Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Έδιωξε κακήν κακώς την ομάδα των τριάντα τόσων αστέγων από το άδειο ιδιωτικό οικόπεδο δίπλα από το παλιό μακαρονοποιείο στην περιοχή «Τζιαμούδας», ο Δήμος Λεμεσού και όχι απλώς δεν έλυσε ένα πρόβλημα που θα έπρεπε προ πολλού να είχε λυθεί, αλλά το μετέθεσε κάπου αλλού.
Απόδειξη, για μια ακόμα φορά, της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίζει ο Δήμος σοβαρά προβλήματα που παρουσιάζονται στην πόλη και ειδικότερα της έλλειψης ικανότητας και διάθεσης από τους κρατούντες τα ηνία του Δήμου, για επίλυση προβλημάτων αποτελεί, από την μια ο τρόπος της απομάκρυνσης των αστέγων από το συγκεκριμένο σημείο (με συνοπτικές διαδικασίες, με ένα γερανό και ένα φορτηγό μαζεύτηκαν και πετάχτηκαν τα πράγματα τους) και από την άλλη το… όπου θέλουν ας πάνε.
Σκόρπισαν τις πρώτες ώρες αυτοί οι άνθρωποι, κρατώντας στα χέρια ότι πρόλαβαν να μην καταλήξει στα σκουπίδια. Ο Δήμαρχος και οι ιθύνοντες εκεί στο Δήμο θεώρησαν ότι το πρόβλημα λύθηκε και ότι οι ίδιοι έκαναν το χρέος τους και δεν υπέχουν πλέον καμιάς ευθύνης.
Προβληματίστηκαν πού θα καταλήξουν αυτοί οι άστεγοι μετά το «ξεσπίτωμα» τους; Διερωτήθηκαν καθόλου, ότι εφόσον δεν τους έχει εξασφαλιστεί, έστω και προσωρινά μια στέγη, αυτοί οι άνθρωποι (όπως και πολλοί άλλοι στην πόλη που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση), αναπόφευκτα θα αναζητήσουν καταφύγιο σε κάποιον άλλο ανοικτό, δημόσιο ή ιδιωτικό, χώρο;
Και αυτό ακριβώς έγινε. Από το ίδιο βράδυ, κάποιοι από αυτούς τους άστεγους κατέφυγαν στο απέναντι πάρκο και σε αυλές κατοικιών και άλλων παρακείμενων υποστατικών. Κάποια ρούχα και άλλα υπάρχοντα τους, είναι μαζεμένα σε τσάντες ή σακούλες σκουπιδιών που τις αφήνουν στις λεκάνες δέντρων και φυτών καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας που γυρίζουν αναζητώντας μεροκάματο. Κι όταν αρχίσει να σκοτεινιάζει, όταν λιγοστεύει η κίνηση, επιστρέφουν και παίρνει ο καθένας μια γωνιά ανάμεσα στους θάμνους για να βγάλει την νύκτα.
Μιλώντας με κάποιους, εξέφρασαν την ικανοποίηση τους που άνθρωποι στην γειτονιά, τους αφήνουν να παίρνουν νερό από εξωτερικές βρύσες ενώ, όπως μας ανέφεραν, κάποιοι τους έδωσαν φαγητό αλλά και κουβέρτες. Μας ανέφεραν επίσης ότι κάποιοι άλλοι από εκείνους που διώχθηκαν από το Δήμο, επέλεξαν να διανυκτερεύουν σε χώρους στάθμευσης στην γύρω περιοχή.
Έτσι έλυσε ο Δήμαρχος και ο Δήμος Λεμεσού το πρόβλημα των αστέγων… Με επιλογές και διαδικασίες που αναιρούν δικές του εξαγγελίες κοινωνικής πολιτικής και ιδιαίτερα σε ότι αφορά το πρόβλημα των αστέγων. Επιπλέον αποδεικνύεται για πολλοστή φορά, η έλλειψη συντονισμού και συνεργασίας με τις αρμόδιες κρατικές Υπηρεσίες σε τέτοιου είδους ζητήματα, παρά το ότι προσπαθούν αμφότεροι να πείσουν για το αντίθετο.
Για το θεαθήναι το Κέντρο Αστέγων «Σχεδία»;
Τον Ιούλιο του 2019, ο Δήμος Λεμεσού, ανακοίνωσε ότι σε διαβούλευση με το αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κατέληξε σε ένα ολοκληρωμένο κοινωνικό σχεδιασμό και με πολλή περηφάνεια εγκαινίασε τη λειτουργία του Κέντρου Στήριξης και Επανένταξης αστέγων «Σχεδία» για την παροχή εξειδικευμένων υποστηρικτικών υπηρεσιών προς τους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της αστεγίας.
Στις παρεχόμενες υπηρεσίες του Κέντρου, όπως είχε ειπωθεί και όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα του Δήμου, είναι η παροχή μιας σειράς υπηρεσιών. «Πρώτη και κύρια, να μην αφεθεί κανένας συνάνθρωπος μας στο δρόμο. Έτσι προσφέρεται άμεση μεταφορά σε ένα χώρο φιλικό και προσεγμένο, όπου παρέχονται υπηρεσίες πρώτης φροντίδας, όπως ζεστό μπάνιο, σνακ, χώρο ξεκούρασης και προστασίας από ακραίες καιρικές συνθήκες» και «δεύτερη βασική διευθέτηση είναι η προσωρινή τοποθέτηση σε χώρους διανυκτέρευσης. Στο διάστημα της παραμονής τους σε χώρους διανυκτέρευσης, τα άτομα θα λαμβάνουν όλη την απαιτούμενη ψυχοκοινωνική στήριξη και εκπαίδευση που απαιτείται ώστε να εξασφαλίσουν ένα μόνιμο χώρο διαμονής».
Τι από όλα αυτά που, κατά τα άλλα ακούγονται πολύ ωραία, εφαρμόστηκε στην περίπτωση της συγκεκριμένης ομάδας αστέγων; Όπως αποδείχθηκε, τίποτε απολύτως και προφανώς το ίδιο ισχύει και για άλλους άστεγους.
Μπορούν να γίνουν δράσεις, αλλά θέλει και βούληση
Πέραν όμως αυτού, δεν φαίνεται να υπάρχει η βούληση για οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες από τον Δήμο, είτε με δική του πρωτοβουλία είτε με τη συνεργασία των κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών, για αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων.
Για παράδειγμα,θα μπορούσε να αξιοποιηθεί το επ’ αόριστον πάγωμα της «Προσιτής στέγης για όλους» που είχε εξαγγείλει πριν από δύο χρόνια ο Δήμος σε συνεργασία με τον Κυπριακό Οργανισμό Ανάπτυξη Γης. Το έργο αφορούσε την κατεδάφιση των Δημοτικών Κατοικιών και την ανέγερση 600 σύγχρονων οικιστικών μονάδων που θα κάλυπταν, όπως μας είχαν πει, τις ανάγκες στέγασης με χαμηλό ενοίκιο ή αγορά, ατόμων ή οικογενειών στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων, σε συνεργασία και με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.
Το έργο, όπως διαβεβαίωναν, θα ξεκινούσε εντός του 2022 και η παράδοση των πρώτων 150 οικιστικών μονάδων θα γινόταν μέσα στο 2023, πλην όμως, ακόμα δεν έχει γίνει το παραμικρό για την υλοποίηση του, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Μετά από αυτή την αρνητική εξέλιξη, προβληματίστηκε καθόλου ο Δήμος, για το πώς θα μπορούσαν, έστω και προσωρινά, να καταστούν αυτές οι Δημοτικές Κατοικίες πιο κατοικήσιμες; Πιο υποφερτές για αυτούς που ήδη διαμένουν εκεί αλλά και να μπορούν να φιλοξενήσουν άλλους ανθρώπους που για οικονομικούς ή άλλους λόγους δεν έχουν στέγη.
Το πρόβλημα των αστέγων στη Λεμεσό όσο πάει και διογκώνεται λόγω των εξωφρενικών ενοικίων κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι εκεί στον Δήμο.
Το γεγονός ότι στον Άγιο Νικόλαο, όπως και στη συνοικία του Αγίου Ιωάννη υπάρχουν άδειες Δημοτικές Κατοικίες που κάθε μέρα καταστρέφονται όλο και περισσότερο, αυτό και μόνο αποτελεί πρόκληση. Γιατί, το λιγότερο που θα μπορούσε, υπό τις περιστάσεις να κάνει ο Δήμος και να επικροτηθεί γι’ αυτό, είναι να επιλέξει κάποια λιγότερο κατεστραμμένα από αυτά τα υποστατικά και με μια στοιχειώδη επιδιόρθωση, να τα κάνει κατοικήσιμα για κάλυψη των αναγκών των αστέγων της πόλης, ή σε οικογένειες που δεν έχουν την δυνατότητα για κάτι καλύτερο.
Εκτός από τις Δημοτικές Κατοικίες, υπάρχουν δεκάδες εγκαταλειμμένα υποστατικά στην Λεμεσό που, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, ενδεχομένως και μέσα από κάποια Ευρωπαϊκά προγράμματα.
Απασχόλησαν καθόλου τον Δήμο κάποια τέτοια ενδεχόμενα; Μάλλον όχι.
