Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Εγγραφή στο Newsletter

Limassol Today - Asset 10
ΑΡΧΙΚΗJOURNALΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ10 Ιουλίου 1976: Μεγάλη οικολογική καταστροφή προκαλείται στο Μιλάνο, εξαιτίας χημικού εργοστάσιο...

10 Ιουλίου 1976: Μεγάλη οικολογική καταστροφή προκαλείται στο Μιλάνο, εξαιτίας χημικού εργοστάσιο στο Σεβέζο.

Στις 10 Ιουλίου 1976 σημειώθηκε στη Βόρειο Ιταλία και μάλιστα στη μικρή πόλη Seveso μαζική διαρροή διοξίνης από το εργοστάσιο παραγωγής τριχλωροφαινόλης της εταιρείας ICMESA ελβετικών συμφερόντων ύστερα από βλάβη σε δικλίδα ασφαλείας. Η τριχλωροφαινόλη χρησιμοποιείται στην κατασκευή αντισηπτικών σαπουνιών και αποσμητικών και η διοξίνη αποτελεί διάμεσο προϊόν και όχι τελική μορφή σύνθεσης στην παραγωγή. Υπολογίζεται ότι η έκλυση του τοξικού νέφους από το ατύχημα στον αέρα αφορούσε 35 kg σχεδόν καθαρής διοξίνης που ρύπανε έκταση 15 τετραγωνικών χιλιομέτρων με 37.000 κατοίκους. Ολόκληρη η περιοχή εκκενώθηκε αμέσως και το Seveso έμοιαζε με νεκρή πολιτεία.

Η διοξίνη ως βιομηχανικό παραπροϊόν παράγεται από εργοστάσια παραγωγής χαρτοπολτού, γεωργικών φαρμάκων, πλαστικών (PVC), αντισηπτικών για αποσμητικά και σαπούνια (τριχλωροφαινόλη), από χυτήρια μετάλλων και κυρίως από τους αποτεφρωτικούς κλιβάνους στερεών αποβλήτων λόγω ατελούς καύσης.

Ακολουθεί ρύπανση του περιβάλλοντος και παραμονή της διοξίνης για μακρό διάστημα στην ατμόσφαιρα. Με τη βροχή πέφτει στο έδαφος και μολύνει τα φυτά και τα ζώα. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να ανιχνεύσει τη διοξίνη παντού: στο έδαφος, στον αέρα, στο ίζημα του νερού. Επειδή είναι λιποδιαλυτή ουσία και υδρόφοβη, δηλαδή δεν διαλύεται στο νερό, εισέρχεται αμέσως στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Ετσι, ενώ παραμένει τελικά σε μικρές ποσότητες στον αέρα και το νερό, συγκεντρώνεται κυρίως στα τρόφιμα που περιέχουν λίπος, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το κρέας και κυρίως το χοιρινό, τα κοτόπουλα, τα αυγά, τα ψάρια, τα οστρακοειδή, αλλά και σε ορισμένα εδάφη, στα ιζήματα των νερών.

Οι επιπτώσεις στην υγεία είναι καταστροφικές. Η άμεση επαφή με υψηλές πυκνότητες διοξίνης προκαλεί δερματικές αλλοιώσεις, όπως χημικά εγκαύματα β’ βαθμού, χλόασμα, ερύθημα. Επίσης εμφανίζεται ερεθισμός του αναπνευστικού επιθηλίου, βήχας, δύσπνοια, αιμορραγία των βλεννογόνων. Η ενζυματική λειτουργία του ήπατος απορρυθμίζεται και προκαλούνται βλάβες στο νεφρικό επιθήλιο. Η μακρά έκθεση του οργανισμού στη διοξίνη έχει ακόμη σοβαρότερες συνέπειες. Ετσι, παρατηρείται αναστολή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού μηχανισμού και αρνητική επίδραση στο εξελισσόμενο νευρικό σύστημα, στους ενδοκρινείς αδένες και στις αναπαραγωγικές λειτουργίες. Στα ζώα έχει βρεθεί ότι η χρόνια έκθεση στην τοξική αυτή ουσία μπορεί να προκαλέσει διαφόρων τύπων καρκίνο. Η Διεθνής Εταιρεία για την Ερευνα του Καρκίνου (IARC) κατατάσσει τη διοξίνη στα «γνωστά καρκινογόνα του ανθρώπου» (1997). Οπωσδήποτε φαίνεται ότι ο κίνδυνος από την έκθεση σε πυκνότητες διοξίνης κάτω από ορισμένο ουδό είναι αμελητέος. Η επίδραση πάνω στο γενετικό υλικό δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί και μελετάται ακόμη.

Μην το χάσεις

Journal

Δείτε επίσης