Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Εγγραφή στο Newsletter

Limassol Today - Asset 10
ΑΡΧΙΚΗΚΟΙΝΩΝΙΑ"Η Λεμεσός αγκάλιασε εμάς τους πρόσφυγες"

“Η Λεμεσός αγκάλιασε εμάς τους πρόσφυγες”

«Μόνο τέσσερις λέξεις. Πόνο, θλίψη, θυμό, αγανάκτηση». Αυτή ήταν η απάντηση της κας. Μαργαρίτας Χαμπουλλά στην ερώτησή μας σχετικά με τα συναισθήματα που της προκάλεσε το πρόσφατο άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου. Μιας γυναίκας με μεγάλη προσφορά στα παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά δρώμενα της κοινωνίας μας, η οποία χρονολογείται από το 1963 όταν και οι γονείς της της άνοιξαν το πρώτο ιδιωτικό νηπιαγωγείο στην Αμμόχωστο.

Μετά την εισβολή του 1974, λειτουργεί το δικό της νηπιαγωγείο στη Λεμεσό, το οποίο πλέον φιλοξενεί την 3η γενιά μαθητών, κάτι για το οποίο η ίδια δηλώνει περήφανη. «Οι πρώτοι μου μαθητές είναι σήμερα 64 χρόνων και σήμερα είναι οι παππούδες των μαθητών που έχω τώρα».

Η εύκολη προσαρμογή στη Λεμεσό

Η κα. Χαμπουλλά εξέφρασε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας  την ευγνωμοσύνη της για τη βοήθεια της Λεμεσιανής κοινωνίας στους πρόσφυγες από την πρώτη μέρα εγκατάστασής τους. Η ίδια όπως είπε, στηρίχθηκε από την τοπική κοινωνία σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο, και εξέφρασε την άποψή της πως χωρίς τη βοήθεια των Λεμεσιανών δεν θα κατάφερνε τίποτε από όλα όσα έχει πετύχει. Μάλιστα, όπως μας είπε, είναι με τη βοήθεια ενός Λεμεσιανού που κατάφερε να ενοικιάσει ένα δωμάτιο το 1974 για να στεγάσει το νηπιαγωγείο της. Η ίδια τότε, είχε αναλάβει την καθημερινή μετάβαση παιδιών από την Αμμόχωστο στο νηπιαγωγείο της τους πρώτους μήνες της προσφυγιάς, και με την πάροδο του χρόνου οικογένειες Λεμεσιανών άρχισαν να εγγράφουν και τα δικά τους παιδιά στο νηπιαγωγείο της. «Η βοήθεια ήταν αμοιβαία μεταξύ προσφύγων και Λεμεσιανών, εγώ κατάφερα να ενώσω τα Λεμεσιανά με τα Βαρωσιώτικα μωρά… πολλοί χαρακτήρισαν τις μεθόδους που εφάρμοζα πρωτοποριακές για την τότε εποχή».

Μας ανέφερε ότι συχνά, κοντινά της πρόσωπα την ρωτούσαν τι θα έκανε σε περίπτωση που η Αμμόχωστος επιστρεφόταν από τις κατοχικές αρχές: «Θα ξανανοίξω το νηπιαγωγείο μου στο Βαρώσι και θα πηγαινοέρχομαι από τη Λεμεσό, δεν θα την εγκαταλείψω γιατί είμαι ευγνώμων». Ωστόσο, μας εκμυστηρεύτηκε πως μια κίνηση του πατέρα της κατά την απομάκρυνσή τους από το Βαρώσι, επηρέασε την στάση της σε μεγάλο βαθμό. «Όταν φεύγαμε, κάναμε μια στάση στο χωριό Ξυλοφάγου, εκεί ο πατέρας μου σταμάτησε το αυτοκίνητο και μου είπε: κοίταξε παιδί μου, το βλέπουμε για τελευταία φορά». Αυτό το γεγονός την «ανάγκασε» όπως μας είπε, και της έδωσε επιμονή και θέληση να δραστηριοποιηθεί άμεσα επαγγελματικά και στη Λεμεσό.

 «Μεγάλη η επιρροή της Λεμεσού»

Οι Λεμεσιανοί είναι «έξω καρδιά» όπως δήλωσε. «Η Λεμεσός είναι η πόλη της διασκέδασης, ενώ η Αμμόχωστος ήταν σχετικά πιο συντηρητική». Μας ανέφερε ότι η Λεμεσός ίσως να ήταν και πιο ανεπτυγμένη πολιτιστικά την τότε εποχή: «Εγώ πήρα το καρναβάλι στην Αμμόχωστο». Η ίδια, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 διοργάνωσε τον πρώτο παιδικό καρναβαλίστικο χορό στην Αμμόχωστο. «Κάθε χρόνο ερχόμουν Λεμεσό για τον καρναβαλίστικο χορό του Ριάλτο, η Λεμεσός είχε μεγάλη επιρροή πάνω μου. Όταν έκανα εγώ τον καρναβαλίστικο χορό, έγινε συνωστισμός, μέχρι και η αστυνομία ήρθε για αποφυγή ανεπιθύμητων καταστάσεων. Από τον επόμενο χρόνο, η λέσχη Lions Αμμοχώστου διοργάνωνε καρναβαλίστικο χορό για ενήλικες».

«Οι συνθήκες αναγκάζουν τον κόσμο να συμβιβαστεί»

Σχετικά με τη διαχρονική στάση της τοπικής κοινωνίας, μας είπε πως οι Λεμεσιανοί δεν αδιαφορούν, αντιθέτως, συμπονούν και στηρίζουν τους πρόσφυγες, κάτι που φάνηκε από τον τρόπο που ενσωματώθηκαν στην τοπική κοινωνία. «Και ο Λεμεσιανός, όπως ο Βαρωσιώτης έχει ανάγκη την ασφάλεια.. χωρίς λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια.. αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα και θέλουν λύση όπως και οι πρόσφυγες». Ωστόσο, αναγνωρίζει ότι λόγω άλλων καταστάσεων και συνθηκών, ο κόσμος ίσως να συμβιβάζεται με την κατάσταση, κάτι που επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.

 «Πόλη μας όλη η Κύπρος»

Η περίπτωση της κυρίας Μαργαρίτας Χαμπουλλά είναι μια απόδειξη του πώς η Λεμεσός βοήθησε τους πρόσφυγες μετά τον εκτοπισμό τους, αλλά και του πώς οι πρόσφυγες κατάφεραν να δημιουργήσουν και να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία. Ωστόσο, καταληκτικά, δήλωσε με νόημα πως δεν ξεχωρίζει τις πόλεις: «και η Αμμόχωστος και η Λεμεσός ανήκουν σε όλους της Κυπρίους… το Κυπριακό πρέπει να λυθεί οπωσδήποτε το συντομότερο δυνατό», επιβεβαιώνοντας τα όσα συζητούσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της συνάντησής μας: Η συνεργασία και η αλληλοβοήθεια είναι η απάντηση στις δύσκολες καταστάσεις, και επιφέρουν μόνο θετικά αποτελέσματα.

Κυριάκος Κωνσταντά

Μην το χάσεις

Journal

Δείτε επίσης