Πριν από 23 χρόνια ο Πάμπλο Εσκομπάρ δολοφονήθηκε στη γενέτειρά του, αλλά η δολοφονία του παραμένει τυλιγμένη στο μυστήριο
Στις 2 Δεκεμβρίου 1993, ο Πάμπλο Εσκομπάρ, ο πλουσιότερος βασιλιάς των ναρκωτικών που έχει δει ποτέ ο κόσμος, προσπάθησε να φύγει από ένα κρησφύγετο στη βάση του στο Μεντεγίν της Κολομβίας, περνώντας από μια γειτονική ταράτσα.
Αντίθετα, κόπηκε από πυροβολισμούς και η εικόνα που προέκυψε έχει μείνει στη μνήμη του κοινού – το ματωμένο πτώμα του πιο ισχυρού βαρόνου των ναρκωτικών στον κόσμο πετούσε πάνω από μια κεραμοσκεπή στην πόλη που κάποτε ήταν η πιο ασφαλής του θέση.
Οι άλλοι άντρες αυτής της εικόνας, μια ομάδα κολομβιανών στρατευμάτων, θεωρούνταν από καιρό ως εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για την απόδοση στον Εσκομπάρ της δικαιοσύνης που τόσο καιρό απέφευγε.
Ωστόσο, οι αναφορές από αντιπάλους διακινητές και μέλη συμμοριών, έγγραφα πληροφοριών και η ίδια η οικογένεια του Εσκομπάρ δείχνουν ότι αυτά τα στρατεύματα, στρατιώτες που υποστηρίζονται από τη νομιμότητα του κράτους, μπορεί να μην ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο του El Patron.
Bloque de Búsqueda
Στα τέλη του 1989, μετά από μια σειρά αιματηρών εξευτελισμών από τον Εσκομπάρ στις δυνάμεις και τους αξιωματούχους της κολομβιανής κυβέρνησης, ο τότε Πρόεδρος Virgilio Barco δημιούργησε μια ειδική αστυνομική μονάδα για να αντιμετωπίσει τον βασιλιά και το καρτέλ του.
Ενώ οι αρχικές του συναντήσεις με το δίκτυο Medellín άφησαν το Bloque de Búsqueda, ή το Search Bloc, ζαλισμένο και αποδυναμωμένο, τελικά έγινε μια σκληρή ομάδα εργασίας που κυνήγησε τον Escobar και τους συνεργάτες του.
Με τη βοήθεια των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ, των πληροφοριών του αμερικανικού στρατού και των μελών της CIA και της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών, το Search Bloc καταδίωξε τον Escobar καθ’ όλη τη διάρκεια του 1992 και του 1993. Σύμφωνα με επίσημους λογαριασμούς, ήταν το Search Bloc που σκότωσε τελικά τον Escobar.
Στις 2 Δεκεμβρίου 1993, μια μέρα μετά τα γενέθλια του Εσκομπάρ – σύμφωνα με το βιβλίο του Mark Bowden “Killing Pablo”, αφού εκείνος γιόρτασε με μαριχουάνα, μια τούρτα γενεθλίων και κρασί – το Search Bloc εντόπισε τον βαρόνο των ναρκωτικών στη γειτονιά Los Olivos στο Medellín.
Το Search Bloc κατάφερε να έρθει πολύ κοντά στο σπίτι όπου ο Εσκομπάρ μιλούσε στο τηλέφωνο με τον γιο του.
Στον λογαριασμό του Bowden, παρά όλα τα gadget της ομάδας, ένα θετικό ID έγινε μόνο όταν ένα μέλος εντόπισε τον Escobar μέσα από ένα παράθυρο δεύτερου ορόφου.
Μέλη του Search Bloc περικύκλωσαν το σπίτι ενώ άλλοι εισέβαλαν στην πόρτα. Σε ειδοποίηση που έπεσε, ο Εσκομπάρ και ένας σωματοφύλακας γλίστρισαν από το πίσω παράθυρο σε μια στέγη με πορτοκαλί κεραμίδια. Αντιμετωπίστηκαν με χαλάζι από πυροβολισμούς και έπεσαν και οι δύο από τους πυροβολισμούς στο κεφάλι – ο Εσκομπάρ με έναν που μπήκε στο δεξί του αυτί και τον σκότωσε αμέσως.
Μόλις υποχώρησαν οι εκρήξεις των όπλων, ο συνταγματάρχης Hugo Martinez, ο ηγέτης του Search Bloc που είχε καταδιώξει τον Escobar για τρία αιματηρά χρόνια αλλά δεν βρισκόταν στη σκηνή, άκουσε έναν από τους άνδρες του να φωνάζει στον ασύρματο. “Viva Colombia!” είπε ο στρατιώτης. «Μόλις σκοτώσαμε τον Πάμπλο Εσκομπάρ!»
Στη συνέχεια εμφανίστηκαν αναφορές ότι ο Εσκομπάρ είχε πέσει κάτω πυροβολώντας το δικό του όπλο και η σύγχυση της συνάντησης άφησε ανοιχτό σε εικασίες το ερώτημα ποιος πυροβόλησε τη θανατηφόρα βολή.
Λος Πέπες
Τον Ιανουάριο του 1993, σύμφωνα με τον Bowden, μια νέα ομάδα είχε ενταχθεί στο κυνήγι του Escobar. Το “Perseguidos por Pablo Escobar,” ή People Persecuted by Pablo Escobar — γνωστό ως Los Pepes — αποτελούνταν από αντίπαλους διακινητές ναρκωτικών, παραστρατιωτικούς και άλλους που περιφρονούνταν από το αφεντικό του καρτέλ του Μεντεγίν.
Νωρίτερα, στα μέσα του 1992, η εκτέλεση από τον Πάμπλο δύο υπολοχαγών είχε διασπάσει το καρτέλ του σε αντιμαχόμενες φατρίες.
Και σύμφωνα με τη δημοσιογράφο Alma Guillermoprieto, η οποία μίλησε με ένα πρώην μέλος των Los Pepes, η ομάδα πιθανότατα είχε ηγέτες πρώην μέλη του καρτέλ Medellín που, αναζητώντας εκδίκηση, είχαν προσφέρει χρήματα σε μέλη του πληρώματος του Escobar, μέλη του Search Bloc ή σε οποιοσδήποτε άλλον ήταν πρόθυμος να αναλάβει τον βασιλιά.
Οι Los Pepes ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του Bowden, «κάποιοι εξωνομικοί… που δεν τους πείραζε να περάσουν τα όρια της νομιμότητας και της ηθικής που ο Pablo αγνόησε τόσο ευγενικά». Πολλοί στην κολομβιανή κυβέρνηση λέγεται ότι ήταν ανοιχτοί στη συμμετοχή τους στο κυνήγι.
Σύμφωνα με έγγραφα της DEA που επικαλείται ο Μπόουντεν, η ομάδα πιθανότατα έλαβε χρηματοδότηση από το αντίπαλο καρτέλ του Κάλι και πιθανότατα πήρε πληροφορίες από την Εθνική Αστυνομία της Κολομβίας και, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, πράκτορες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που δρούσαν στη χώρα.
Μια δικαστική απόφαση του 2015 διέταξε τη CIA να δημοσιοποιήσει περισσότερα έγγραφα που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στην ύποπτη συνεργασία μεταξύ της αμερικανικής κυβέρνησης, των δυνάμεων ασφαλείας της Κολομβίας και του Λος Πέπες.
Οι Λος Πέπες ξεκίνησαν γρήγορα μια εκστρατεία που συναγωνιζόταν εκείνη του Εσκομπάρ σε καθαρή βία. Στις αρχές του 1993, γίνονταν έως και έξι δολοφονίες την ημέρα. Διευθυντές καρτέλ χαμηλού επιπέδου, πρώην κρατικοί αξιωματούχοι που συνδέονται με το καρτέλ, δικηγόροι του Εσκομπάρ — όλοι ήταν “δίκαιοι”.
Ο Εσκομπάρ ανταπέδωσε με περισσότερους βομβαρδισμούς σε αστικές περιοχές και οι Λος Πέπες απάντησαν το ίδιο, καταστρέφοντας πολυάριθμα ακίνητα που ανήκαν στον Εσκομπάρ και τους συνεργάτες του.
Ένας λογαριασμός από τον Ντιέγκο Φερνάντο Μουρίλο, γνωστός και ως Ντον Μπέρνα – μια κεντρική φιγούρα στο Λος Πέπες, σύμφωνα με το Insight Crime – δείχνει επίσης ότι μέλη του Λος Πέπες συνόδευαν το Search Bloc στην επιδρομή του στο κρησφύγετο του Εσκομπάρ στο Μεντεγίν.
Σύμφωνα με τον Ντον Μπέρνα, ήταν ο αδερφός του, Ροντόλφο, που έκανε το πραξικόπημα, πυροβολώντας τον Εσκομπάρ στο κεφάλι με ένα M-16.
Παρά τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το Search Bloc συνεργαζόταν με το Los Pepes — και τα στοιχεία, τα οποία επικαλείται ο Bowden, ότι ο Don Berna συνεργάστηκε τόσο με το Search Bloc όσο και με το DEA — η ακρίβεια του λογαριασμού του Don Berna δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Μια ομολογία του 2003 από πρώην παραστρατιωτικό φαινόταν να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Don Berna ότι επρόκειτο για κοινή επιχείρηση.
«Ήταν μια συμφωνία που είχαν γιατί ο Εσκομπάρ ήταν κοινός εχθρός», είπε ο πρώην μαχητής.
Ωστόσο, ο ηγέτης των παραστρατιωτικών Fidel Castaño, συνιδρυτής των Los Pepes, είχε προηγουμένως αρνηθεί μια τέτοια ανάμειξη, λέγοντας σε συνέντευξή του το 1994 ότι «δεν πραγματοποίησε ποτέ καμία επιχείρηση με το Search Bloc. Η επιχείρηση κατά την οποία σκοτώθηκε ο Εσκομπάρ πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά από την αστυνομία, όπως είναι γνωστό στο κοινό», είπε.
Και εδώ, ο λογαριασμός του Bowden έρχεται σε αντίθεση με αυτόν του Castaño, ο οποίος περιγράφει τις αποστολές στις οποίες ο παραστρατιωτικός ηγέτης συνόδευε το Search Bloc, καθώς και ένα τηλεγράφημα της DEA που αναφερόταν στον Castaño ως “συνεργαζόμενο άτομο”.
Ο ίδιος ο Πάμπλο
Ένα τρίτο βέρσιον στο οποίο έχει αποδοθεί ο θάνατος του Εσκομπάρ είναι ο ίδιος ο Εσκομπάρ.
Ο γιος του, Juan Pablo Escobar Henao, ο οποίος άλλαξε το όνομά του σε Sebastián Marroquín, επέμεινε ότι ο πατέρας του αυτοκτόνησε στη στέγη του Medellín.
«Δεν έχω καμία αμφιβολία» ότι ο Πάμπλο Εσκομπάρ σχεδίασε τον δικό του θάνατο, είπε ο Μαροκέν σε συνέντευξή του το 2014.
Στο βιβλίο του, «Pablo Escobar: My Father» που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά, ο Marroquín εξήγησε τη βάση για τον ισχυρισμό του. Ο Εσκομπάρ είπε στον γιο του πολλές φορές ότι θα αυτοπυροβοληθεί στο δεξί αυτί για να μην τον συλλάβουν ζωντανό, είπε.
Επιπλέον, οι εικόνες του βαρόνου των ναρκωτικών στην ταράτσα δείχνουν το πιστόλι του Sig Sauer, το οποίο ο Marroquín λέει ότι ο πατέρας του θα είχε χρησιμοποιήσει για να αυτοπυροβοληθεί, ξαπλωμένο δίπλα στο σώμα του.
Άλλα μέλη της οικογένειας Εσκομπάρ έχουν διατυπώσει αυτή τη θεωρία. Μετά από μια εκταφή του σώματος του βαρώνου ναρκωτικών με επικεφαλής τη μητέρα και τη χήρα του το 2006, η οικογένεια είπε ότι μια τρύπα στο κεφάλι του επιβεβαίωσε τη θεωρία ότι το θανατηφόρο τραύμα είχε προκληθεί από τον εαυτό του.
Αλλά σύμφωνα με τον Martinez, ένας πυροβολισμός από απόσταση 3 ποδιών θα άφηνε σημάδια πυρίτιδας στο δέρμα του Escobar – σημάδια που δεν είναι ορατά στις φωτογραφίες της νεκροψίας, σύμφωνα με τον Bowden.
Το ερώτημα ποιος σκότωσε τον Πάμπλο Εσκομπάρ είναι πιθανό να μείνει άλυτο.
Ο θάνατός του, όπως και η ζωή του, άφησε μια σκοτεινή κηλίδα στην Κολομβία και η δέσμευση να ξεχάσουμε πώς πέθανε φαίνεται να την μοιράζονται οι Κολομβιανοί και οι Αμερικανοί.
«Κανείς δεν πρόκειται να σου πει ποτέ» αν ο Λος Πέπες σκότωσε τον Εσκομπάρ ή αν ήταν κάποιος άλλος, είπε στον Μπόουντεν ένας Αμερικανός στρατιώτης που συμμετείχε στο κυνήγι. «Πρέπει να υποθέσεις».
9 πράγματα που δε γνώριζες για τον Pablo Escobar
Με αφορμή τη συμπλήρωση 29 χρόνων από τον θάνατο του Pablo Escobar δείτε τις πιο απίστευτες αλήθειες πίσω από το μύθο του «βασιλιά της κόκας».
Με αφορμή τη συμπλήρωση 28 χρόνων από τον θάνατο του Pablo Escobar είναι ευκαιρία να μάθεις μερικές απίθανες λεπτομέρειες για τη ζωή, την καθημερινότητα και το «έργο» του πιο διαβόητου εμπόρου ναρκωτικών στην ιστορία.
Έχουμε και λέμε:
Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων, ο Escobar έβγαζε το «χαρτζιλίκι» του κλέβοντας επιτύμβιες πλάκες από τα νεκροταφεία του Rionegro στην κεντρική Κολομβία όπου και γεννήθηκε, τις οποίες εν συνεχεία μεταπωλούσε σε λαθρέμπορους. Καθώς μεγάλωνε, επέκτεινε τις «δραστηριότητές» του στις κλοπές αυτοκινήτων και στις απαγωγές. Με το λαθρεμπόριο κοκαΐνης θα καταπιανόταν μερικά χρόνια αργότερα και ειδικότερα στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Σήμα κατατεθέν του ήταν η περιβόητη πλέον φράση “Plata o plomo?” («Ασήμι ή μολύβι;») την οποία και χρησιμοποιούσε όποτε ήθελε να εκβιάσει κάποιον. Περιττό να αναφέρουμε, βέβαια, πως όσοι δεν δέχονταν να δωροδοκηθούν, κατέληγαν μακαρίτες: σύμφωνα με τους φακέλους της κολομβιανής αστυνομίας, ο “Patrón” ευθύνεται ούτε λίγο, ούτε πολύ για το θάνατο 4.000 ανθρώπων, στους οποίος συμπεριλαμβάνονται 200 δικαστές, δεκάδες δημοσιογράφοι, τρεις υποψήφιοι για την προεδρία της Κολομβίας, ένας γενικός εισαγγελέας, ένας υπουργός Δικαιοσύνης και πάνω από 1.000 αστυνομικοί.
Την περίοδο της παντοδυναμίας του, το καρτέλ του Medellin (του οποίου ηγείτο ο “Don Pablo”) διακινούσε έως και δεκαπέντε τόνους κοκαΐνης την ημέρα…
… ενώ στη δεκαετία του ’80, η «επιχείρηση» του Escobar ήταν υπεύθυνη για το 80% της κοκαΐνης που κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το θρύλο, ένα βράδυ ο Escobar έκαψε περίπου δύο εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά για να ζεστάνει την κόρη του Manuela, η οποία υπέφερε από υποθερμία.
Στην ιστορία έχει μείνει φυσικά και η αχανής κατοικία του Escobar στο Puerto Triunfo με την ονομασία Hacienda Nápoles, η οποία βρισκόταν στο κέντρο μιας έκτασης που καταλάμβανε είκοσι (!) τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αξίζει να αναφερθεί ότι στις εγκαταστάσεις της συμπεριλαμβανόταν και ένας μικρός ζωολογικός κήπος που φιλοξενούσε μέχρι και ιπποπόταμους. Μάλιστα, κάποια από τα ζώα αυτά εξακολουθούν να ζουν σε άγρια κατάσταση στην παρακείμενη ζούγκλα ακόμη και σήμερα.
Υπολογίζεται ότι το 10% των μετρητών που κρατούσε στοιβαγμένα στις αποθήκες της επαύλης του και σε άλλα σημεία φύλαξης σε ολόκληρη την Κολομβία φαγώθηκαν από αρουραίους.
Η φυλακή στην οποία φιλοξενήθηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, κατόπιν σχετικής συμφωνίας που είχε κάνει με την κυβέρνηση της Κολομβίας διέθετε ποδοσφαιρικό γήπεδο, καζίνο, καταρράκτη (!) και spa.
Ακόμη και σήμερα, 26 χρόνια από το θάνατό του, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους «ευεργέτες» στην ιστορία της Κολομβίας, αφού όσο ήταν εν ζωή είχε χρηματοδοτήσει την κατασκευή ναών, νοσοκομείων, ποδοσφαιρικών γηπέδων αλλά και μια σειρά επισιτιστικών προγραμμάτων για τους άπορους και τους άστεγους συμπατριώτες του. Δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο λοιπόν πως ένα από τα προσωνύμια του Escobar όσο ζούσε ήταν και το «Ρομπέν των Δασών». Αλλά και ότι στην κηδεία του παρευρέθηκαν πάνω από 25.000 άνθρωποι.
Η ιστορία του Pablo Escobar, σε φωτογραφίες
Επί τρία χρόνια, ο Βρετανός φωτογράφος James Mollison κατέγραφε έναν θρύλο που άφησε πίσω του χιλιάδες θύματα και θαυμαστές.
Οι περισσότεροι Κολομβιανοί πιστεύουν ότι ο Pablo Escobar -που γεννήθηκε μία ημέρα σαν σήμερα to 1949, στο Rionengro της Κολομβίας- ήταν ένας εγκληματίας που επί μία δεκαετία βούτηξε τη χώρα τους στο χάος. Κι όμως, στις φτωχογειτονιές της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Μεδεγίν, τον αποκαλούν Ρομπέν των Δασών. Κι αυτό γιατί ξόδεψε εκατομμύρια από τα δολάρια που κέρδισε από το εμπόριο κοκαΐνης στις Ηνωμένες Πολιτείες για να χτίσει σπίτια που χάρισε σε όσους τα είχαν ανάγκη, εκκλησίες και γήπεδα ποδοσφαίρου.
Μάλιστα, η συνοικία του Μεδεγίν που χτίστηκε με τα χρήματά του, συνεχίζει να φέρει το όνομά του και στους τοίχους των σπιτιών της κρέμονται κάδρα με πορτρέτα του ή υπάρχουν επιγραφές “Άγιος Πάμπλο”. Και σαν να μην έφταναν αυτά, χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να επισκέπτονται τον τάφο του, παρά τη μάχη των επίσημων αρχών κόντρα στη λατρεία του πρώην “κύρη” της πόλης.
Πολλοί είναι και οι Κολομβιανοί που αναπολούν την περίοδο των δωρεάν ξεναγήσεων στο ζωολογικό πάρκο του κτήματός του, του περίφημου Hacienda Napoles, που ήταν γεμάτο ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις, καγκουρό, ρινόκερους, ιπποπόταμος και εξωτικά πουλιά.
Ποιος, ήταν, όμως πίσω από την αχλή του μύθου που τον περιέβαλε όσο ήταν ζωντανός και του θρύλου που ακολούθησε τον θάνατό του ο “San Pablo“;
Η μπίζνα των ψυχότροπων ουσιών
Γιος ενός αγρότη και μίας δασκάλας, ο Escobar ξεκίνησε την καριέρα του στον χώρο του εγκλήματος κλέβοντας ταφόπλακες από το κοιμητήριο του Μεδεγίν και, στα είκοσί του, είχε ήδη ανελιχθεί σε “εγκέφαλο” μίας συμμορίας που έκλεβε αυτοκίνητα.
Όταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 η κοκαΐνη, σε παγκόσμιο επίπεδο, άρχισε να παίρνει τα πάνω της, παραγκωνίζοντας τη μαριχουάνα, ο Escobar διέγνωσε μία ευκαιρία πρώτης τάξεως και μετεπήδησε στον χώρο των ψυχότροπων ουσιών.
Ξεκίνησε ως απλός προμηθευτής, πουλώντας κοκαΐνη από την Κολομβία σε dealers στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σύντομα κατάφερε να πάρει υπό τον έλεγχό του όλη την αλυσίδα παραγωγής και διανομής. Για αρχή, ίδρυσε το πρώτο του εργαστήριο στο Μεδεγίν και, στη συνέχεια, ανέπτυξε ένα ολόκληρο δίκτυο εργοστασίων στα τροπικά δάση της χώρας του. Το 1977 υπήρξε μία χρονιά-σταθμός, καθώς ίδρυσε το Καρτέλ Κοκαΐνης του Μεδεγίν.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το εν λόγο καρτέλ ήλεγχε το 80% της αγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες και πρακτικά κατείχε το μονοπώλιο στο Μεξικό, τη Βενεζουέλα, τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Ισπανία. Για τις ανάγκες του λαθρεμπορίου της, φόρτωνε με κοκαΐνη όχι μόνο αεροπλάνα, αλλά και υποβρύχια.
Στις δόξες του, το καρτέλ του Escobar, είχε έσοδα της τάξεως των 60 εκατομμυρίων δολαρίων την ημέρα, ενώ το περιοδικό Forbes υπολόγισε το 1989 την αξία της προσωπικής περιουσίας του θρύλου της κόκας στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η πολιτική ζωή
Το 1982, ο Escobar εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος του Κογκρέσου της Κολομβίας, έλαβε κοινοβουλευτική ασυλία και εκπροσώπησε τη χώρα του στην τελετή ορκωμοσίας του Πρωθυπουργού της Ισπανίας, Felipe Gonzalez.
Την επόμενη, όμως, χρονιά ο Υπουργός Δικαιοσύνης Rodrigo Lara Bonia τον κατηγόρησε δημόσια για διακίνηση παράνομων ουσιών και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Καθώς τα στοιχεία που είχε συλλέξει ήταν ιδιαίτερα σημαντικά, ο “βασιλιάς της κοκαΐνης” αποβλήθηκε από το Κογκρέσο τον Ιανουάριο του 1984. Λίγους μήνες αργότερα, η υπουργική Mercedes του Bonia έγινε εξ επαφής στόχος πολυβόλου όπλου και ο ίδιος πέθανε επί τόπου.
Στη συνέχεια, οι αρχές της Κολομβίας επικύρωσαν μία συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την επικήρυξη των ηγετών των καρτέλ. Ως απάντηση, οι ηγέτες του καρτέλ του Μεδελίν δημιούργησαν την ομάδα Los Extraditables (Οι Επικηρυγμένοι), που προχώρησε σε δράσεις εκφοβισμού, κυρίως επιθέσεις σε κυβερνητικούς λειτουργούς, αστυνομικούς και πολιτικούς.
Η οικογενειακή ζωή
Το 1976, ο Escobar παντρεύτηκε τη φίλη του Maria Victoria Eneo Viejo και σύντομα απέκτησαν έναν γιο, τον Juan Pablo. Τρία χρόνια αργότερα, ήρθε στη ζωή και η κόρη τους, Manuela. Από το 1979 και έπειτα, ζούσαν στο κτήμα τους, το Hacienda Napoles, αξίας 63 εκατομμυρίων δολαρίων, που εκτεινόταν σε 3.000 εκτάρια γης.
Είναι γνωστό ότι, ακόμα και όταν ήταν επικηρυγμένος, ο βαρόνος των ψυχότροπων ουσιών προσπαθούσε να περάσει τις οικογενειακές γιορτές και τα γενέθλια με τα παιδιά του. Η αγάπη για τη φαμίλια του ήταν τέτοια που ένα απόγευμα του 1993, ενώ κρυβόταν με την οικογένειά του στα βουνά, άναψε φωτιά με χαρτονομίσματα αξίας δύο εκατομμυρίων δολαρίων, για να μην κρυώνει η κόρη του.
Μετά τη δολοφονία του, η οικογένειά του διέφυγε στη Μοζαμβίκη και έπειτα στην Αργεντινή, όπου ο Juan Pablo άλλαξε το όνομά του σε Sebastian Marroquin. Το 2009 προέβη σε μία δημόσια συγγνώμη προς τα παιδιά των πολιτικών που δολοφονήθηκαν κατ’ εντολή του αρχηγού του καρτέλ του Μεδεγίν. Αργότερα, το 2014, δημοσίευσε ένα βιβλίο με αναμνήσεις και κυκλοφόρησε μία συλλογή με T-shirts με την εικόνα του πατέρα του. Συνολικά, η οικογένειά του συνέγραψε άλλα τρία βιβλία για τον γενάρχη της.
Η τρομοκρατία
Μετά την επικύρωση του νόμου που επέτρεπε την επικήρυξη των ηγετών των καρτέλ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Escobar ξεκίνησε να χρηματοδοτεί τη στρατιωτική οργάνωση MAS (Θάνατος Στους Απαγωγείς) η οποία, εκτός από το εντυπωσιακό της οπλοστάσιο, διέθετε δικά της αεροπλάνα με τριάντα πιλότους και οι άντρες της είχαν σκληραγωγηθεί από Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Βρετανούς εκπαιδευτές.
Το 1989, ο ηγέτης του καρτέλ του Μεδεγίν πρότεινε στην κυβέρνηση της Κολομβίας έναν διακανονισμό: θα παραδιδόταν στην αστυνομία υπό τον όρο της απόσυρσης του νόμου περί επικήρυξης. Όταν η κυβέρνηση αρνήθηκε, ξεκίνησε η τρομοκρατική του δράση.
Μέσα σε έναν χρόνο, το αρχηγείο του Διοικητικού Τμήματος Ασφαλείας -της πιο σημαντικής υπηρεσίας μυστικής πληροφοριοδότησης της χώρας- στην Μπογκοτά, όπως και τα γραφεία των εφημερίδων El Espectador και Vanguardia Liberal, τινάχτηκαν στον αέρα, ενώ δολοφονήθηκε και ο υποψήφιος πρωθυπουργός Luis Carlos Galán. Επίσης, μία βόμβα που τοποθετήθηκε σε ένα Boeing 727 κόστισε τη ζωή σε 110 ανθρώπους.
Η φιλανθρωπική δράση
Το 1979, ο Escobar ίδρυσε το σύστημα κοινωνικής βοήθειας Πολιτική Υπευθυνότητα σε Δράση, υπό την αιγίδα του οποίου θεσμοθετήθηκαν ιατρικά κέντρα για τις φτωχές οικογένειες και χτίστηκαν χώροι πρασίνου και αθλητικές εγκαταστάσεις στο Μεδελίν.
Το πιο γνωστό φιλανθρωπικό πρόγραμμά του, βέβαια, ήταν το Μεδελίν Χωρίς Παραγκουπόλεις, το οποίο περιελάμβανε την ανέγερση χιλιάδων σπιτιών, στη φτωχότερη περιοχή της Μεράβια. Εκεί χτίστηκε η συνοικία που πήρε το όνομά του, η οποία, πλέον, κατοικείται από περίπου 13.000 ανθρώπους.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έλαβε την ευλογία της Καθολικής Εκκλησίας, ενώ στις παραγκουπόλεις του Μεδελίν, ο βαρόνος των ψυχότροπων ουσιών συχνά εμφανιζόταν υπό τη συνοδεία δύο ιερέων και έδινε χρήματα στους φτωχούς.
Το 1989, η τοπική ομάδα ποδοσφαίρου Atletico Nacional, υπό τη δική του χορηγία, κέρδισε το Copa Libertadores, κάτι το οποίο την έχρισε ως την καλύτερη ομάδα στη Νότια Αμερική.
Ο θάνατος
Το 1991, έπειτα από διακανονισμό με την κυβέρνηση, ο Escobar παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη. Λίγο πριν, η Κολομβία είχε υιοθετήσει νέο Σύνταγμα που απαγόρευε την επικήρυξη των πολιτών της σε ξένες χώρες. Έτσι, ο βαρόνος των ψυχότροπων ουσιών “κλείστηκε” στη φυλακή La Catedral, η οποία είχε χτιστεί με δικά του έξοδα, και διέθετε μπαρ, γήπεδο ποδοσφαίρου και τζακούζι. Επίσης, ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του καρτέλ του Μεδελίν.
Όταν έναν χρόνο αργότερα ο Escobar πληροφορήθηκε την επικείμενη απόφαση του Προέδρου της Κολομβίας Caesar Gaviria να τον μεταφέρει σε μία κανονική φυλακή, απλώς δραπέτευσε. Στη συνέχεια, ο Gaviria ίδρυσε μία ειδική ομάδα ερεύνης υπό την ηγεσία του στρατηγού Hugo Martinez, που συντόνισε τις προσπάθειές του με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Στο ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του, συνεισέφεραν οι Los Pepes, μία ομάδα ανταγωνιστών του στη μπίζνα των ψυχότροπων ουσιών, ακροδεξιοί αντάρτες και θύματα των τρομοκρατικών ενεργειών του καρτέλ του Μεδελίν.
Μέσα σε έναν χρόνο, οι Los Pepes σκότωσαν περισσότερα από 300 μέλη του καρτέλ του Escobar και κατέστρεψαν ένα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Έπειτα από 15 μήνες, στις 2 Δεκεμβρίου του 1993, μία ειδική ομάδα υπέκλεψε μία κλήση στον γιό του και εντόπισε την περιοχή στην οποία βρισκόταν. Την ίδια ημέρα, πυροβολήθηκε στη σκεπή ενός σπιτιού στο Μεδελίν και άφησε την τελευταία του πνοή.
To Love Story του Pablo Escobar
Πως ήταν ο έρωτας που έζησε ο αρχηγός του Καρτέλ Μεντεγίν με τη δημοσιογράφο Βιρτζίνια Βαγιέχο;
Παρά την παθιασμένη ιστορία αγάπης σχεδόν σαν σαπουνόπερα, ο Εσκομπάρ είχε πάντα τη σύζυγό του, τη Victoria Eugenia Henao «La Tata», με την οποία ήταν παντρεμένος από το 1976 μέχρι τη δολοφονία του και είχε δύο παιδιά, τον Juan Pablo και τη Manuela.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο της «Loving Pablo, Hating Escobar», η Vallejo, μια δημοσιογράφος που τη δεκαετία του 1980 ήταν από την υψηλή κοινωνία και την σέβονταν πολύ για τη δουλειά της, συνάντησε τον έμπορο ναρκωτικών σε ένα από τα σπίτια του.
Η Βαγιέχο παρουσίαζε εκείνη την εποχή το ειδησεογραφικό πρόγραμμα 24 Horas de Colombia. Ήταν αρραβωνιασμένη με τον Aníbal Turbay Ayala, ανιψιό του πρώην προέδρου Julio César Turbay, και ήταν μια «επίσημη πρόσκληση» που έβαλε την υπεύθυνη επικοινωνίας στο δρόμο του Escobar. Ο Don Pablo, όπως τον αποκαλούσαν οι υπάλληλοί του, έκανε μια εκδήλωση στη γνωστή Hacienda Napoles για να ανακαλύψουν τον ιδιωτικό του ζωολογικό κήπο με κάθε είδους άγρια και εξωτικά ζώα. Η Βιρτζίνια και ο αρραβωνιαστικός της ήταν καλεσμένοι, αλλά υπήρχε κάτι που κανείς δεν παρατήρησε και ο Εσκομπάρ το έκανε. Η Βαγιέχο έπεσε στο ποτάμι και εκείνος δεν δίστασε να τη σώσει ενώ όλοι είχαν τα μάτια τους στα ζώα και το μεγαλείο του τόπου.
«Πώς θα μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό θα άλλαζε τη ζωή μου», είπε η ίδια στο βιβλίο της.
Πέντε χρόνια αγάπης και μια αξέχαστη σχέση
Αυτό σηματοδότησε την αρχή ενός κρυφού ρομαντισμού, που ο κόσμος το είχε τούμπανο. Ο Εσκομπάρ έδειξε όλα της τα έργα στην Βαγιέχο, στον οποίο της έδωσε όλη του την προσοχή και τη βοήθησε τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά.
«Πρώτα μου έσωσε τη ζωή, μετά διέγραψε τα χρέη της εταιρείας μου, μου έστειλε χίλιες ορχιδέες και μου πήρε διαζύγιο εξπρές από τον Ντέιβιντ Στιβέλ, κάποιον τόσο σημαντικό στην Αργεντινή! Τέλος πάντων, αν δεν με είχε αγαπήσει με αυτό το πάθος, δεν θα του έδινα σχοινί», είπε σε συνέντευξή της στην La Vanguardia.
Ήταν πέντε χρόνια ερωτικής σχέσης που τελείωσαν με μια αλλαγή 360° λόγω της ιδιοσυγκρασίας και της επικινδυνότητας του εγκληματικού ηγέτη, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1993 και έβαλε τέλος σε μια ζωή εγκληματικών πράξεων.
Η Virginia Vallejo αναγκάστηκε να φύγει λόγω της παράνοιας του Escobar
Το 1987, η δημοσιογράφος αποφασίζει να βάλει τέλος στη σχέση που όπως φαίνεται δεν ήταν πια αρκετά ήρεμη. Ο Πάμπλο Εσκομπάρ το πήρε με κακό μάτι ότι θα πήγαινε με τον έμπορο ναρκωτικών του καρτέλ του Κάλι, τον αντίπαλό της, Ζιλμπέρτο Ροντρίγκες Ορεχουέλα. «Αυτό μπήκε στο μυαλό του και είδα την αληθινή ψυχή του», αφηγείται η Βιρτζίνια στην ίδια συνέντευξη.
«Τον άφησα γιατί φοβόμουν τι θα μου έλεγε. Μου είπε μάλιστα ότι ήθελε να προσλάβει ένα μέλος της ΕΤΑ (τρομοκρατική οργάνωση) για να του μάθει πώς να τοποθετεί βόμβες. Έγινε παρανοϊκός και δεν μπορούσε να συνεχίσει με αυτό. Έγινε τέρας όταν τον άφησα και άρχισε να χρησιμοποιεί δυναμίτη».
Βλέποντας ότι η ζωή της κινδύνευε, η Βαγιέχο αποφάσισε να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη βοήθεια της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών (DEA).
Αυτή τη στιγμή ζει μια ήσυχη ζωή στο Μαϊάμι, αλλά έπρεπε να επιστρέψει στην Κολομβία το 2008 επειδή η κυβέρνηση του Άλβαρο Ουρίμπε ζήτησε την κατάθεσή του για τα καρτέλ Κάλι και Μεντεγίν, επίσης για μια επίθεση στο Παλάτι της Δικαιοσύνης.