Προσεισμός της τάξης 2.7 βαθμών στην κλίμακα Ρίχτερ καταγράφηκε στις 22:05 το βράδυ της 26ης Απριλίου πριν το κύριο σεισμό που σημειώθηκε στις 22:11 από το σεισμολογικό δίκτυο, σύμφωνα με τον Χριστόδουλο Χατζηγεωργίου Διευθυντή του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης.
Ο κ. Χατζηγεωργίου δήλωσε στο ΚΥΠΕ πως ο προσεισμός ήταν στο ίδιο ρήγμα, ενώ συνέχισε ακολούθησε ο κύριος σεισμός με επίκεντρο 10 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Πάφου στην ευρύτερη περιοχή του αεροδρομίου Πάφου – Μανδριών. Πρόσθεσε ακόμη πως στην συνέχεια καταγράφηκε μια ομαλή εξέλιξη της μετασεισμικής δραστηριότητας. Λίγα λεπτά μετά τις 23:00, ανέφερε, καταγράφηκε αισθητός μετασεισμός που ήταν 3.9 βαθμών στην κλίμακα Ρίχτερ.
Ο σεισμός έγινε αισθητός σε ολόκληρη την Κύπρο, ενώ έντονα αισθητός ήταν στις επαρχίες Πάφου και Λεμεσού, και ελαφρά αισθητός στην επαρχίες Λευκωσίας, Κερύνειας, Λάρνακας και Αμμοχώστου. Έγινε επίσης αντιληπτός στο Λίβανο, το Ισραήλ και τη Νότια Τουρκία.
Θα έχουμε σεισμούς ωστόσο δεν είναι γνωστό το πότε και τι μεγέθους
Βρισκόμαστε, ανέφερε, σε μια σεισμογενή περιοχή και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς. Ευχήθηκε να είναι απλά αισθητοί και όχι καταστροφικοί. Όπως είπε, ο χθεσινός σεισμός είχε επίκεντρο το χερσαίο χώρο, 10 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης της Πάφου, στην ευρύτερη περιοχή του αεροδρομίου Πάφου – Μανδριών, με εστιακό βάθος 20 χιλιόμετρα.
Ερωτηθείς για την συχνή σεισμική δραστηριότητα ο Διευθυντής του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης ανέφερε πως δεν πρέπει να ξεχνούμε την ενεργειακή καταβύθιση της ενεργειακής πλάκας κάτω από την Κύπρο. Αυτή η καταβύθιση, σημείωσε, είναι ικανή να δώσει αυτή την σεισμική δραστηριότητα που έχουμε στην Κύπρο, είτε απευθείας από την ίδια την καταβύθιση αλλά και εντός του χερσαίου χώρου μπορεί να ενεργοποιήσει ρήγματα που έχουμε στον χερσαίο χώρο.
Τι κάνει μια περιοχή σεισμογενή;
Στη γεωφυσική και τη σεισμολογία, το σεισμογενές στρώμα καλύπτει το εύρος των βάθων εντός του φλοιού ή της λιθόσφαιρας, στο οποίο προέρχονται οι περισσότεροι σεισμοί. Για τον ωκεάνιο φλοιό, το πάχος του σεισμογόνου στρώματος μπορεί να είναι 0-40 km, ενώ για τον ηπειρωτικό φλοιό κυμαίνεται από 0-25 km. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι στις ζώνες καταβύθισης υπάρχει ένα σεισμογόνο στρώμα που ωθείται πάνω σε ένα άλλο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εξαιρετικά μεγάλου βάθους σεισμούς σε βάθος έως και 700 km. Η βάση αυτού του στρώματος αντιπροσωπεύει την προς τα κάτω μεταβολή του μηχανισμού παραμόρφωσης από τις ελαστικές και τριβικές διεργασίες (που σχετίζονται με τα εύθραυστα ρήγματα) σε μια γενικά ασεισμική ζώνη όπου ο όλκιμος ερπυσμός γίνεται η κυρίαρχη διεργασία. Η θέση αυτής της αλλαγής του τρόπου παραμόρφωσης αναφέρεται μερικές φορές ως ζώνη μετάβασης από το εύθραυστο στο εύκαμπτο.
Οι περισσότεροι από τους μεγάλους σεισμούς στον κόσμο είναι γεγονότα ενδοπλασματικής υποβύθισης στις ζώνες υποβύθισης των συγκλίνοντων περιθωρίων. Οι μεγάλοι καταστροφικοί σεισμοί που συμβαίνουν στην ξηρά απελευθερώνουν αθροιστικά πολύ λιγότερη σεισμική ενέργεια από τους σεισμούς της ζώνης υποβύθισης. Παρόλο που η τεκτονική των πλακών παρέχει την υποκείμενη κινηματική εξήγηση για τους σεισμούς της ζώνης υποβύθισης, μόνο ένα στενό τμήμα της ζώνης επαφής των πλακών τους δημιουργεί στην πραγματικότητα – η λεγόμενη σεισμογενής ζώνη.
