Στην Κίνα επιστήμονες χρησιμοποιούν μια εφαρμογή για την παρακολούθηση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Στο Κιργιστάν, εθελοντές παρακολουθούν την ατμοσφαιρική ρύπανση με προηγμένους αισθητήρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ένας οργανισμός αξιοποιεί ψηφιακούς χάρτες για να βοηθήσει στην αναβίωση προβληματικών τοπίων.
Το κοινό σημείο όλων αυτών των προσπαθειών χρήσης υψηλής τεχνολογίας για την προστασία του πλανήτη είναι ότι όλες καθοδηγούνται από γυναίκες, και συγκεκριμένα από τους παραλήπτες των υψηλότερων περιβαλλοντικών διακρίσεων των Ηνωμένων Εθνών που είναι τα βραβεία «Πρωταθλητές και Νέοι Πρωταθλητές της Γης», σύμφωνα με δελτίο Τύπου από το Πρόγραμμα για το Περιβάλλον των Ηνωμένων Εθνών (UNEP).
Η ημέρα της Γυναίκας φέτος είχε στόχο να ευαισθητοποιήσει σχετικά με το ψηφιακό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Παγκοσμίως, 327 εκατομμύρια λιγότερες γυναίκες από τους άνδρες έχουν smartphone, ενώ οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται σε θέσεις εργασίας στις προηγμένες τεχνολογίες και στον ακαδημαϊκό χώρο, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Ανάπτυξης.
Για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, το UNEP επέλεξε να αναδείξει πέντε γυναίκες που ηγούνται της τεχνολογικής προσπάθειας για καταπολέμηση των μεγαλύτερων περιβαλλοντικών απειλών του πλανήτη.
Η Molly Burhans βοηθάει στην επαναφορά της φύσης
Όταν η Molly Burhans ήταν 26 ετών, έμαθε ότι η Καθολική Εκκλησία ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες στον κόσμο, αλλά σπάνια έκανε απογραφή των κτημάτων της. Έτσι, ίδρυσε την GoodLands για να βοηθήσει τις θρησκευτικές κοινότητες να χαρτογραφήσουν και να διαχειριστούν τις περιουσίες τους με τρόπο που προάγει τη βιώσιμη ανάπτυξη
Η Burhans δημιούργησε τον πρώτο ψηφιακό χάρτη που δείχνει την παγκόσμια υποδομή της Καθολικής Εκκλησίας και σχεδιάζει να βοηθήσει άλλους μεγάλους θρησκευτικούς οργανισμούς να συντηρήσουν και να αποκαταστήσουν εδάφη που αμαυρώθηκαν από την ανάπτυξη. Έργα όπως αυτό θεωρούνται ζωτικής σημασίας καθώς η ανθρωπότητα έχει αλλάξει το 75 τοις εκατό της επιφάνειας της Γης, καταστρέφοντας πολλούς κάποτε άγριους χώρους και ωθώντας 1 εκατομμύριο είδη προς την εξαφάνιση.
«Αν μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, ένας χάρτης αξίζει ένα εκατομμύριο», είπε η Burhans. «Το όραμά μας είναι να δημιουργήσουμε το μεγαλύτερο δίκτυο για αποκατάσταση στον κόσμο (και να ενθαρρύνουμε) την περιβαλλοντική διαχείριση».
Η Xiaoyuan Ren καταγράφει την ποιότητα του νερού της Κίνας
Περισσότεροι από 300 εκατομμύρια κάτοικοι της αγροτικής Κίνας δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.
Η Xiaoyuan Ren ήταν πρόθυμη να βοηθήσει στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Ίδρυσε το MyH2O, μια εφαρμογή που παρακολουθεί την ποιότητα του νερού στις αγροτικές κοινότητες. Το MyH2O βοηθά τους κατοίκους να βρουν καθαρό νερό και συνδέει κοινότητες με ιδιωτικές εταιρείες και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που παρέχουν λύσεις φορητών νερού.
Βασίζεται σε ένα εθνικό δίκτυο εθελοντών νέων που εκπαιδεύονται να δοκιμάζουν την ποιότητα του νερού και να καταγράφουν τα αποτελέσματά τους σε μια διαδραστική πλατφόρμα.
«Αυτό που με παρακινεί είναι να παροτρύνω τους άλλους να αναλάβουν δράση», είπε. «Συνεργαζόμαστε με φοιτητές που σπουδάζουν επιστήμες, τεχνολογία, μηχανική και ιατρική. Θα συνεχίσουν να αναπτύσσουν σταδιοδρομία σε αυτούς τους τομείς και να δημιουργούν λύσεις σε ορισμένα από τα περιβαλλοντικά προβλήματα που έχουν δει κατά τη συνεργασία τους μαζί μας».
Οι SeaWomen of Melanesia σώζουν κοραλλιογενείς υφάλους
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι σε όλο τον κόσμο είναι υπό πολιορκία από την κλιματική αλλαγή, την υπεραλίευση και τη ρύπανση. Μόνο από το 2009, σχεδόν το 14 τοις εκατό των κοραλλιών του κόσμου έχουν εξαφανιστεί, σύμφωνα με έκθεση του 2020 που υποστηρίζεται από το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών.
Οι SeaWomen of Melanesia ελπίζουν να αντιστρέψουν αυτή την πορεια. Τα 30 και πλέον μέλη της ομάδας καταγράφουν την υγεία των εύθραυστων κοραλλιογενών υφάλων που περιβάλλουν τη Μελανησία, μια ομάδα νησιωτικών εθνών στον Νότιο Ειρηνικό, και συνεργάζονται με τις τοπικές κοινότητες για την προστασία και την αποκατάσταση αυτών των υποθαλάσσιων πόλεων.
Οι SeaWomen υποβάλλονται σε αυστηρή εκπαίδευση στη θαλάσσια επιστήμη, η οποία συμπληρώνεται από πρακτικά μαθήματα σε τεχνικές έρευνας υφάλων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης τεχνολογίας GPS.
«Όταν εκπαιδεύεις μια γυναίκα, εκπαιδεύεις μια κοινωνία», είπε η Evangelista Apelis, συν-διευθύντρια του προγράμματος SeaWomen στην Παπούα Νέα Γουινέα. «Προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε τις γυναίκες, να συμμετάσχουν γυναίκες, ώστε στη συνέχεια να επιστρέψουν και να έχουν επίδραση στις οικογένειές τους και στην κοινωνία τους επίσης».
Η Nzambi Matee δίνει στο πλαστικό μια δεύτερη ζωή
Το 2017, η Nzambi Matee παράτησε τη δουλειά της ως αναλύτρια δεδομένων και δημιούργησε ένα μικρό εργαστήριο στην πίσω αυλή της μητέρας της. Εκεί άρχισε να αναπτύσσει πλακόστρωτα από συνδυασμό ανακυκλωμένου πλαστικού και άμμου.
Θα της έπαιρνε χρόνια για να βελτιώσει τη φόρμουλα της, αλλά τελικά, η Matee ανέπτυξε στιβαρά τούβλα με βάση το πλαστικό που ήταν φθηνότερα και ισχυρότερα από τα αντίστοιχα του τσιμέντου.
Σήμερα, ηγείται της Gjenge Makers, μιας νεοφυούς κενυατικής εταιρείας που προμηθεύει πλαστικές πλάκες πλακόστρωτου σε σχολεία σε όλη τη χώρα.
Το έργο της Matee βοηθά στην αντιμετώπιση αυτού που οι ειδικοί αποκαλούν επιδημία πλαστικής ρύπανσης. Περίπου 7 δισεκατομμύρια από τους 9,2 δισεκατομμύρια τόνους πλαστικού που παρήχθησαν από το 1950-2017 έγιναν πλαστικά απόβλητα, που κατέληξαν σε χωματερές ή πετάχτηκαν.
«Ο αρνητικός αντίκτυπος που έχουμε στο περιβάλλον είναι τεράστιος», είπε η Matee. «Είναι στο χέρι μας να κάνουμε αυτή την πραγματικότητα καλύτερη».
Η Maria Kolesnikova παρακολουθεί την ποιότητα του αέρα στο Κιργιστάν
Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την υγεία του περιβάλλοντος της εποχής μας, σκοτώνοντας περίπου 7 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο.
Ενώ ήταν εθελόντρια στην MoveGreen, μια περιβαλλοντική οργάνωση νεολαίας στο Κιργιστάν, η Maria Kolesnikova ανησυχούσε για την κακή ποιότητα του αέρα στο Μπισκέκ, όπου ζουν περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι και είναι μεταξύ των πιο μολυσμένων πόλεων του κόσμου.
Αυτό ενέπνευσε την Kolesnikova και τους συνεργάτες της να αναπτύξουν ειδικούς αισθητήρες που μετρούν τη συγκέντρωση των ατμοσφαιρικών ρύπων, συμπεριλαμβανομένου του μικροσκοπικού σωματιδίου PM2.5 και του μεγαλύτερου ξαδέλφου της, PM10.
Σήμερα, το MoveGreen διαθέτει περισσότερους από 100 αισθητήρες κατανεμημένους στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας – το Μπισκέκ και το Ος – οι οποίοι διοχετεύουν δεδομένα σε μια εφαρμογή smartphone.
«Θέλαμε να καταλάβουμε περισσότερα για το τι υπήρχε στον αέρα που αναπνέουμε και ποια δεδομένα συγκέντρωνε η πόλη για να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα πράγματα», είπε η Kolesnikova, τώρα διευθύντρια του Move Green. «Αλλά δεν βρήκαμε σχετικά, πραγματικά δεδομένα. Έτσι, αποφασίσαμε να παράγουμε δεδομένα μόνοι μας», σημείωσε.
