Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1865 και πέθανε το 1924. Ήταν εμπορευόμενος και ναυτιλιακός πράκτορας. Διετέλεσε μέλος της Σχολικής Εφορείας Λεμεσού, της Θρονικής Επιτροπής μητροπόλεως Κιτίου, δημοτικός σύμβουλος και μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου, του Εκτελεστικού και του Εθνικού Συμβουλίου. Πήρε επίσης μέρος σε αρκετές εθνικές αποστολές (πρεσβείες) στο εξωτερικό για την προώθηση του εθνικού ζητήματος της Κύπρου.
Έγραψε τα βιβλία: «Υπόμνημα εις το Νομοθετικόν Σώμα περί του αρχιεπισκοπικού ζητήματος» (1907) και «The ecclesiastical affaires of Cyprus» (1908).
Ο Σπύρος Αραούζος είναι ο 6ος στη σειρά Δήμαρχος Λεμεσού μετά την Αγγλοκρατία. Εκλέχθηκε το 1914 και παρέμεινε στο αξίωμα αυτό μέχρι το 1920. (Το 1917 ανανεώνεται η θητεία του ουσιαστικα χωρίς ανθυποψήφιο). Διαδέχθηκε τον Μιχαήλ Ηρ. Μιχαηλίδη (αδελφό της συζύγου του Ευτέρπης), ο οποίος μάλιστα αποσύρθηκε υπέρ του πριν λήξει η δική του θητεία. Ο Σπύρος Αραούζος ήταν παππούς του πρώην Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρου Κυπριανού και πατέρας του πρώτου υπουργού Εμπορίου της Κυπριακής Δημοκρατίας Ανδρέα Αραούζου.
Ένα από τα σημαντικότερα έργα της δημαρχίας του ήταν η συνέχιση και αποπεράτωση της νεας προκυμαίας μέχρι της οικίας Ουίλφιδ (σημερινό Κοντινεντάλ), ενώ αίτημα του Δήμου για επέκταση της μέχρι το τότε «Ακταίον» (απέναντι από τη σημερινή Πρυτανεία του ΤΕΠΑΚ) συνάντησε την άρνηση της αγγλικής αποικιοκρατικής κυβέρνησης για δανειοδότηση του έργου. Παράλληλα γίνεται η διαπλάτυνση της μεγάλης αποβάθρας ,κατασκευάζεται μια ακόμη μικρότερη ανατολικότερα της και ασφαλτοστρώνεται και επεκτείνεται ο ηλεκτροφωτισμός του παραλιακού δρόμου ενώ παράλληλα επεκτείνεται ο ηλεκτροφωτισμός και σε πολλά ιδιωτικά υποστατικά.
Με ρυμοτομίες και απαλλοτριώσεις ιδιωτικών κτηρίων γίνονται ριζικές επισκευές και διαπλατύνσεις δρόμων (σχηματίζεται για παράδειγμα δια απαλλοτριώσεων η οδός Καραϊσκάκη και η οδός Μακεδονίας , σήμερα Ανεξαρτησίας) και ασφαλτώνονται η οδός Ελευθερίας, κύριος τότε εμπορικός δρόμος και πολλοί άλλοι.
Σημαντικό έργο της Δημαρχίας Αραούζου ήταν και η ανέγερση- σε σχέδια του ελλαδίτη αρχιτέκτονα Ζαχαρία Βόνδα- της μεγάλης Δημοτικής Αγοράς που τελειώνει και εγκαινιάζεται τον Απρίλιο του 1918, σε αντικατάσταση των δυο μικρότερων που υπήρχαν μέχρι τότε η μία στην Πλατεία της Κουνναπιάς (όπου μετέπειτα ανεγέρθηκε η μικρή Δημοτική Αγορά, σήμερα θέατρο Ένα) και η άλλη στην Αγίου Ανδρέου.
Με δωρεά του κτηρίου από τον Στέφανο Λανίτη δημιουργεί το Δημοτικό Φτωχοκομείο και αναδομεί τον Δημόσιο Κήπο δημιουργώντας εκεί και πτηνοτροφείο, πρόδρομο του Ζωολογικού Κήπου.
Επισκευάζεται το καταστραφέν φράγμα του ποταμού Γαρύλλη για προστασία από τις συχνές και καταστροφικές πλημμύρες που μάστιζαν τότε την πόλη και βελτιώνει το δίκτυο υδατοπρομήθειας.
Ακόμα- στον τομέα του πολιτισμού- την πρωτομαγιά -1η Μαίου 1914- ο φιλοπρόοδος Δήμαρχος Σπύρος Αραούζος, με τη συμβολή και των επίσης φιλοπρόοδων συμπολιτών του , καθιερώνει, για πρώτη φορά καλά οργανωμένη γιορτή των λουλουδιών- που αν και προϋπήρχε ως θεσμός δεν γινόταν εντούτοις πάνω σε οργανωμένη βάση -και υπό την ευθύνη μάλιστα του Δήμου. Η πρωτεύουσα Λευκωσία ακολούθησε δεύτερη μερικά χρόνια μετά, το 1919.
Η εφημερίδα «Αλήθεια» της Λεμεσού ημερομηνίας 2 Μαΐου 1914 γράφει σχετικά ανάμεσα σε άλλα : «Η Πρωτομαγιά εορτάσθη χθες όσον ουδέποτε άλλοτε πανηγυρικώς. Συνεδιάσθη δε όλη η εορτή των ανθέων με τον πρακτικόν σκοπόν της στηρίξεως της Φιλαρμονικής. Διοργανώθη ούτω εορτή εις τον Δημόσιον Κήπον όπου ευγενείς κυρίαι και χαριτωμέναι δεσποινίδες ανέλαβαν να πωλούν υπέρ της Μουσικής γλυκίσματα και άνθη”.
Με αυτά και άλλα έργα της Δημαρχίας Αραούζου, η Λεμεσός ( από τότε…), εξελίσσεται ως «η ωραιότερη και καθαρότερη απ όλες της πόλεις» της Κύπρου, όπως γράφει τον Γεννάρη του 1919 και ο τότε Άγγλος Κυβερνήτης, Malc Stevenson.