Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους*
Έγινε γνωστός στον πολύ κόσμο της Λεμεσού αλλά και ευρύτερα, όταν ως φοιτητής στο Τμήμα Γεωπονικών Επιστημών, Βιοτεχνολογίας και Επιστήμης Τροφίμων του ΤΕΠΑΚ, του απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο το πρώτο Βραβείο ήθους και κοινωνικής προσφοράς για την διοργάνωση δραστηριοτήτων ιδιαίτερα στους τομείς του αθλητισμού και του περιβάλλοντος.
Ως δρομέας μεγάλων αποστάσεων, δημιούργησε την Ομάδα «Running-Fluent Initiative» με φοιτητές από διάφορες χώρες αλλά και άτομα εκτός πανεπιστημίου, η οποία συμμετέχει σε αθλητικές διοργανώσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς ενώ διοργανώνει συστηματικά διάφορες εκστρατείες για την καθαριότητα της πόλης και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος.
Ο λόγος για τον 28χρονο Ντάνιελ Μπαράσα από την Ουγκάντα ο οποίος ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο ΤΕΠΑΚ, πήρε το πτυχίο του τον περασμένο Ιούνιο και άμεσος επόμενος στόχος του είναι να συνεχίσει με μεταπτυχιακό σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Λεμεσό όπου ήδη προχώρησε τις διαδικασίες εγγραφής και τώρα προσπαθεί να εξασφαλίσει πόρους για την κάλυψη των διδάκτρων, κάτι για το οποίο αγωνίζεται με κάθε θεμιτό τρόπο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΝΤΑΝΙΕΛ: “Δεν είμαι ζώο, είμαι κι εγώ άνθρωπος”
Η οικονομική του κατάσταση είναι πραγματικά απελπιστική αφού, πέραν των διδάκτρων έχει πλέον να αντιμετωπίσει και το θέμα της στέγης κι αυτό επειδή με την ολοκλήρωση των σπουδών του στο ΤΕΠΑΚ, παρέδωσε, όπως όφειλε, και την φοιτητική εστία στην οποία διέμενε.
Με αυτά τα δεδομένα, στηρίζει τις προσπάθειες του σε φίλους και σε όποιον μπορεί να εκτιμήσει την αξία του και να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει το μοναδικό όνειρο του που είναι η συμπλήρωση των σπουδών του με ένα μεταπτυχιακό και να επιστρέψει στην πατρίδα του βοηθώντας κι αυτός με την σειρά του την κοινότητα από την οποία προέρχεται.
Να θυμίσουμε ότι ο Ντάνιελ βρέθηκε στην Κύπρο λίγο καιρό αφότου τέλειωσε το Χριστιανικό Ορθόδοξο Λύκειο στην πατρίδα του και επειδή ήταν καλός μαθητής, ο ιδρυτής του σχολείου, ο πατέρας Αντώνιος, του έδωσε την ευκαιρία και τον βοήθησε να έρθει στην Κύπρο και να κάνει εγγραφή στο ΤΕΠΑΚ.
Στο διάστημα των σπουδών του έκανε διάφορες δουλειές για να μπορεί να επιβιώσει μέχρι που εργοδοτήθηκε σε γνωστή αλυσίδα αρτοποιείων. «Ξεκίνησα στη αρχή να σκουπίζω και να σφουγγαρίζω στα καταστήματα της εταιρείας αλλά στην συνέχεια φαίνεται ότι εκτιμήθηκε η δουλειά και ο χαρακτήρας μου και τώρα είμαι στο ταμείο… και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό…», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
700 ευρώ για μια… ποντικότρυπα
Φεύγοντας από την εστία του ΤΕΠΑΚ, για τον Ντάνιελ η βασική προτεραιότητα ήταν να βγει στο κυνήγι για εξασφάλιση μιας στέγης στην βάση των πολύ περιορισμένων δικών του οικονομικών δυνατοτήτων.
Τα ενοίκια όμως έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και οι φοιτητές όπως και άλλος κόσμος που δεν διαθέτουν ιδιόκτητη κατοικία, είναι αναγκασμένοι να καταβάλλουν το ελάχιστο 800-900 ευρώ για ένα στούντιο. Τιμές στις οποίες ο Ντάνιελ δεν μπορούσε να ανταποκριθεί, όπως δεν μπορούσε και να μείνει και στο δρόμο.
Έτσι, κατέληξε σε ένα δωμάτιο τέσσερα επί τέσσερα σε κάποιο δρομάκι στο κέντρο της Λεμεσού. Τέσσερις τοίχοι ξεροί, χωρίς ούτε ένα έπιπλο, χωρίς κανένα άλλο εξοπλισμό. Μια τρύπα δηλαδή που είναι ολοφάνερο ότι παλαιότερα λειτουργούσε σαν μικρό κατάστημα που οι σημερινοί ιδιοκτήτες του το ονόμασαν «σπίτι» και το έριξαν στο καζάνι των ενοικιαζόμενων για σκοπούς στέγασης, χωρίς καμιά αναστολή και με την ανοχή των όποιων αρμόδιων υπηρεσιών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΝΤΑΝΙΕΛ: Δεν είμαι ζώο, είμαι κι εγώ άνθρωπος
Σ’ αυτή την… ποντικότρυπα κατέληξε ο Ντάνιελ αφού το ενοίκιο των 700 ευρώ που του ζητήθηκε ήταν το χαμηλότερο που κατάφερε να βρει. Και προσπαθεί τώρα να εξασφαλίσει τον ελάχιστο βασικό εξοπλισμό ψάχνοντας σε αγγελίες μεταχειρισμένων και φθηνών συσκευών αλλά ελπίζοντας και στην όποια βοήθεια μπορεί να του προσφερθεί απ’ οποιοδήποτε συμπολίτη μας.
Με τα 700 ευρώ του ενοικίου, του απομένουν από τον μισθό του γύρω στα 300 ευρώ με τα οποία θα πρέπει να καλύψει όλες τις άλλες ανάγκες του, συμπεριλαμβανομένου και του ποσού που θα πρέπει να καταβάλλει για το μεταπτυχιακό του.
Να σημειωθεί ότι στο «δωμάτιο» που ενοικιάζει ο Ντάνιελ βρίσκονται στη σειρά άλλα δύο όμοια υποστατικά. Στο ένα μένουν τέσσερις άλλοι άνθρωποι καταβάλλοντας το ίδιο ενοίκιο ενώ το τρίτο είναι διαθέσιμο για όποιον ενδιαφέρεται να το ενοικιάσει.
Θηλειά στο λαιμό των φοιτητών η ασυδοσία με τα ενοίκια
Την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Ντάνιελ, αντιμετωπίζουν όμως και πολλοί άλλοι φοιτητές αφού η νέα ακαδημαϊκή χρονιά ξεκινά με πολύ μεγαλύτερο κόστος κυρίως σε ότι αφορά το ήδη απρόσιτο ύψος των ενοικίων ακόμα και για ένα στούντιο.
Η εξέλιξη αυτή στην οποία δεκάδες νεοεισερχόμενοι ή και παλαιότεροι φοιτητές δεν μπορούν να ανταποκριθούν, έχει σε μεγάλο βαθμό την αιτία της στην απόφαση της εταιρείας που διαχειρίζεται τα 300 διαμερίσματα-φοιτητικές εστίες της Αρχιεπισκοπής, να αυξήσει κατά 100 ευρώ το ενοίκιο των 250 ευρώ που χρεώνονταν μέχρι σήμερα οι φοιτητές.
Κι αυτό, το δικαιολόγησε με σχετική ανακοίνωση η διαχειρίστρια εταιρεία, λέγοντας ότι η Αρχιεπισκοπή δαπάνησε €15,5εκ. για την κατασκευή των φοιτητικών εστιών που αποτελούν «μία κοινωνική προσφορά της Ιεράς Αρχιεπισκοπής». Το κόστος των λειτουργικών και χρηματοδοτικών εξόδων και οι τόκοι του δανείου, όπως επισημαίνεται δεν θα εξοφληθούν από τα ενοίκια που καταβάλλουν οι φοιτητές αλλά από άλλους πόρους της Αρχιεπισκοπής.
Η απόφαση αυτή έχει προκαλέσει την δικαιολογημένα έντονη αναστάτωση στον φοιτητικό κόσμο αφού και το ΤΕΠΑΚ προχώρησε σε αύξηση των ενοικίων στις φοιτητικές εστίες τις οποίες διαχειρίζεται, θέλοντας, όπως αναφέρεται, να συμβαδίζουν και τα ενοίκια που χρεώνει το Πανεπιστήμιο με αυτά της Αρχιεπισκοπής.
Το ΤΕΠΑΚ επικαλείται και ως ένα επιπλέον λόγο τις αυξήσεις που κλήθηκε και το ίδιο να καταβάλει για τα κτήρια που ενοικιάζει.
Οι αυξήσεις αυτές, από την Αρχιεπισκοπή και το Πανεπιστήμιο, όπως μας επισήμαναν φοιτητές, δίνει ένα ακόμα έναυσμα στους ιδιοκτήτες υποστατικών να αυξήσουν και άλλο τα εξωφρενικά ενοίκια που ζητούν για χώρους οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις είναι ακατάλληλοι για να ζουν άνθρωποι.
Διαβάστε παλαιότερη συνέντευξη του Ντάνιελ: “Δεν είμαι ζώο…είμαι και εγώ άνθρωπος”
