Πριν την αποκάλυψη, ήταν η αποκάλυψη με τις βάρκες:
βάρκες φυλακισμένων, βάρκες να σπάνε κάτω από ουρανο-σίδερο, βάρκες να κάνουν
πτώματα να ανθίζουνε σα φύκη σ’ ακτή. Πριν την αποκάλυψη, ήταν η αποκάλυψη
του βομβαρδισμένου τζαμιού. Ήταν η αποκάλυψη του οδηγού ταξί παραμορφωμένου
από τις φλόγες. Ήταν η αποκάλυψη του να φεύγεις, και του να έχεις φύγει—
της μητέρας μου να ξεκολλάει απ’ τον τάφο της μητέρας της καθώς το αεροπλάνο
έτρεχε στον διάδρομο. Πριν την αποκάλυψη η αποκάλυψη των
αεροπλάνων. Ήταν η αποκάλυψη των αγωγών να νομοθετούνται
μέσα από ιερά νερά, κι η αποκάλυψη των σκύλων. Πριν απ’ την οποία ήταν
η αποκάλυψη των σκύλων και της μάνικας. Πριν απ’ την οποία, η αποκάλυψη
των σκύλων και των κυνηγών σκλάβων με πρόσωπα να λάμπουν στους φανούς.
Πριν την αποκάλυψη, η αποκάλυψη των μελισσών. Tου καλόγερου για ρούχα. H αποκάλυψη
στην επιλεκτική σιωπή διδακτικών βιβλίων. Ήταν η αποκάλυψη της συμφωνίας
και του αυτόματου διανομέα· η αποκάλυψη της συμφωνίας και
του βάζου με κρανία· ήταν το άσυλο των κονσερβοποιών· η ραδιενεργός βροχή·
ο δίχως καρέκλα οσιομάρτυρας που απαιτεί ένα όνομα. Γεννήθηκα από μια αποκάλυψη
και ήρθα να σου πω ό,τι ξέρω—που είναι πως η αποκάλυψη ξεκίνησε
όταν ο Κολόμβος δόξασε το θεό και κατέβασε την άγκυρά του. Ξεκίνησε όταν μια ήπειρος
εμπλέχθηκε σε κοτολέτες. Ξεκίνησε όταν ο Κουμπλάι Χαν είπε στο Μάρκο, Ξεκίνα
απ’ την αρχή. Όταν η αποκάλυψη ξεκίνησε, ο κόσμος είχε ήδη
τελειώσει. Τελείωνε κάθε μέρα για έναν αιώνα ή δύο. Τελείωνε, και ένα άλλο τέλος
του κόσμου υφαίνονταν στη θέση του. Τελείωνε και ξυπνούσαμε και παραγγέλναμε ελληνικούς καφέδες,
τραβούσαμε το ζεστό υγρό μέσα απ’ τα δόντια μας, όπως παντού, η αποκάλυψη βροντούσε,
η αποκάλυψη θυμόταν, η αγαπητή μας, αγαπημένη αποκάλυψη—παρασύρθηκε
αργά από τα δέντρα παντού τριγύρω μας, τόσο δυνατά που σταματήσαμε να την ακούμε.
―FRANNY CHOI