Η εισροή των μεταναστών πλέον δεν αποτελεί είδηση αλλά πραγματικότητα. Ο προβληματισμός της κοινωνίας δεν πρέπει να στραφεί σε φοβίες, ρατσιστισμό και αντανακλαστικά περιθωριοποιήσης. Μια σωστή κοινωνία οφείλει να αντιμετωπίσει το ζήτημα σηματοδοτώντας νέες προτεραιότητες. Χρειάζεται να θεσπιστεί ένα νέο κοινωνικό πλαίσιο, και να ωθήσουμε την εκπαιδευτική πολιτική και την πολιτική ενσωμάτωσης σε νέα κατεύθυνση. Μιλάμε για ενσωμάτωση πρώτα από όλα, πριν αρχίσουμε να μιλάμε για Pushbacks. Δεν γίνεται να μιλάμε για εγκληματικότητα αντί την γεννά.
Η περιθωριοποίηση, η φτώχεια, ο αποκλεισμός, η έλλειψη εκπαίδευσης, υγιούς απασχόλησης, η απουσία δημιουργικού χρόνου, η απουσία τριβής με τον πολιτισμό που ζουν, είναι εκείνα που όταν υπάρχουν ως συνθήκες, οδηγούν και στην παραβατικότητα ή στην ανυπαρξία προοπτικής αφομοίωσης.
Μια κοινωνία που προσφέρει εκπαίδευση, επαφή, τριβή, χόμπι, στέγη, υγεία, εργασιακό μέλλον, παιδεία και αποδοχή, είναι κι η κοινωνία που απαλείφει τις αιτίες της διαδρομής προς την εγκληματικότητα. Μια κοινωνία που θέλει να ονομάζεται πολιτισμένη, με όρους εκπολιτισμού πρέπει να φέρεται.
Ένας άνθρωπος χορτασμένος, ασφαλής, παραγωγικός, αποδεκτός, με πολιτιστικές προσλαμβάνουσες, μέρος του συνόλου, που βλέπει, μαθαίνει και μιμείται πως λειτουργεί η κοινωνία που ζει, δεν βλάπτει το σύνολο, δεν κλέβει για να φάει, δεν αναβιώνει αδικία, δεν αναγεννά θυμό, δεν ζει εις βάρος καμιάς κοινότητας και κανενός κράτους.
Η τέχνη, η γλώσσα, ο αθλητισμός, η τεχνολογία, είναι εργαλεία που δημιουργούν σύνολα, επαφή, γνώσεις, χρόνους δημιουργικούς.
Όσο εμείς μιλάμε για επεισόδια στην Πουρνάρα, για μετανάστες που εισβάλουν σε σπίτια, για λαούς ανεκπαίδευτους κι απολίτιστους, υπάρχουν κοινωνικά σύνολα που δεν βάζουν σε όλους τους μετανάστες την ίδια ταμπέλα, δεν αποκλείουν τους παραβατικούς, δεν πετούν ατάκες «πετάτε τους πίσω στη θάλασσα» και να νομίζουν ότι έκαναν διάγνωση και θεραπεία του ζητήματος. Υπάρχουν κοινωνικά σύνολα που δίνουν στέγη, τροφή, εκπαίδευση, πολιτισμική ενσωμάτωση, δομές και προοπτικές στους μετανάστες. Για να αφομοιώσουν και να αφομοιωθούν. Για να έχουν την ευκαιρία. Γιατί μια κοινωνία που φέρεται σε ανθρώπους σαν αγρίμια, αγρίμια είναι που γεννά.
Αυτή η εισαγωγή γίνεται λόγω της τεράστιας εντύπωσης που μας έκανε το πρόγραμμα της Κίτρινης Γραμμής-ΚΕΠΑΚΥ η οποία στο γήπεδο ακαδημιών της ΑΕΛ ξεκίνησε ένα κοινωνικο-αθλητικό πρόγραμμα για ασυνόδευτους πρόσφυγες από το κέντρο φιλοξενίας στην Πάφο δείχνοντας μας την άλλη πτυχή. Μια πτυχή με τη σωστή οπτική στο ζήτημα η οποία οφείλει να γίνει φως και παράδειγμα στην θεσμική και κοινωνική αντιμετώπιση που πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι όταν προσεγγίζουμε το ζήτημα.