Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Προς το τέλος του φαίνεται ότι οδηγείται ο εφιάλτης της περιβόητης 14οροφης «πολυκατοικίας Πιερή» στην κεντρική λεωφόρο Ομονοίας, που εδώ και δεκαετίες αποτελεί ένα από τα πιο επικίνδυνα κτήρια της Λεμεσού.
Μετά από πολλές διαβουλεύσεις με τον εκκαθαριστή οι οποίες προφανώς δεν απέδωσαν, ο Δήμος Λεμεσού αποφάσισε ότι δε υπάρχουν άλλα περιθώρια κι ως εκ τούτου περιέλαβε στον Προϋπολογισμό για το 2023, ποσόν μισού εκατομμυρίου ευρώ για σκοπούς κατεδάφισης του κτηρίου.
Συγκεκριμένα, όπως πληροφορούμαστε, προγραμματίζεται μέσα στους επόμενους λίγους μήνες η προκήρυξη προφορών για την εκπόνηση μελέτης για ασφαλείς τρόπους κατεδάφισης του κτηρίου αλλά και διαχείρισης των υλικών που θα προκύψουν ενώ μετά την κατεδάφιση, ο Δήμος θα προχωρήσει με ΜΕΜΟ της ιδιοκτησίας με στόχο την ανάκτηση της τελικής δαπάνης που θα απαιτηθεί για την κατεδάφιση και την διαχείριση των μπάζων.
Καμιά ενημέρωση στον εκκαθαριστή
Έντονη ωστόσο αντίδραση εξέφρασε, μιλώντας στο Limassol today, ο εκκαθαριστής Κώστας Φραντζής ο οποίος, όπως μας ανέφερε, δεν έχει καμιά απολύτως επίσημη ενημέρωση από τον Δήμο.
«Κανένας δεν έχει πει στον Δήμο ότι εγώ θέλω να μου κατεδαφίσουν το κτήριο την στιγμή μάλιστα που έχω εξασφαλίσει προσφορά 450.000 ευρώ για την κατεδάφιση», όπως χαρακτηριστικά μας ανέφερε ο εκκαθαριστής, επισημαίνοντας ότι «εκείνο που εγώ ζήτησα από τον Δήμο στον οποίο έχω καταθέσει όλα τα έγγραφα που μου ζητήθηκαν, είναι να μου παραχωρήσουν την άδεια να κατεδαφίσω το κτήριο και όχι να το κατεδαφίσουν οι ίδιοι».
Υποδεικνύοντας ότι για να προχωρήσει σε κατεδάφιση ο Δήμος, θα πρέπει πρώτα να έχει την συγκατάθεση του εκκαθαριστή, ο κ. Φραντζής τονίζει ότι ο ίδιος δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει στον Δήμο ούτε ένα σεντ περισσότερο από το ποσόν που προβλέπει η δική του προσφορά για κατεδάφιση.
«Αν ο Δήμος θέλει να αναλάβει ο ίδιος το κόστος, οφείλει να έρθει σε επαφή μαζί μου και με τον δικό μου εργολάβο που αναλαμβάνει την κατεδάφιση με χρέωση 450.000 ευρώ» αναφέρει, σημειώνοντας ότι «από την άλλη, εφόσον μου δοθεί η άδεια κατεδάφισης που έχω ζητήσει και ακόμα περιμένων απάντηση,, ενδεχομένως να εξασφαλίσω και κάποια χαμηλότερη προσφορά».
Η συμφωνία με τον εργολάβο, όπως αναφέρει, προνοεί ότι η κατεδάφιση θα διαρκέσει τρεις περίπου μήνες και θα ξεκινήσει από τα πιο ψηλά σημεία έτσι ώστε τα χαλάσματα να καταλήγουν κάθε φορά στους πιο κάτω ορόφους, μέχρι να φτάσει η κατεδάφιση στο επίπεδο του ισογείου, ενώ τα μπάζα θα ανακυκλώνονται επί τόπου.
Ενδιαφέρον από Ισραηλινό για δημιουργία υπεραγοράς
Πέραν το θέματος που έχει προκύψει με την κατεδάφιση, ο κ. Φραντζή μας ανέφερε ότι βρίσκεται πολύ κοντά και στην πώληση του ακινήτου. Ειδικότερα, όπως λέει, «εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από Ισραηλίτη μεγαλοεπιχειρηματία ο οποίος δραστηριοποιείται στην Κύπρο, για αγορά της γης και μάλιστα λαμβάνοντας υπόψη και το κόστος της κατεδάφισης του κτηρίου».
Στις προθέσεις που εξέφρασε ο εν λόγω επιχειρηματίας για αξιοποίηση του τεμαχίου, περιλαμβάνεται και η κατασκευή μεγάλης υπεραγοράς στο ισόγειο και ενδεχομένως διαμερισμάτων στους ορόφους.
35 χρόνια κινδύνου και βρωμιάς
Να θυμίσουμε ότι το κτήριο της Pieris Estate άρχισε να κατασκευάζεται το 1977 και ήταν το πρώτο μεγάλο κατακόρυφο κτήριο που κτιζόταν τότε στην Λεμεσό και μάλιστα σε μια περιοχή κοντά στο λιμάνι, που προσφερόταν για επένδυση από Κύπριους και ξένους επιχειρηματίες.
Η προβολή και η μεγάλη διαφημιστική καμπάνια που είχε γίνει εντός και εκτός Κύπρου, συνέβαλαν στο να προπωληθούν αρκετά καταστήματα και γραφειακοί χώροι. Μόνο που οι εταιρείες και όσοι άλλοι επένδυσαν σε αυτό το κτήριο, δεν πήραν τελικά ούτε ένα τετραγωνικό αφού η κατασκευή του κτηρίου σταμάτησε το 1986 και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Ο Κώστας Φραντζής που ανέλαβε ως εκκαθαριστής το 2007, προσπάθησε επανειλημμένως να πουληθεί το κτήριο αλλά χωρίς αποτέλεσμα αφού, Κύπριοι, Ρώσσοι, Λιβανέζοι και άλλοι επενδυτές που είχαν δώσει προκαταβολές για την αγορά του, στην συνέχεια μετάνιωναν αφού μετά από στατικές και άλλες μελέτες που έκαναν διαπίστωναν ότι το κτήριο είχε σοβαρά προβλήματα.
Όλες αυτές τις δεκαετίες, πέραν της επικινδυνότητα του, το κτήριο είχε καταστεί κατά καιρούς χώρος για πάρε δώσε με ναρκωτικά και άλλες παράνομες δραστηριότητες και συναλλαγές, ενώ αρκετοί ήταν εκείνοι που τρύπωναν, προφανώς τις νύκτες, για να σηκώσουν υλικά τα οποία θεωρούσαν χρήσιμα.
Επιπλέον, μέχρι και σήμερα, οι διάφοροι προσβάσιμοι χώροι του κτηρίου και ειδικά στο ισόγειο, είναι γεμάτοι από κάθε είδους σκουπίδια, ενώ συχνά διαπιστώνεται ότι, παρά τους κινδύνους, καταφεύγουν στο κτήριο κάποιοι άστεγοι.
