Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Εγγραφή στο Newsletter

Limassol Today - Asset 10
ΑΡΧΙΚΗΚΟΙΝΩΝΙΑΗ κραυγή των μαμάδων

Η κραυγή των μαμάδων

Γράφει η Ξένια Κουναλάκη

Δεκάδες μαμάδες συγκεντρώθηκαν σε ένα γήπεδο στη Βοστώνη κατόπιν πρόσκλησης μίας δασκάλας γιόγκα που είναι και ψυχοθεραπεύτρια. Όταν εκείνη έδωσε το σύνθημα άρχισαν όλες μαζί να φωνάζουν. Πολύ δυνατά, από τα βάθη της κοιλιάς τους, μέχρι να συντονιστούν οι οργισμένες κραυγές τους σε ένα άλλου είδους «Ομμμ», εξίσου καθαρτικό. Φώναζαν έτσι επί είκοσι λεπτά, ενώ η διοργανώτρια απαθανάτιζε τη σκηνή. Αφότου ξεχαρμάνιασαν μέσα στη νύχτα, μαζεύτηκαν για μια συλλογική φωτογραφία, προτού επιστρέψουν ικανοποιημένες στα σπίτια τους. Στο βίντεο που αναρτήθηκε στα σόσιαλ μίντια, κάθε μια φαίνεται απορροφημένη στον εαυτό της, άλλη σκύβει μπροστά για να ουρλιάξει ακόμη πιο δυνατά, άλλη κοιτάζει τον ουρανό σαν λυκάνθρωπος που έχει σεληνιαστεί. Μία τρίτη γελάει με τη σκηνή αλλά την απολαμβάνει. Το κοινό στοιχείο είναι η συνενοχή. «Αφού τσιρίζει εκείνη, επιτρέπεται και σε μένα. Αν δεν ντρέπεται έτσι διπλωμένη στα δύο από τον βρυχηθμό, το κάνω κι εγώ». «Είναι τόσο ωραία να είσαι εκτός ελέγχου για μερικά λεπτά», παραδέχονται.

Είναι οι μαμάδες της πανδημίας, που εδώ και δύο χρόνια καλούνται να εργαστούν, να βοηθήσουν τα παιδιά τους στην τηλεκπαίδευση, να πλύνουν κανά πιάτο και να κρατήσουν την ψυχραιμία τους. Αυτό το τελευταίο μάλλον είναι το χειρότερο. Ότι ως μαμά δεν έχεις τη δυνατότητα να καταρρεύσεις, να πάθεις κρίση πανικού, να κλειστείς σε ένα δωμάτιο και να μην ανοίγεις σε κανέναν. Πρέπει να είσαι πανταχού παρούσα, στοιχειωδώς λειτουργική, σίγουρα ωριμότερη από τα παιδιά σου.

Είναι ούτως ή άλλως δύσκολο να είσαι μαμά και αδιανόητα σκληρό να μεγαλώνεις παιδιά μέσα σε μια παγκόσμια υγειονομική κρίση που δεν λέει να τελειώσει. Ο συνδυασμός είναι σχεδόν απάνθρωπος. Παρακολουθώ τις μαμάδες γύρω μου. Όταν ετέθη ως ζήτημα προς συζήτηση κατά πόσον θα έπρεπε να παραταθούν για δύο εβδομάδες οι χριστουγεννιάτικες διακοπές λόγω της Όμικρον, τις είδα να διαλύονται. Δεν έχουν ελεύθερο χρόνο, ούτε διαφυγή, είναι new age πολυτέλεια να βρεθούν με άλλες ομολόγους τους και να αρχίσουν να φωνάζουν σε ένα άδειο γήπεδο μέσα στη νύχτα. Είναι από αυτά τα θέματα που ευχαρίστως θα διάβαζαν σε άρθρα αμερικανικών εφημερίδων και θα υπομειδιούσαν βλέποντας το σχετικό βίντεο. Μετά όμως πάντα κάποιο παιδί τους θα έχει τεστ μαθηματικών την επομένη μέρα, ένα κρούσμα στο διπλανό θρανίο ή μια διένεξη με τη δασκάλα. Ευτυχώς το κλιπάκι από την ομαδική κραυγή στη Βoστώνη έχει διάρκεια μόλις μερικά δευτερόλεπτα: όσο χρειάζεται για να το απολαύσουν, χωρίς ωστόσο να προλάβουν να συντονιστούν.

Μην το χάσεις

Journal

Δείτε επίσης