Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Μήνες με σκληρά βιώματα και πικρές μνήμες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ο Ιούνιος και ο Ιούλιος, για τον κόσμο που βρέθηκε αντιμέτωπος με την δράση της εγκληματικής ΕΟΚΑ Β’ και το πραξικόπημα.
Και δεν είναι μόνο όλα εκείνα τα φοβερά (βομβιστικές επιθέσεις, απαγωγές και βασανισμοί, δολοφονίες δημοκρατικών ανθρώπων) που έγιναν πριν και κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος τα οποία έχουν καταγραφεί πλέον σαν σύγχρονα ιστορικά γεγονότα της Κύπρου.
Είναι και κάποια σημερινά συμβάντα με σημειολογική σημασία που αναπόφευκτα οδηγούν ακόμα πιο έντονα την μνήμη στην περίοδο 1972-74, για να θυμηθείς, όχι μόνο τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν από την ΕΟΚΑ Β’ και τους πραξικοπηματίες, αλλά και τις οικογένειες, τα παιδιά που άφησαν πίσω τους και τις σκληρές εμπειρίες που θα κουβαλούν σε όλη τους την ζωή. Στέλιος Μαύρος, Έλληνας, Ανδρέας Αρμεύτης, Χριστόδουλος Συμεωνίδης… μερικά μόνο ονόματα από τον μακρύ κατάλογο των δολοφονηθέντων.
Το περασμένο Σάββατο έφυγαν από την ζωή η Φανή Συμεωνίδη και η Νίτσα Κυριακίδη. Δύο γυναίκες που τα βιώματα τους από την εγκληματική δράση της ΕΟΚΑ Β’ και των πραξικοπηματιών, τις έκαναν οικογένεια.
Λίγες ώρες πριν φύγει, η Φανή είχε αναρτήσει στο facebook ένα ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ… Λες και το διάλεξε σαν αποχαιρετισμό…
“Είμαι μέσα στο φως που προχωρεί
Tα μάτια μου είναι πλημμυρισμένα από πόθους
Ειν’ ωραίος ο κόσμος
Τα μάτια μου δεν κουράζονται να βλέπουνε τα δέντρα
Τα δέντρα τα τόσο γεμάτα από ελπίδα
Τα δέντρα τα τόσο πράσινα
Ένα μονοπάτι ηλιόλουστο τραβάει μέσα απ’ τις μουριές
είμαι στο παράθυρο του νοσοκομείου
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Κάπου πρέπει ν’ ανθίζουν τα γαρούφαλα
Δε νιώθω τη μυρωδιά των γιατρικών
Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος
Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι…“
Η Φανή ήταν μόλις 7 χρονών όταν ο πατέρα της, ο Χριστόδουλος Συμεωνίδης, λοχίας της Αστυνομίας, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στις 16 Ιουλίου 1974 από τους πραξικοπηματίες ενώ βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Αυτό το έγκλημα καταγράφηκε έντονα στο μυαλό και την ψυχή του μικρού κοριτσιού που ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον θάνατο του πατέρα της. Μέχρι το πρόωρο τέλος της, η Φανή κουβαλούσε πάντα ένα «γιατί» και συχνά με διάφορες αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άφηνε να βγαίνει αυτός ο πόνος και το παράπονο για την ατιμωρησία των ενόχων.
Μιλώντας παλαιότερα με τον Ηλία Κυριακίδη που υπηρετούσε τότε στο ΟΠΕ Λεμεσού, μου περιέγραψε κάποια από τα τραγικά γεγονότα των πρώτων ημερών του πραξικοπήματος, έτσι όπως είχαν εξελιχθεί στην προσπάθεια να αποτραπεί η κατάληψη της Αστυνομικής Διεύθυνσης από τους πραξικοπηματίες.
«Είχαμε κάνει έφοδο στην 4η Ανωτέρα και πιάσαμε τον Διοικητή και όλους τους αξιωματικούς… Κατά την μεταφορά τους στην Αστυνομία, από εκπυρσοκρότηση όπλου (κι αυτό το τονίζει ο Ηλίας Κυριακίδης) τραυματίστηκε ο ταγματάρχης Ζερβός, τον οποίο ο αναπληρωτής λοχίας του ΟΠΕ, Χριστόδουλος Συμεωνίδης, μετέφερε στο νοσοκομείο για να ην χάσει τη ζωή του… Την επόμενη μέρα, όμως, όταν οι πραξικοπηματίες κατάφεραν να πιάσουν το Σταθμό του Αϊ-Γιάννη, ο Συμεωνίδης ήταν εκεί και ενώ είχε παραδοθεί μαζί με άλλους αστυνομικούς, τον δολοφόνησε εν ψυχρώ κάποιος ΕΟΚΑβητατζής».
Από τότε η οικογένεια Κυριακίδη συνδέθηκε αδελφικά με την ορφανή πλέον οικογένεια Συμεωνίδη. Κι όπως χαρακτηριστικά μου ανέφερε η Χριστίνα Αρμεύτη (σύζυγος του Ανδρέα Αρμεύτη που δολοφονήθηκε στις 16 Ιουνίου 1974 από την ΕΟΚΑ Β’ αφήνοντας κι αυτός ορφανά δύο μικρά παιδιά):
«όταν παντρεύτηκε η Φανή, ο Ηλίας Κυριακίδης ήταν αυτός που την πήρε στην εκκλησία στην θέση του δολοφονημένου πατέρα της…».
Με τη απώλεια της Φανής και την ίδια μέρα και της Νίτσας, της γυναίκας του που του στάθηκε βράχος όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα στα πολύ δύσκολα, ο Ηλίας Κυριακίδης περνά μια δεύτερη περίοδο σκληρή δοκιμασίας, μετά τα όσα βίωσε από την ΕΟΚΑ Β’ και τους πραξικοπηματίες.
Μια δοκιμασία στην οποία συμπαραστάτης είναι όλη η μεγάλη οικογένεια των Παθόντων Αντιστασιακών.
Με μια συγκινητική ανάρτηση αποχαιρετά τη Φανή Συμεωνίδη ο ηθοποιός και γνωστός για την κοινωνική του δράση, Κώστας Βήχας
Με όμοια θλίψη την αποχαιρετά κι ο Παναγιώτης Αρσιώτης
Θλίψη για τον χαμό της Φανής και για τον Γιώργο Πυθαρίδη
Με αγάπη την αποχαιρετά κι ο Σάκης Στυλιανού
