Είναι ο κεντρικότερος δρόμος της πόλης, ο οποίος κατά μήκος της πορείας του διασχίζει, από Ανατολάς προς Δυσμάς, το ιστορικό της κέντρο. Μεγαλοαστικές κατοικίες, σχολεία, χώροι πολιτισμού και ψυχαγωγίας, εμπορικές επιχειρήσεις και ιεροί ναοί συνυπήρχαν, εμπλουτίζοντας αρχιτεκτονικά και λειτουργικά την οδό Αγίου Ανδρέου. Στα ανατολικά της, μικροαστικές ισόγειες κατοικίες εναλλάσσονταν με αδόμητα οικόπεδα και «χωράφες», ενώ στο κεντρικό και στο δυτικό της τμήμα κτυπούσε η καρδιά του εμπορικού κέντρου με τις ποικίλες δραστηριότητές του. Το μέγαρο Πηλαβάκη (Δημοτική Βιβλιοθήκη), η «Σχολή Καλογραιών» (Terra Santa), ο ναός της Αγίας Νάπας και οι αρχοντικές κατοικίες του Παναγιώτη Ιακωβίδη αποτελούσαν τα εμβληματικά κτήρια και ορόσημα της οδού.
Μαζί μ’ αυτά, ξεχώριζαν, στον οικιστικό ιστό της οδού, τα πανύψηλα τρίπατα του Κατσουνωτού, του Κακαθύμη και του Χατζηπαύλου («Μαξίμ»). Οι συστηματικές κατεδαφίσεις των παλαιών οικοδομών του δρόμου αυτού άρχισαν το 1978. Οι πολύ υψηλοί συντελεστές δόμησης, εκείνα τα χρόνια, επέτρεπαν την οικοδόμηση πολυώροφων πολυκατοικιών, οι οποίες, με το υπεροπτικό τους μέγεθος, ανέτρεψαν σε μεγάλο βαθμό την ανθρώπινη κλίμακα, που χαρακτήριζε την περιοχή. Σήμερα, κατά μήκος αυτής της κεντρικής οδού της Λεμεσού, υπάρχουν ακόμη μεμονωμένα παλαιά κτήρια, ή ακόμη και ομάδες κτηρίων, που αντιστάθηκαν στην «αναπτυξιακή» λογική των τελευταίων δεκαετιών και αποτελούν ανεκτίμητους μάρτυρες της ιστορικής της πορείας.