Του Larry Cool
Το κορίτσι που αγαπώ,
Aλείφει μέ άχνη υδραργύρου τό αιδοίο της
-απόψε την έχει καλέσει κάποιος τραπεζίτης
Τυφλός ἀπό λαγνεία γλείφει το δηλητήριο
Πεθαίνει με σπασμούς,
Σφίγγοντάς του το κεφάλι ανάμεσα στους μηρούς της.
Το κορίτσι μου εισβάλλει στο κοινοβούλιο
Ανεβαίνει στο βῆμα,
πετά το σουτιεν
Πρωθυπουργός και βουλευτές μένουν ενεοί- και τότε,
Απ’ τα ωραία στήθη δυό κάννες τους πολυβολούν.
Μπόρα ξεσπά
Μέσα από τις σταγόνες που σκᾶνε στο πεζοδρόμιο
Πετάγονται λιλιπούτειοι ἀστυφύλακες
Πανικόβλητοι τρέχουν να σωθούν
Το κορίτσι μου τους πατά γελώντας.
Το κορίτσι μου κοιμάται στην αγκαλιά μου
Αίφνης, εκρήγνυται με μιαν εκτυφλωτική λάμψη
Έκπληκτος κοιτάζω το αίμα της στα χέρια μου
Τα κρούσματα πληθύνονται
Παντού στην πόλη ανατινάσσονται
σώματα
Κατεδαφίζουν τον παλιό,
ἑτοιμόρροπο κόσμο.
___________________
Larry Cool