22η Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου, με σταθερή παρουσία τα τελευταία χρόνια ως μια από τους χορογράφους που προκρίθηκες από την επιτροπή επιλογής. Τι φέρνεις στην σκηνή του ριάλτο φέτος;
Για τη φετινή Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου δημιούργησα το κομμάτι με τίτλο: “The Magical Other” σε ερμηνεία της Έλενας Γαβριήλ και της Κατερίνας Τυλληρίδου. Αυτή η χορογραφία είναι ένα ντουέτο που στην αρχή ήθελα να γίνει κουαρτέτο, αλλά μετά το δούλεψα για να γίνει τρίο και κόντεψε να γίνει σόλο. Και ακόμα όλα μπορούν να συμβούν. Τα υπόλοιπα για το κομμάτι δεν θα σας πω, πρέπει να έρθετε να το δείτε.
Καλλιτεχνικό δίδυμο με τον μουσικό Γιώργο Κούλα. Μετράτε πέρα από 12 χρόνια συνεργασίας σε αλληλεπίδραση ήχου και κίνησης. Τι είναι αυτό που κάνει αυτή τη συνεργασία να έχει μια τέτοια διάρκεια;
Συνεργάζομαι με τον Γιώργο Κουλά για περισσότερα από 18 χρόνια νομίζω. Σταμάτησα να μετράω.
Τις περισσότερες φορές, όταν αρχίζουμε να δουλεύουμε πάνω σε ένα νέο κομμάτι, δεν έχουμε ιδέα τι θα κάνουμε, και όσο περνούν τα χρόνια, υπάρχει πάντα άγχος για το αν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο και καλλιτεχνικά να προκαλέσουμε τον εαυτό μας σε διαφορετικό επίπεδο. Επίσης κατά τη δημιουργική διαδικασία φτάνουμε πάντα στο σημείο στο οποίο σκεφτόμαστε και οι δύο, ότι αυτήν τη φορά είναι η τελευταία φορά που συνεργαζόμαστε. Δεν είναι λοιπόν εύκολο, τίποτα που διαρκεί δεν είναι εύκολο να διατηρηθεί. Πιστεύω ότι πρόκειται για αγάπη και δουλειά. Αγάπη για τη δουλειά και αγάπη ο ένας για τον άλλον – αυτό μας κρατά δεμένους.
Έχοντας παρουσιάσει τη δουλεία σου σε φεστιβάλ σε Κροατία, Τσεχία, Πολωνία, Ιταλία, Ελλάδα, Σουηδία, Γερμανία, Γαλλία, Σερβία πως νιώθεις κάθε φορά που χορεύεις στον τόπο σου σε σύγκριση με το εξωτερικό;
Αυτό που απολαμβάνω πάντα όταν δείχνω τη δουλειά μου στο εξωτερικό είναι ότι στο εξωτερικό συνήθως σχεδόν κανένας στο το κοινό δεν θα με ξέρει και δεν θα ξέρει την τη δουλειά μου, και έτσι μπορώ να λάβω χρήσιμα και διαφορετικά σχόλια για τη χορογραφία μου. Επειδή η Κύπρος είναι μια τόσο μικρή χώρα, όλοι γνωρίζουν όλους, αυτό το γεγονός μειώνει την ειλικρίνεια και την κριτική μας σκέψη απέναντι στα έργα του άλλου. Και μου λείπουν πολύ η επαγγελματική ειλικρίνεια και οι κριτικές συζητήσεις.
Πολλές από τις χορογραφίες σας; πήραν σημαντικές διακρίσεις σε παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Βοηθούν τελικά αυτά τα βραβεία να ανοίξουν πόρτες, να φιλοξενηθείτε σε μεγαλύτερες διοργανώσεις και πόσο εποικοδομητικά λειτουργούν εδώ στην πατρίδα σου;
Δεν θα έλεγα παγκοσμίως αλλά θα συμφωνήσω μαζί σας ότι η δουλειά μου πήρε μετρημένες διακρίσεις στην Ευρώπη. Όταν ζείτε και εργάζεστε μακριά και απομονωμένοι από χώρες όπου ο σύγχρονος χορός είναι πολύ πιο ανεπτυγμένος, είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσετε τη δουλειά σας ορατή στη μεγαλύτερη αγορά. Είναι θέμα σκληρής δουλειάς σε διάφορες πτυχές αλλά επίσης πολύ σημαντικό είναι να έχεις και λίγη τύχη. Μια ευκαιρία μπορεί να φέρει άλλες ευκαιρίες αλλά μπορεί και όχι. Η ζωή μερικές φορές παίρνει τον δικό της δρόμο ανεξάρτητα από το τι επιθυμείς ή πόσο σκληρά εργάζεσαι για κάτι.
Στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό αυτό που νιώθω είναι ότι δεν έχει σημασία αν κάνεις καλή ή κακή δουλειά, ή ακόμα και τι κάνεις. Τίποτα δεν αλλάζει αν αύριο κάποιος θα δημιουργήσει ένα αριστούργημα ή τη χειρότερη χορογραφία που έγινε ποτέ. Τίποτα δεν αλλάζει αν κάποιος κάνει άκρως επαγγελματική ή εντελώς ερασιτεχνική δουλειά. Φαίνεται και αισθάνεται ότι δεν υπάρχει διαφορά, ή γνώση της διαφοράς, ή ενδιαφέρον για να κατανοήσουμε τη διαφορά. Είτε επαγγελματίες είτε ερασιτέχνες, και στις δύο περιπτώσεις, θα ακούσουμε από φίλους, συναδέλφους και οικογένεια τα συγχαρητήρια, θα έχουμε παρόμοιο αριθμό ευκαιριών και ότι κι αν κάνουμε θα πρέπει να υποβάλουμε ξανά αίτηση για την Πλατφόρμα γιατί απλά πρέπει να δουλέψουμε. Στην Κύπρο, από όλα τα ιδρύματα χορού, χρειαζόμαστε επειγόντως όραμα, στόχους και μελλοντικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη του σύγχρονου χορού σε επαγγελματικό επίπεδο
Αυτό που είναι διάχυτο στην εξερεύνηση του φύλου που μας παρουσιάζεις στη δουλειά σου, είναι η αποτύπωση του γυναικείου μυαλού όπου μέσα στο χάος υπάρχει τάξη και ότι όπου υπάρχει τάξη συνυπάρχει και το χάος. Ισχύει;
Χαχαχα, πρόσφατα σκεφτόμουν συνέχεια: η απλότητα είναι τόσο δύσκολη, η απλότητα είναι τόσο δύσκολη, η απλότητα είναι τόσο δύσκολη… Χάος και τάξη δεν θα το περιόριζα στον γυναικείο εγκέφαλο. Νομίζω ότι οι άνθρωποι γενικά, λειτουργούν μεταξύ χάους και τάξης. Από τις εμπειρίες μου, για να βρούμε τάξη ή για να χτίσουμε μια νέα και καλύτερη τάξη δυστυχώς πρέπει να περάσουμε μέσα από το χάος.
Στις χορογραφίες μου, ποτέ δεν εργάζομαι σκόπιμα για να εξερευνήσω το θέμα του φύλου, ποτέ δεν βασίζω την έρευνά μου σε αυτές τις μελέτες. , είναι κάτι που βγαίνει αυθόρμητα και ως αποτέλεσμα εργασιακών συνθηκών. για παράδειγμα στην Κύπρο έχουμε πολύ λίγους άντρες χορευτές και έτσι οι χορογράφοι τις περισσότερες φορές πρέπει να δουλέψουν με χορεύτριες. Φυσικά, τότε το έργο μπορεί να αποδειχθεί φεμινιστικό ή να φαίνεται ότι βασίζεται σε μελέτες φύλου. Γνωρίζω καλά πώς θεατές μπορούσαν να καταλάβουν τη δουλειά μου και είμαι πολύ καλά με αυτό. Αλλά ένα έργο δεν χρειάζεται να λέει μόνο ένα πράγμα. Τις περισσότερες φορές με ενδιαφέρουν πολύ τα θέματα και τα συναισθήματα που μπορούν να απασχολήσουν οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως φύλου, πολιτικών απόψεων, θρησκείας, εθνικότητας κ.λπ. Το ενδιαφέρον μου είναι το κοινό να έχει την ελευθερία να μεταφράζει τη δουλειά μου με διαφορετικούς τρόπους και επίπεδα, από τη δική τους οπτική. Για τη δουλειά μου, ερευνώ το τραύμα και την επικοινωνία μέσω της κίνησης και του ρυθμού. Στη χορογραφική μου δουλειά δεν προσπαθώ να προβάλω τις απόψεις μου αλλά αυτό που νιώθω, την έκφραση κίνησης, και τη χορογραφική μου τέχνη.
Σε μια εποχή όπου οι τέχνες καλούνται να αφυπνίσουν ανθρώπους που παραμένουν σιωπηλοί μπροστά σε τόσες αδικίες πως νιώθεις ότι ο χορός συμβάλει σε αυτό;
Θα μοιραστώ μαζί σας κάτι που έμαθα πρόσφατα. Επιστημονικά αποδεδειγμένη έρευνα για το τραύμα και την έκφρασή του, έχει αποδείξει ότι οι εμπειρίες μας και ιδιαίτερα οι τραυματικές εμπειρίες, αποθηκεύονται στο σώμα μας και εκφράζονται και μεταδίδονται μέσα από την κίνηση μεταξύ ανθρώπων, κοινοτήτων και μέσω των γονιδίων μεταξύ των γενεών. Με πιο απλά λόγια, το ρητό: η αγάπη σκορπίζει την αγάπη και η βία σκορπίζει τη βία είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη και συμβαίνει μέσω του σώματος και της κίνησης. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε καν τι νιώθουμε και πώς το επικοινωνούμε, απλώς και μόνο επειδή δεν γνωρίζουμε καλά το σώμα μας και δεν μπορούμε να διαβάσουμε καλά την κίνηση. Έτσι, όταν είμαστε τραυματισμένοι και δεν θεραπευόμαστε, μπορούμε να μεταδώσουμε πόνο, θυμό, βία και επιθετικότητα. Το συμπέρασμά μου από αυτό είναι ότι εάν όλοι θέλουμε να μοιραστούμε τη δουλειά μας για να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, θα πρέπει όλοι να αρχίσουμε να μαθαίνουμε για το σώμα μας, τις κινήσεις μας και τη σύνδεσή τους με το συναίσθημα και την επικοινωνία. Και ο χορός είναι μια μορφή τέχνης που μπορεί να μας βοηθήσει να το μάθουμε. Όλοι πρέπει απλώς να χορεύουν πολύ περισσότερο.
Tι καινούργιο ετοιμάζεις για τη συνέχεια;
Δεν είμαι σίγουρη ακόμα. Έχω κάποιες ιδέες αλλά όχι και τα σχέδια.
