Του Χρήστου Χαραλάμπους
Αν ο Δήμος Λεμεσού διαθέτει 5εκ. ευρώ για να προχωρήσει σε επιχωμάτωση μέσα στη θάλασσα, αυτό θα πρέπει να προβληματίσει όλους, άσχετα αν ενδιαφέρονται ή όχι για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Και αν ο Δήμος έχει αυτά τα χρήματα για να τα δαπανήσει ώστε να γίνει επιχωμάτωση μέσα στη θάλασσα με σκοπό να κατασκευαστεί το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, θα ήταν προτιμότερο να διαθέσει αυτό το ποσό για τη δημιουργία ενός μεγάλου αστικού πάρκου που το αναζητά όλη η πόλη. Και ίσως μέσα σε αυτό το πάρκο να μπορούσε να χωροθετηθεί και το Μουσείο.
Τη θέση αυτή διατυπώνει το Κίνημα Οικολόγων, εκφράζοντας την κάθετη αντίθεση του στο ενδεχόμενο να δημιουργηθεί το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Λεμεσού στην περιοχή μεταξύ των δύο λιμανιών όπου προγραμματίζεται η κατασκευή της Ακταίας Οδού, σύμφωνα και με την σχετική πρόταση που κατατέθηκε από το Δήμο Λεμεσού προς τον αρμόδιο Υπουργό Μεταφορών και Έργων, η οποία μάλιστα χαιρετίστηκε από τον κ. Καρούσο ως «άκρως ενδιαφέρουσα και πρωτοποριακή».
Όπως υποδεικνύουν οι Οικολόγοι, μια επίχωση μέσα στη θάλασσα για να γίνει το Μουσείο θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο θαλάσσιο περιβάλλον, το οποίο είναι ήδη πολύ βεβαρημένο λόγω των ξενοδοχείων και των ψηλών κτηρίων που κατασκευάστηκαν και συνεχίζουν να κατασκευάζονται κατά μήκος της ακτογραμμής.
«Δεν μπορούμε παρά να αναλογιστούμε και πόσο θα ανοίξουν οι ορέξεις κάποιων μεγαλοεπιχειρηματίων ανάπτυξης γης, αν δοθεί άδεια για δημιουργία ενός δημοσίου κτιρίου εντός της θάλασσας με άλλη μια επίχωση», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επαρχιακός γραμματέας Λεμεσού των Οικολόγων Έτμοντ Χαγουίλα, θέτοντας και το ερώτημα «με ποια αιτιολογία θα απορριφθεί μια παρόμοια αίτηση για ανάπτυξη εντός της θάλασσας σε περιοχές με σοβαρή διάβρωση της ακτογραμμής, όπου εκ των πραγμάτων κάποιοι θεωρούν πως έχουν ιδιοκτησιακό καθεστώς».
Οι Οικολόγοι, επισημαίνουν επίσης το γεγονός ότι με τροποποίηση του νομικού πλαισίου, το υπουργικό συμβούλιο μπορεί να παραχωρήσει για αποκλειστική χρήση σε ιδιώτες μέρος της παραλίας, στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος», και υποδεικνύουν ότι αρκετές ιδιωτικές αναπτύξεις έχουν βαφτισθεί από τη σημερινή κυβέρνηση ως «δημοσίου συμφέροντος» και έχουν πάρει άδειες κατά παρέκκλιση.
Διευκρινίζοντας ότι η περιβαλλοντική πτυχή δεν αφορά μόνο την καταστροφή της θαλάσσιας πανίδας και χλωρίδας της περιοχής, αλλά και την καταστροφή που θα προκύψει για να λατομευτεί όλο το υλικό που θα χρειαστεί να ποντιστεί για να γίνει η επιχωμάτωση, οι Οικολόγοι τονίζουν την ανάγκη «να σταματήσουν επιτέλους τα έργα που καταστρέφουν το περιβάλλον και να ενισχυθεί η αειφόρος ανάπτυξη».
Ξένια Λοϊζίδου: «oι επιχώσεις απαγορεύονται δια ροπάλου»
Ξεκάθαρη θέση επί του θέματος εκφράζει και η Δρ. Ξένια Λοϊζίδου, πολιτικός μηχανικός-ακτομηχανικός και Πρόεδρος της Περιβαλλοντικής Οργάνωσης «ΑΚΤΗ», η οποία μιλώντας στο Limassol today τονίζει ότι η διαδικασία των επιχώσεων αποτελεί μια απηρχαιωμένη πρακτική και στις σύγχρονες χώρες δεν διανοείται κανένας να τις προτείνει.
Υποδεικνύοντας ότι η περιβαλλοντική υποβάθμιση και επιβάρυνση των ευρύτερων περιοχών είναι τέτοια που «οι επιχώσεις απαγορεύονται δια ροπάλου», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, τονίζοντας ότι «έρχεται σε πλήρη αντίθεση μια τέτοια απόφαση ή πρόθεση για επιχωμάτωση της θάλασσας, με την Πράσινη Συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία και η Κύπρος έχει προσυπογράψει και το κράτος διαφημίζει ότι υλοποιεί.
Κατά συνέπεια, όπως σημειώνει η Δρ. Λοϊζίδου «πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο ευάλωτη είναι η παράκτια ζώνη ενός νησιού και να αντιμετωπίσουμε τη δική μας παράκτια ζώνη σαν φυσικό πόρο σε ανεπάρκεια και να την προστατεύσουμε αναζητώντας λύσεις αειφορίας.
Τέτοιες λύσεις, όπως υποδεικνύει, είναι η δημιουργία αστικού πρασίνου στις πόλεις μας που μαστίζονται από την κλιματική κρίση αλλά και την ένταξη δημόσιων χώρων, όπως είναι ένα σημαντικό μουσείο, μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
