοι άγνωστοι γύρω κι αυτή χωρίς κοινό της. η Σοφία περιμένει την επανάσταση. η Ελένη χορεύτρια στο βροχερό – βροχή σου λέω – Λονδίνο. ο Ντίνος τραβεστί τη ζωή που δεν έζησε. η Άννα φτιάχνει ταινίες. ο Κώστας τριάντα-και κι ακόμα κόβεται. ο Δημητράκης με τα ζάναξ. ο Πόπη Lucifer over London: έγινε σύννεφο και πορεύεται. ο Λάμπρος ξεκουράζεται στο έλος του μυαλού του χωρίς κόσμο χωρίς ταραχή. ο Λευτέρης καλόγερος. η Βίκη γιατρός στην Αφρική. ο Μιχάλης τα Σάββατα ψαρεύει χωρίς να πιάνει τίποτα. η Ιωάννα παρέα με ξίδια. ο Αποστόλης μανιακός με τη δουλειά. η Ελευθερία: τη ρούφηξαν τα ποιήματα. κάποιοι πέθαναν ψάχνοντας. αυτοί ξένοιασαν.
– όλοι βρίσκουν κάποιον τρόπο να συναρμολογούν τα μούτρα τους στον καθρέφτη κάθε μέρα. δε βρίσκεις κάτι κι εσύ;
– και δε βρίσκω;
και δε βρήκε.