Μία φορά και έναν καιρό στο γήπεδο «Αντώνης Παπαδόπουλος» μερικοί «ψαράδες» «έκλεψαν» την φωνή κάποιων ακριβοπληρωμένων ποδοσφαιριστών που με το στόμα ανοικτό τους κοίταζαν χωρίς να έχουν κουράγιο να τους την ζητήσουν πίσω!.
Ήταν Σάββατο βραδύ της 5ης Σεπτεμβρίου του 1998 όταν τα παιδιά του Πανίκου Γεωργίου ρεζίλεψαν μια υπερδύναμη του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου αφήνοντας τους πάντες άφωνους και γράφοντας παράλληλα την πιο χρυσή έως τώρα σελίδα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο!
Όταν ο ήχος της σφυρίχτρας του Ρώσου διαιτητή της συνάντησης Sergei Khussainov ήχησε για τελευταία φορά ακόμα και ο γραφών, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στην νύφη του Θερμαϊκού δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι το τελικό αποτέλεσμα της συνάντησης μεταξύ της Εθνικής Κύπρου και του αντίστοιχου της Ισπανίας ήταν 3-2! Μια χούφτα φοιτητές τότε, βρεθήκαμε στους δρόμους και κατηφορίσαμε προς το Λευκό Πύργο με ψηλά του κεφάλι νιώθοντας περήφανοι για το μεγάλο και ασύλητο άθλο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος!
Κάνουμε μια πάσα πίσω στο χρόνο φέρνοντας στη μνήμη εκείνες τις αλησμόνητες στιγμές όπως ακόμη το τι προηγήθηκε αλλά και το τι ακολούθησε μετά το επικό 3-2 εναντίον των αλαζόνων Ισπανών που νόμισαν ότι με το όνομα και μόνο μπορούσαν να κάνουν περίπατο κόντρα στους διεθνείς μας!
Με συνοδό τα «φαντάσματα»…
Με τα «φαντάσματα» του Δεκέμβρη του 1996 να πλανιούνται μέσα στο στρατόπεδο της Εθνικής, οι διεθνείς μας ξεκινούσαν τις υποχρεώσεις τους για την προκριματική φάση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου του 2000 έχοντας ως πρώτο αντίπαλο, τους ακριβοπληρωμένους «ταυρομάχους» της Εθνικής Ισπανίας! Ο κόσμος λαβωμένος ακόμη από το μυστηριώδη παιγνίδι απέναντι στην Βουλγαρία δυο χρονιά νωρίτερα άφησε σε όσα παιγνίδια επακολούθησαν και παρά την ισοπαλία με την Εθνική Ρωσίας, την Εθνικής μας χωρίς συμπαράσταση αφού όσα λεχθήκαν εκείνη την εποχή, τους έκαναν δίκαια να απομακρυνθούν απ’ αυτήν!
Η πρεμιέρα του 6ου ομίλου ορίστηκε για τις 5 του Σεπτέμβρη του 1998 μια ημερομηνία, που από παντελώς άγνωστη έγινε ορόσημο για το Κυπριακό ποδόσφαιρο!
Οι Ισπανοί διεθνείς χωρίς ίχνος σεβασμού κατέβησαν στο αεροδρόμιο τις Λάρνακας δηλώνοντας ότι περισσότερο ερχόντουσαν για αγγαρεία παρά για ποδοσφαιρικό αγώνα!
Κάποιοι μάλιστα αθλητικοί συντάκτες που συνόδευαν τους Ισπανούς αστέρες προσπαθούσαν να παρομοιάσουν κάθε διεθνή μας με ένα επάγγελμα αφού ως γνωστό το Κυπριακό ποδόσφαιρο εκείνα τα χρονιά αντιμετωπιζόταν ως ερασιτεχνικό!
Το πιο μαγικό ενενηντάλεπτο!
Ημέρα Σάββατο, ώρα 9 το βραδύ και σε ένα μισογεμάτο Αντώνης Παπαδόπουλος η Εθνική Κύπρου ριχνόταν στην μάχη της προκριματικής φάσης Ο περισσότερος κόσμος παραβρέθηκε στο γήπεδο για να δει όπως δήλωνε από κοντά τον Ραούλ, τον Μοριέντες και τους άλλους Ισπανούς διεθνείς παρά για συμπαράσταση αφού λίγο πολύ το αποτέλεσμα ήταν δεδομένο! Λογάριασαν όμως όλοι, χωρίς αυτός, που φορούσαν το εθνόσημο της Κύπρου στο στήθος!
Με το που ο Ρώσος διαιτητής της συνάντησης Sergei Khussainov σφύριξε την έναρξη, τα δεδομένα άλλαξαν άρδην αφού τα παλικαριά του Πανίκου Ιακωβού αργά αλλά σταθερά ανέλαβαν την πρωτοβουλία των κινήσεων κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται τι να συμβαίνει, ενώ όταν δυο λεπτά πριν το λήξη του α’ ημιχρόνου ο Γιώτης Εγκωμιτης άνοιγε το σκορ για την Εθνική μας τότε πολλοί άρχισαν να πιστεύουν στο θαύμα ενώ άλλοι περίμεναν να δουν μια διαφορετική Εθνική Ισπανίας στο β’ μέρος η οποία θα κατατρόπωνε τους διεθνείς μας!
Όμως λίγο μετά την επανάληψη ο Σίνισα Γκόκιτς κατάφερε να διπλασιάσει τα τέρματα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ενώ παράλληλα έκανε πλέον όλους τους Κυπρίους φιλάθλους να παραληρούν ενισχύοντας την προσπάθεια των διεθνών μας ολοένα και περισσότερο! Οι Ισπανοί σαστισμένοι και μπροστά στο φάσμα μιας από τα ταπεινότερες ήττες στην ιστορία του ποδοσφαίρου προσπάθησαν να αντιδράσουν, καταφέρνοντας μάλιστα, στο 73ο λεπτό να μειώσουν με τον σούπερ σταρ τους Ραούλ! Και εκεί ο παίκτες του Κλεμέντε μάχονταν με όλες τους δυνάμεις να φέρουν το παιγνίδι στα ίσα μίλησε η κλάση του Μιλέγκο Σπόλιαριτς, που με μια ασύλληπτη κεφαλιά στο 77ο λεπτό κάρφωσε τον Κανιθάρες για τρίτη φορά!
Τίποτα δεν μπορούσε πια να σταματήσει τους διεθνείς μας ούτε καν το τέρμα του Μοριέντες δέκα λεπτά πριν το τέλος αλλά ούτε και οι φωνές του αγαπημένου παιδιού των Ισπανών φιλάθλων Ράουλ προς στους συμποδοσφαριστές του!
Παλικαρίσια οι διεθνείς μας «αναχαιτίσαν» και τις τελευταίες προσπάθειες των αντιπάλων τους για ισοφάριση και έτσι το τελικό σφύριγμα του Ρώσο άρχοντα της αναμέτρησης βρήκε την μικρή Κύπρο να ταπεινώνει μια υπερδύναμη του ποδοσφαίρου!
Η μεγάλη υπόκλιση…
Το τι επακολούθησε έμοιαζε με όνειρο αφού όλα τα αθλητικά δελτία της Ευρώπης ξεκινούσαν τις ειδήσεις τους με το μεγάλο πατατράκ όπως το χαρακτήριζαν που δέχθηκε οι Εθνική Ισπανίας σε ένα νησί της ανατολικής Μεσογείου!
Ο Κλεμέντε μην μπορώντας να σηκώσει το βάρος της ευθηνής παραιτήθηκε ενώ ο Ισπανικός τύπος ανάφερε χαρακτηριστικά ότι μια αρμάδα ερασιτέχνες ταπείνωσαν μια εθνική που ήθελε να λέγεται μεγάλη!
Στη Κύπρο τα πανηγύρια δεν είχαν τελειωμό με όλο το κόσμο πια να πιστεύει και πάλι στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αφού η νύκτα της 5 του Σεπτέμβρη ξόρκισε μια και καλή τα φαντάσματα που έκαναν τόσο πολλούς να κλείσουν τα ματιά στην ιδέα που λεγόταν Εθνική ομάδα!
Αυτοί που ταπείνωσαν τους «ταυρομάχους»…
Παναγιώτου, Εγκωμίτης, Πίττας, Μ. Χαραλάμπους, Δ. Ιωάννου (85’ Ιωακείμ), Κώστα, Μελαναρκίτης, Σπόλιαριτς, Γκόγκιτς (61’ Αγαθοκλέους), Μ. Χριστοδούλου, Μαλέκος (55’ Πούνας)
