Ζητούν αλλαγή νομοθεσίας με κατ’ επείγον ψήφιση νομοσχεδίων
Κατάσταση έκτακτης ανάγκης αντιμετωπίζει η Λεμεσός σε σχέση με τα επικίνδυνα κτίρια τονίζει ο Δήμαρχος Νίκος Νικολαΐδης ο οποίος επισημαίνει την ανάγκη αλλαγής της νομοθεσίας ώστε να μπορούν να ληφθούν δραστικά μέτρα. Σε διάσκεψη τύπου το μεσημέρι, ο δήμαρχος Λεμεσού είπε ότι θα πρέπει να αναμένεται συνέχεια στα πρόσφατα περιστατικά με την κατάρρευση μπαλκονιών.
Όπως είπε τα περισσότερα από τα επικίνδυνα κτήρια που οικοδομήθηκαν με κακοτεχνίες και ελαττωματικά υλικά, κλείνουν μισό αιώνα ζωής. « Τα κτήρια αυτά έχουν γεράσει σε τέτοιο βαθμό που πλέον πρέπει να αναμένουμε αυτές τις περιπτώσεις να εμφανίζονται και στο άμεσο μέλλον. Άρα η κατάσταση της έκτακτης ανάγκης πρέπει να ανάγκης πρέπει να αντιμετωπιστεί με έκτακτα μέτρα», ανέφερε χαρακτηριστικά επισημαίνοντας την ανάγκη όπως κηρυχθούν κατεπειγόντως και να ψηφιστούν το συντομότερο, τα δύο νομοσχέδια που αφορούν αφενός το πιστοποιητικό καταλληλόλητας για τα κτήρια και αφετέρου τη νομική ευθύνη των διαχειριστικών επιτροπών.
«Πρώτο μέτρο που πρέπει να παρθεί άμεσα, θεωρώντας ότι η έκτακτη ανάγκη που έχουμε μπροστά μας, πρέπει τα δύο νομοσχέδια να κηρυχθούν ως κατ’ επείγοντα και πρέπει να παν στη βουλή τα τελικά νομοσχέδια για έγκριση. Δεν υπάρχει άλλα περιθώρια πρέπει να δοθούν στις αρχές στην πολιτεία για να κινηθούν αποτελεσματικά οι διαδικασίες και να αναλάβουν οι ιδιοκτήτες τις ευθύνες ή να παρέμβουν οι τοπικές αρχές»
Υπογράμμισε δε την ανάγκη όπως δοθούν στους δήμους οι αναγκαίοι οικονομικοί πόροι για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Σύμφωνα με τον Δήμαρχο, η τοπική αρχή της Λεμεσού ξόδεψε πέραν του ενός εκατομμυρίου τα τελευταία δέκα χρόνια, για να αποκόψει επικίνδυνα σημεία από οικοδομές και πήρε πίσω πολύ μικρό ποσοστό από αυτό το ποσό. Στη Λεμεσό, έχουν καταγραφεί 350 κτήρια τα οποία χρήζουν επιδιόρθωσης, ενώ εκατό από αυτά έχουν κριθεί ακατάλληλα.
Από πλευράς του ο Δημοτικός Μηχανικός Αντώνης Χαραλάμπους αναφέρθηκε στις ενέργειες του δήμου τόσο στον εντοπισμό και την καταγραφή των επικίνδυνων κτηρίων όσο και στον τρόπο αντιμετώπισης αυτών από τα οποία κατέρρευσαν μπαλκόνια. Όπως είπε το μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάζεται σε οικοδομές που κτίστηκαν την περίοδο του πολέμου «όταν υπήρχε άμεση ανάγκη στέγασης». Είπε ακόμη ότι από την οικοδομή στην παραλιακή οδό από την οποία υποχώρησε μπαλκόνι και τραυμάτισε γυναίκα, αποκόπηκαν άλλα εννέα τα οποία κρίθηκαν επικίνδυνα.
