Σαν σήμερα 7 Σεπτεμβρίου 1978, Αμερικανοί επιστήμονες παράγουν ινσουλίνη στο εργαστήριο, αν και πρώτη φορά η ινσουλίνη εμφανίστηκε το 1921.
Ως τότε, τα άτομα με διαβήτη δεν ζούσαν για πολύ. Δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσαν να κάνουν οι γιατροί για αυτά. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ως θεραπεία ήταν πολύ αυστηρή δίαιτα, με ελάχιστη πρόσληψη υδατανθράκων. Και πάλι, αυτού θα μπορούσε να δώσει στους ασθενείς, που τις περισσότερες φορές ήταν παιδιά, μερικά επιπλέον χρόνια ζωής, αλλά δεν μπορούσε να τους σώσει.
Οι δίαιτες ήταν πολύ σκληρές -μερικές μόλις 450 θερμίδων την ημέρα- πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί κάποια παιδιά να πέθαιναν από την πείνα.
Μέχρι τον Ιανουάριο του 1922 που για πρώτη φορά δοκιμάστηκε η χορήγηση ινσουλίνης ως θεραπεία σε παιδί με διαβήτη τύπου Ι. Το παιδί ήταν ο 14 ετών Λέοναρντ Τόμπσον, που ήταν ετοιμοθάνατος στο νοσοκομείο του Τορόντο. Μετά την ανακάλυψη ο Τόμπσον έδειξε σημάδια βελτίωσης και μπόρεσε να ζήσει ακόμα 13 χρόνια παίρνοντας ινσουλίνη. Πέθανε τελικά στα 26 του χρόνια από πνευμονία.
Έκτοτε όμως, χάρη στην τρομερή αυτή ανακάλυψη, μπόρεσαν να σωθούν εκατομμύρια ζωές. Μέχρι να διατεθεί κλινικά η ινσουλίνη, η διάγνωση του διαβήτη τύπου 1 σήμαινε και γρήγορη θανατική ποινή (συνήθως εντός μηνών ή συχνά και εντός εβδομάδων ή ημερών).