Ονομάζεται Γιάννης Παπαγιαννάκης υπηρετεί 23 χρόνια στην ΕΜΑΚ και είναι προπονητής της εφηβικής ομάδας πόλο του ΠΑΟΚ…
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΟΛΟ, ΕΙΝΑΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΜΑΚ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ!
Ένας ήρωας της ΕΜΑΚ που ανήκει στην αθλητική οικογένεια ΠΑΟΚ έδωσε τη δική του «μάχη» για την εύρεση αγνοουμένων και τον απεγκλωβισμό τραυματιών στο τρομερό σιδηροδρομικό δυστύχημα.
«Θέλω να εκφράσω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στους συγγενείς. Εγώ έφτασα στο σημείο τρεις ώρες μετά το συμβάν μαζί με τον εκπαιδευμένο σκύλο μου και τους συναδέλφους μου. Δυστυχώς εκείνη τη στιγμή με όλα όσα συνέβαιναν δεν μπορούσε να ερευνήσει στο χώρο. Την ώρα που είχα φτάσει είχε σβήσει η φωτιά αλλά οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές. Απλά η δική μας η δουλειά ήταν να αρχίσουμε να ερευνούμε για τους ανθρώπους που είχαν χάσει τη ζωή τους» και συνέχισε: «Οταν πήγαμε εκεί γνωρίζαμε πως πλέον εμείς δεν θα ερευνούσαμε για ζωντανούς. Οσοι είχαν καταφέρει να βγουν ζωντανοί, βγήκαν άμεσα μέσα στην πρώτη ώρα και επομένως γνωρίζαμε πως το δικό μας έργο αφορούσε νεκρούς. Ολες οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές και είμαι ακόμη φορτισμένος και προφανώς δεν πρόκειται να ξεχάσω αυτές τις εικόνες ποτέ».
Ο Γιάννης Παπαγιαννάκης, είναι πυροσβέστης στο επάγγελμα, υπηρετεί στην ΕΜΑΚ και παράλληλα, είναι προπονητής του εφηβικού τμήματος πόλο του ΠΑΟΚ, ενώ στο παρελθόν ήταν και πολίστας του «Δικέφαλου».
Ο 49χρονος βρέθηκε από τις πρώτες ώρες στο σημείο της ανείπωτης τραγωδίας, έχοντας και το ρόλο του συνοδού τού διασωστικού σκυλιού του Έκτορα.
«Γνωρίζαμε πως είχαν αναπτυχθεί τέτοιες θερμοκρασίες από τη φωτιά και ξέραμε πως δεν θα συναντήσουμε ζωντανό. Αλλά για μας είναι θέμα τιμής να βρούμε έστω και κάτι από τους ανθρώπους που ήταν μέσα στις άμορφες μάζες. Υποχρεώση μας γιατί έπρεπε να δώσουμε κάτι στους συγγενείς για να αποχαιρετίσουν τους ανθρώπους τους με μια κηδεία γνωρίζοντας πως εκεί υπάρχει κάτι από αυτούς. Στα 23 χρόνια μου στην ΕΜΑΚ, μπορώ να πω ότι είναι από τις πιο σκληρές εικόνες αυτά που είδαμε. Προφανώς και πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι και αποτελεσματικοί για να κάνουμε τη δουλειά μας αλλά από την άλλη δεν μπορείς να μην επηρεαστείς γιατί είσαι άνθρωπος πάνω απ’ όλα»
Η φωτογραφία που τον απεικονίζει συγκλονισμένο να κοιτάζει στα συντρίμμια είναι ανατριχιαστική. Μια συγκλονιστική φωτογραφία που απεικονίζει το δράμα που βιώνει διασώστης της ΕΜΑΚ, καθώς κοιτά με απόγνωση τα συντρίμμια του μοιραίου τρένου.
Όταν ρωτήθηκε για το αν αυτός και οι συνάδελφοι του έχουν την ψυχολογική στήριξη από επαγγελματίες, σημείωσε πως στο Σώμα δεν υπάρχουν ψυχολόγοι για αυτούς.
«Μέσα από τη θητεία μου στην ΕΜΑΚ έχω γίνει σκληρός, όμως εκείνη τη στιγμή είχα λυγίσει, ήταν η μυρωδιά, οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, τα συντρίμμια, αν δεν το δεις από κοντά δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις το μέγεθος της τραγωδίας Υπάρχουν άνθρωποι που απανθρακώθηκαν και δεν θα βρεθούν, μπορεί να βρεθούν οστά και από εξέταση του DNA να γίνει η ταυτοποίηση», υποστήριξε ο 49χρονος».
Ο φωτογράφος Λεωνίδας Τζέκας απαθανάτισε τον Γιάννη Παπαγιαννάκη συγκλονισμένο από τις εικόνες που αντίκρισε στα Τέμπη. Η φωτογραφία γρήγορα έκανε το γύρο του διαδικτύου και οι χρήστες χαρακτήρισαν «ήρωες» όσους επιχειρούν εκεί.
«Υπηρετώ στην ΕΜΑΚ 23 χρόνια, έχω πάρει μέρος σε αμέτρητες αποστολές, σε διασώσεις σε βουνό, σε φυσικές καταστροφές. Είμαι ο συνοδός του διασωστικού σκυλιού του Έκτορα, χωρίς εμένα δεν πάει πουθενά. Ήταν να ταξιδέψω με τον Εκτορα στην Τουρκία, τον προηγούμενο μήνα, αλλά την τελευταία στιγμή δεν πήγαμε. Με ειδοποίησαν για το δυστύχημα λίγο μετά τις δύο το πρωί και στις τέσσερις ήμουν με τον Έκτορα στο σημείο. Έμεινα 17 ώρες, όλα αυτά τα χρόνια έχω δει πολλά και έχω βρεθεί αντιμέτωπος με πολλές δύσκολες συνθήκες, όμως δεν έχω ξαναδεί και ζήσει κάτι τέτοιο.»
«Διαμελισμένα σώματα, αποκεφαλισμένα σώματα, λιωμένες λαμαρίνες. Σε αυτή την περίπτωση το διασωστικό σκυλί δεν μπορεί να κάνει πολλά, είναι πολύ πιο χρήσιμο σε διασώσεις μετά από σεισμό, σε ανοιχτό πεδίο. Κάναμε μια περιμετρική κίνηση γύρω από τα συντρίμμια, μετά τον άφησα και συνέχισαμε με τους συναδέλφους μου τις προσπάθειες διάσωσης. Νιώθω θλίψη, απέραντη στεναχώρια. Σκέφτομαι τα παιδιά που χάθηκαν, πως και ότι ο δικός μου γιος έχει ταξιδέψει με το τρένο, πριν από μερικές εβδομάδες με το ίδιο τραίνο ταξίδεψε η ανδρική ομάδα πόλο του ΠΑΟΚ»