Το VES VLOG ως ένα κανάλι στο YouTube ταξιδιωτικό, επισκεπτόμενο τη Λεμεσό, και αφού “θέρισε” τη ζωή της μέρας στις παραλίες, βράδιασε και έπρεπε να “βαθμολογίσει” και τον νυκτερινό τρόπο ζωής της πόλης.
Σαφώς ρωτώντας κανείς για να πάει στην πόλη, στη Λεμεσό θα σε έστελναν στην πλατεία Σαριπόλου. Μια πλατεία που παλιότερα φιλοξενούσε την τοπική αγορά, και σήμερα έχει μετασχηματιστεί σε ένα bar-hub. Περνώντας από το Blue Apple, στο Κανέλλα, κι όλα τα υπόλοιπα μπαράκια, χαιρετήθηκε με χαρά από τους εργαζόμενους των βραδινών μαγαζιών. Σημειώνει πως είναι το σημείο συνάντησης του φοιτητόκοσμου της πόλης.
Ενώ είναι μια νύκτα που δεν έχει πολύ κόσμο, ο vloger κάνει τη χρήση του όρου “χαμός” εννοώντας τους υψηλούς και διαφορετικούς ήχους μουσικής. Ωστόσο κάνει επισήμανση στην ωραία αισθητική του κάθε μαγαζιού.
Περπάτησε στο φωτισμένο κάστρο και ανάμεσα στα σοκάκια της παλιάς πόλης του ιστορικού κέντρου της Λεμεσού.
Πέρασε από τη στοά του JUEGO όπως αυθόρμητα μετονομάστηκε από όλους μας (το στενό με τις γνωστές πια κρεμασμένες ομπρέλες). Ονομάζει την καφετέρια ως φοβερό μαγαζί και αναφέρει πως η αρχιτεκτονική αυτών των αξιοποιημένων διατηρητέων κτηρίων είναι φοβερή και θυμίζει λίγο Ρόδο.
Κατευθύνθηκε στο αναπλασμένο λιμάνι που το βράδυ μετατρέπεται σε κάτι πιο ατμοσφαιρικό σε σχέση με την πρωινή του όψη, δίνοντας έμφαση στις καφετέριες και τα εστιατόρια τους.
Δοκίμασε το κατ’εξοχήν Κυπριακό ποτό, τη ζιβανία, από την παραγωγή της ΛΟΕΛ, και έφαγε τα παραδοσιακά που τρώνε όλοι με την έλευση τους στην Κύπρο. Λουκάνικα και χαλούμι.
Περιεργάστηκε το Διοικητήριο φωτισμένο τη νύκτα και περπάτησε στην κλειστή από μαγαζιά Ανεξαρτησίας. Περπατώντας στην κεντρική πόλη, επέδειξε το πως δουλεύουν τα ποδήλατα ενοικιάσεως και πως τα νοικιάζει κάποιος με το application.
Εισβάλλει στην αναπλασμένη Agora (πρώην παντοπωλείο) και δείχνει τα μαγαζιά εστίασης στον άνω υπαίθριο χώρο του έργου.
Πλάκα έχει το γεγονός πως οι Λεμεσιανοί περαστικοί βλέποντας τον με την κάμερα, ρωτούν με καχυποψία αν τραβάει αυτούς.
Σημειώνει πως όλη η παλιά πόλη είναι γεμάτη με μαγαζάκια μικρά για φαγητό και ποτό και για όλα τα γούστα από άποψη μουσικής.
Περπάτησε την Γεννεθλίου Μιτέλλα και ένιωσε όμορφα με το γραφικό στοιχείο της οδού και την ηρεμία που αποπνέει. Περνά από το “στο δρόμο”, το Πέραμα, το Ντα Βίντσι και σημειώνει πως ο λόγος που δεν έχει ιδιαίτερο κόσμο είναι γιατί είναι σχετικά νωρίς, εξηγώντας πως στη Λεμεσό και στην Κύπρο επειδή νυκτώνει αργά, ο κόσμος βγαίνει αργότερα.
Την περιοχή του κάστρου την αναφέρει ως αναπόσπατο μέρος της πολιτιστικής, της ιστορικής αλλά και ψυχαγωγικής ταυτότητας της Λεμεσού. Βάζει στα απόλυτα υπέρ της στοιχεία, ότι η περιοχή είναι πλήρως πεζοδρομημένη.
Περνώντας από το λιμάνι, εντυπωσιάζεται από τα μαγαζιά και τα ονομάζει άπαικτα. Περνώντας από το πασίγνωστο BarDuSoleil μιλά για την βραδυνή πολυκοσμία του σημείου. Pier One και Diamante Blu του τραβούν το ενδιαφέρον.
Συνεχίζει σε παραδοσιακή ταβέρνα στη Μουταγιάκα γιατί αν δεν φας μετά από ποτό στη Λεμεσό, σημαίνει δεν ήπιες. Και στη Λεμεσό, πίνεις.
