Ο λόγος για τη 18χρονη πια Μαρία Παναγιώτου των Apollon Ladies, η οποία από την ορεινή Λεμεσού -και πιο συγκεκριμένα από την κοινότητα Αγίου Ιωάννη Πιτσιλιάς- κατάφερε όχι μόνο να καθιερωθεί στην πρωταθλήτρια ομάδα αλλά και να γίνει διεθνής με την Εθνική Γυναικών. Σπουδαίο ταλέντο έχει όλο το μέλλον μπροστά της να διαπρέψει.
Μαζί με την Μαρία είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, μέσα από την οποία μας εξιστορεί τη διαδρομή της και πως μπορεί από μια ορεινή κοινότητα να βρίσκεται πλέον στις επάλξεις του γυναικείου ποδοσφαίρου.
Συνέντευξη στον Άθω Παπαμιχαήλ
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην ορεινή Λεμεσό. Το ποδόσφαιρο πως προέκυψε στη ζωή σου;
«Η οικογένεια μου ήταν μέσα στο χώρο του αθλητισμού, αφού τόσο ο πατέρας μου όσο και ο αδελφός μου έπαιζαν ποδόσφαιρο στην ομάδα του χωριού μου (Άγιο Ιωάννη Πιτσιλιάς). Θυμάμαι ότι πάντα ήθελα να πηγαίνω μαζί τους στα παιχνίδια, να τους βλέπω και περίμενα να έρθει το ημίχρονο για να πάρω μια μπάλα να παίξω. Κάπως έτσι άρχισε να μπαίνει το ποδόσφαιρο στη ζωή μου».
Όταν ήσουν πιτσιρίκα αντί για κούκλες γούσταρες μια μπάλα στα ποδιά; Σίγουρα το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αντρικό άθλημα αλλά και πάλι φαίνεται κάπως παράξενο από την στιγμή που δεν μεγάλωσες σε πόλη…
«Η αλήθεια είναι ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα μια μπάλα στα πόδια! Δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα σχετικά με το ότι είμαι κορίτσι και μου αρέσει το ποδόσφαιρο, αντιθέτως τα σχόλια που έπαιρνα ήταν και συνεχίζουν να είναι θετικά. Τόσο στο σχολείο όσο και στο γήπεδο του χωριού, πάντα παίζαμε όλοι μαζί, αφού ήμασταν λίγα άτομα κι αυτό το έκανε ευκολότερο στο να γίνει αντιληπτό ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι αντρικό άθλημα».
Ποιος ανακάλυψε το ταλέντο σου άλλα και ποιος σε ώθησε να ασχοληθείς πιο ενεργά με τη στρογγυλή «θεά»;
«Σίγουρα οι πρώτοι που κατάλαβαν πόσο μου αρέσει το ποδόσφαιρο είναι η οικογένεια μου, αφού με έβλεπαν συνεχώς να κρατάω μια μπάλα και να παίζω. Έλεγα συνεχώς στους γονείς μου ότι θέλω να αρχίσω να παίζω σε μια ομάδα, ήταν δύσκολο λόγο της απόστασης αλλά τελικά μετά από μερικά χρόνια τους έπεισα».
Οι Απόλλων Ladies πως έμαθαν για σένα;
«Ήταν αρκετοί αυτοί που μας πρότειναν να πάμε στις Apollon Ladies και έτσι αφού είχαμε πάρει την απόφαση ότι θα αρχίσω τα πρώτα μου βήματα σε μια ομάδα, γράφτηκα στην ακαδημία των Apollon Ladies όταν ήμουν 10 χρονών. Σιγά σιγά, άρχισα να πηγαίνω προπονήσεις με την γυναικεία ομάδα και στην συνέχεια αφού οι προπονητές μου έδειξαν εμπιστοσύνη (και τους ευχαριστώ όλους όσους πέρασαν από την ομάδα γιατί έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να βρίσκομαι στο σημείο που είμαι σήμερα). εγκαταστάθηκα στην πρώτη ομάδα. Με σκληρή δουλειά άρχισα να παίρνω και λεπτά συμμετοχής. Οι Apollon Ladies για μένα είναι η δεύτερή μου οικογένεια αφού ουσιαστικά είναι η ομάδα όπου έκανα τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο, μεγάλωσα, ωρίμασα και συνεχίζω να ωριμάζω τόσο ποδοσφαιρικά όσο και προσωπικά».
Η άνοδος σου θεωρείται αλματώδης, αφού κατάφερες να αναδειχθείς κορυφαία νεανίδα δυο διαδοχικές χρονιές και να θεωρείσαι -όχι άδικα- ως ένα πολύ υποσχόμενο όνομα στο χώρο του γυναικείου ποδοσφαίρου. Ποια είναι τα συστατικά της μέχρι στιγμής επιτυχίας σου σε ατομικό επίπεδο;
«Ακόμη σίγουρα χρειάζομαι αρκετή δουλειά, έχω ακόμη πολλή δρόμο μπροστά μου για να φτάσω στις μέγιστες ικανότητες μου και για να επιτευχθεί αυτό ο σημαντικότερος παράγοντας, όμως είναι η σκληρή δουλειά. Πιστεύω πως για να δεις βελτίωση στον εαυτό σου και να κάνεις βήματα μπροστά πρέπει να δουλεύεις και μόνος σου ξεχωριστά από τις προπονήσεις με την ομάδα. Αυτός πιστεύω είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες που με βοήθησαν να βρίσκομαι στο σημείο που είμαι σήμερα. Ακόμη η πίστη στον εαυτό σου και να μην τα παρατάς ό,τι και αν συμβεί είναι σημαντικοί παράγοντες για να καταφέρεις να πετύχεις τους στόχους σου».
Μαθήτρια λυκείου, ποδόσφαιρο στην κορυφαία ομάδα με πολλές απαιτήσεις, συνδυασμός δύσκολος, όμως τα καταφέρνεις… Υπάρχει κάποιος μυστικός τρόπος;
«Η αλήθεια στην αρχή δεν ήταν και πολύ εύκολο αφού έπρεπε και πρέπει να συνδυάζω τα μαθήματα, το διάβασμα και γενικά το σχολείο το πρωί και το απόγευμα να πηγαίνω προπόνηση και να έχω την ανάλογη απόδοση που πρέπει να έχω. Αλλά, παρόλα αυτά πιστεύω πως για όλα μπορούμε να βρούμε λύσεις φτάνει να έχουμε θέληση. Πολλές ήταν οι φορές που για να τα προλάβω όλα διάβαζα στο αυτοκίνητο από το χωριό μέχρι να φτάσω Λεμεσό για προπόνηση. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος μυστικός τρόπος, το μόνο που πρέπει να έχουμε είναι θέληση και καλός προγραμματισμός».
Υπάρχει μέλλον στο γυναίκειο ποδόσφαιρο; Σίγουρα άλματα προόδου έχουν γίνει αλλά ακόμη δεν έχει μπει σε επαγγελματικά επίπεδα.
«Σίγουρα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε βελτίωση στο γυναικείο ποδόσφαιρο αλλά πιστεύω πως στην Κύπρο ακόμη είμαστε πάρα πολύ πίσω και πρέπει να κάνουμε πολλά ακόμη άλματα για να φτάσουμε σε ένα επιθυμητό επίπεδο. Προσπάθεια πρέπει να γίνει από όλους και φυσικά δεν θα είναι εύκολο, γιατί στην Κύπρο αρκετοί είναι αυτοί που ακόμη έχουν στο μυαλό τους ότι το ποδόσφαιρο είναι αντρικό άθλημα. Είναι μια νοοτροπία που πρέπει να αλλάξει. Στο εξωτερικό, το γυναικείο ποδόσφαιρο, κάνει αλματώδης πρόοδο και καλό θα είναι να το ακολουθήσουμε. Όσο αφορά το πρωτάθλημα μας και τον αριθμό των ομάδων, είναι εμφανές ότι υπάρχει πρόβλημα και θα πρέπει να λάβουν μέτρα αυτοί που έχουν ευθύνες για το συγκεκριμένο θέμα».
Είσαι στην αρχή της καριέρας σου και σίγουρα τα όνειρα είναι πολλά. Θα θέλαμε να τα μοιραστείς μαζί μας…
«Το ότι αγωνίζομαι στην πρωταθλήτρια ομάδα της χώρας μας είναι πολύ σημαντικό για εμένα αφού έκτος από το ότι δουλεύουμε επαγγελματικά και βελτιώνομαι καθημερινά, μου έχει δώσει ήδη πάρα πολλές εμπειρίες και αξέχαστες αναμνήσεις όπως όλα τα τρόπαια που έχουμε κατακτήσει αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα κάθε ποδοσφαιρίστριας το να αγωνιστώ στο Uefa Women’s Champions League. Θα ήθελα αν τα καταφέρω τώρα που τελειώνω το σχολείο να συνδυάσω το ποδόσφαιρο με τις σπουδές. Ο μεγάλος μου στόχος είναι να αγωνιστώ σε ομάδα του εξωτερικού. Τέλος, ακόμη ένας στόχος, είναι να βοηθήσω την Εθνική Ομάδα να φτάσουμε σε όσες περισσότερες επιτυχίες μπορούμε»!
