Καλή η νοσταλγία, τα “ο παλιός είναι αλλιώς”, ωραία να αναπολούμε το πριν. Η εμμονή και το “κόλλημα” στο παλιό ωστόσο γίνεται σχεδόν συμπεριφορά γραφική και νοοτροπία μίζερη που αδυνατεί να προχωρήσει με τις εποχές. Το ότι επιμένουμε στα παλια μιλώντας με λόγο πικρό κι απορριπτικό για το νέο, είναι καμιά φορά η επιφύλαξη μας και η ενδεχόμενη αποτυχία μας να κατανοήσουμε τις νέες πτυχές. Όπως είπε παλιά ο Herman Hesse «Ξανά και ξανά γαντζώνεται κανείς στα πράγματα που έχει αγαπήσει και νομίζει ότι πρόκειται για πίστη ενώ είναι απλώς τεμπελιά».
Σαφώς κανείς δεν μπορεί να στηρίξει σε σωστά θεμέλια μια εξέλιξη εάν δεν σεβαστεί και δεν μελετήσει ό,τι προηγήθηκε. Εξάλλου, είμαστε ό,τι προηγήθηκε κι ό,τι ακολούθησε.
Οι μεγάλες και συνεχείς συζητήσεις που γίνονται για τη Λεμεσό, την ταυτότητα, την οικοδόμηση της, κινητοποίησαν να κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση σε κτήρια και δρόμους της πόλης, όχι για να συγκρίνουμε το πριν και το τώρα αλλά για να κάνουμε μια αναδρομή στην εξέλιξη.
Οδοί, λεωφόροι, σχολεία, ξενοδοχεία, πολυκατοικίες και καταστήματα της πόλης θα αποτελέσουν μικρές μελέτες περιπτώσεων στα επόμενα φωτορεπορτάζ.