Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Στιγμές μαζικών κινητοποιήσεων από το πολύ μακρινό παρελθόν θύμισε η σημερινή συγκέντρωση έξω από την Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, όπου χιλιάδες εργαζόμενοι όλων των κλάδων, έδωσαν δυναμικά το παρόν τους, συμμετέχοντας στην τρίωρη πανσυνδικαλιστική απεργία, διαμαρτυρόμενοι για την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή.
Οι απεργοί οι οποίοι κάλυψαν όλη την περιοχή από το Πεντάδρομο μέχρι και τα μισά της οδού Ανεξαρτησίας, με πανό και συνθήματα, διεκδίκησαν «ΑΤΑ για όλους» διατρανώνοντας την θέληση και την αποφασιστικότητα τους, να συνεχίσουν μέχρι τέλους τον αγώνα για κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των κεκτημένων τους.
Σε χαιρετισμό τους προς τους απεργούς, οι εκπρόσωποι όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τόνισαν ότι με τη σημερινή κινητοποίηση, οι εργαζόμενοι διεκδικούν το αυτονόητο. «Όλοι μαζί , ο οικοδόμος μαζί με τον δάσκαλο, η καθαρίστρια και ο γιατρός, οι επιστήμονες μαζί με τους εργάτες», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, «διεκδικούμε για μας και για τις νέες γενιές, διεκδικούμε και γι’ αυτούς που παίρνουν σήμερα ΑΤΑ αλλά και για όλους εκείνους που δεν την λαμβάνουν…».
Με την επισήμανση ότι ο τιμάριθμος είναι το μόνο εργαλείο που προστατεύει τους εργαζόμενους από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, τονίστηκε δεν υπάρχει συμβιβασμός αλλά «ούτε και μπορεί να γίνει αποδεκτό το αφήγημα όσων λένε ότι, επειδή δεν παίρνουν όλοι οι εργαζόμενοι ΑΤΑ θα πρέπει αυτή να καταργηθεί».
Χαρακτηρίζοντας απαράδεκτη θέση των εργοδοτών για κατάργηση της ΑΤΑ και την άρνησης τους να διαπραγματευτούν με βάση την μεταβατική συμφωνία του 2017 για να υπάρξει μια νέα συμφωνία που να αποδίδει την ΑΤΑ στην φιλοσοφία της, η ΕΠ.ΓΡ. της ΠΕΟ Μαρία Συγγέρη, υπέδειξε ότι «σε αντίθεση με τους εργοδότες, το συνδικαλιστικό κίνημα μπήκε σε διάλογο σεβόμενο πλήρως το κείμενο των συμφωνηθέντων, επιδεικνύοντας διάθεση για εξεύρεση λύσης».
Η θέση των εργοδοτών, όπως επισημάνθηκε, για κατάλυση της ΑΤΑ και εξεύρεση ενός άλλου συστήματος διαμόρφωσης των μισθών δεν στοχεύει μόνο την ΑΤΑ αλλά είναι ξεκάθαρο ότι αποσκοπεί στην κατάργηση όλων των στοιχείων που περιλαμβάνονται στις συλλογικές συμβάσεις
Τονίστηκε επίσης ότι οι εργαζόμενοι φορτώθηκαν δυσανάλογα μεγάλο βάρος από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και τώρα που είναι η ώρα για να πάρουν πίσω αυτά που δικαιούνται, αντιμετωπίζουν όχι μόνο την άρνηση της εργοδοτικής πλευράς αλλά και την απαξίωση και κατηγορούνται για ανευθυνότητα, επειδή ζητούν να εφαρμοσθούν τα συμφωνηθέντα.
Ευθύνες επιρρίπτουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και στον Υπουργό Εργασίας από τον οποίο, όπως αναφέρθηκε , οι εργαζόμενοι περίμεναν μετά το αδιέξοδο, να μιλήσει καθαρά και όχι να καταλογίζει στους εργοδότες και τους εργαζόμενους, την ίδια απροθυμία για εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης.
