Αν ένας ποδοσφαιρικός Αλαντίν μου δώριζε ένα μαγικό λυχνάρι και μου έλεγε να το τρίψω τρεις φορές ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο για να παρακολουθήσω ισάριθμους αγώνες της στρογγυλής «θεάς» τότε ο ένας εξ αυτών θα ήταν εκείνος του Μουντιάλ του 1974 όταν η Γερμανία αντιμετώπισε τον «εαυτό» της! Τους υπόλοιπους δύο θα τους αποτυπώσω και θα τους εξιστορήσω σύντομα σε επόμενα αφιερώματα.
Τον χαρακτήρισαν ως τον αγώνα μεταξύ της Δύσης εναντίον της Ανατολής του καπιταλισμού εναντίον στον σοσιαλισμό, κάποιοι του έδωσαν την ονομασία Κramem εναντίον Kramer αλλά δεν έπαψε ποτέ να ήταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας παρότι οι προεκτάσεις του ήταν και συνέχισαν για χρόνια να ήταν πολλές.
Στο πλαίσιο λοιπόν των αγώνων του πρώτου ομίλου, του 10ου Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, που διοργάνωνε η Δυτική Γερμανία, στις 22 Ιουνίου 1974 στο κατάμεστο «Volksparkstadion» του Αμβούργου μπροστά σε 60.200 θεατές διεξήχθει ένα από τα πλέον ιστορικά παιχνίδια ποδοσφαίρου όλων των εποχών, ήταν αυτό μεταξύ της Δυτικής Γερμανίας (BRD) και της Ανατολικής Γερμανίας (DDR) στη μία και μοναδική φορά που συναντήθηκαν τα δύο τότε κράτη σε τόσο υψηλό επίπεδο. Με τον ψυχρό πόλεμο σε ένταση, είναι ευνόητο γιατί το παιχνίδι μαγνήτισε το παγκόσμιο ενδιαφέρον, όχι τόσο για το αγωνιστικό σκέλος, αλλά κυρίως για τις ευρύτερες προεκτάσεις του.
Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά η Ανατολική Γερμανία επικράτησε της Δυτικής σε εκείνο το παιχνίδι, που διεξήχθη υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στην Δυτική Γερμανία, όπου αγωνίστηκαν 16 ομάδες από της 13 Ιουνίου μέχρι τις 7 Ιουλίου. Παρότι η χώρα διεξαγωγής είχε αποφασιστεί από το 1966, οι πολιτικές εντάσεις παρέμεναν και επηρέαζαν άμεσα τη διοργάνωση. Σημειώνεται πως η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αγώνα με τη Χιλή, όπου είχε καταλάβει την εξουσία ο δικτάτορας Πινοσέτ- στα πλέϊ-οφ της διοργάνωσης το 1973.
«Θέλαμε να νικήσουμε, αλλά δεν είχαμε κάτι εναντίον των Δυτικών», ανέφερε κάποτε σε συνέντευξη του ο αρχηγός της Ανατολικής Γερμανίας, Μπερντ Μπρανς ενώ είχε τονίσει και με δόση χιούμορ ότι: «Ίσως τελικά να τους κάναμε χάρη που τους νικήσαμε, επειδή πέσαμε πάνω στην Ολλανδία και τη Βραζιλία κι εκείνοι τους απέφυγαν».
Η νίκη των Ανατολικών σε εκείνο το ιστορικό ματς ήρθε με ένα γκολ του σέντερ φορ του Μαγδεμβούργου Γιούργκεν Σπαρβάσερ 13 λεπτά πριν από το τέλος. Μια βαθιά μπαλιά, ένα λάθος, το κοντρόλ, η προσποίηση στον Μάγερ, το πλασέ. «Tor! Tor! Tor!», (η γερμανική λέξη για το γκολ) oύρλιαξε o Σπαρβάσερ, τρέχοντας σαν τρελός. Έγινε λαϊκός ήρωας ύστερα από αυτή τη νύχτα κι όπου πήγαινε για χρόνια τον αποθέωναν. Και μια μέρα διέφυγε στη Δύση ένα περίπου χρόνο πριν από την πτώση του Τοίχους του Βερολίνου. Το αποφασιστικό τέρμα έμεινε στην ιστορία ως «Το γκολ του Σπάρβασερ» με τον ίδιο να δηλώνει κάποτε: «Εάν στον τάφο μου γράφει Αμβούργο, 1974, όλοι θα ξέρουν ποιος κείτεται από κάτω».
Για τη Δυτική Γερμανία η ήττα ήταν η πλατφόρμα για να ξεκινήσει η επίθεση για την κατάκτηση του τίτλου. Τα ρεπορτάζ της εποχής αναφέρουν πως ουσιαστικά ο Μπεκενμπάουερ υποκατέστησε τον προπονητή Χέλμουτ Σεν από εκείνη τη βραδιά και οι επιλογές της ομάδας γίνονταν από αυτόν και με αποτέλεσμα στο τέλος να κατακτήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο νικώντας τους Ολλανδούς του Κροϊφ με 2-1!
Οι Ανατολικοί βίωσαν την απόλυτη στιγμή της καριέρας τους, αλλά όταν επέστρεψαν δεν είδαν κόσμο στους δρόμους. Μόνο μια σεμνή τελετή, στην οποία τους απονεμήθηκε το βραβείο «Πρωταθλητή», το οποίο έδινε το καθεστώς του Έριχ Χόνεκερ στους Ολυμπιονίκες. Δύο χρόνια μετά η ίδια ομάδα κατέκτησε στο Μόντρεαλ το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο τουρνουά, νικώντας τους Πολωνούς. Ένα μετάλλιο που όμως δεν σήμαινε κάτι για όσους είχαν ζήσει τη βραδιά του Αμβούργου. Ο αμυντικός Κουρμπγιουβάιτ θυμάται πως τίποτα δεν συγκρινόταν με τη νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας και απονέμοντας τα εύσημα στον Μπούσχνερ, λέει: «Ήταν τόσο καλός τεχνικός όσο τα ονόματα της Δύσης. Ήταν πολύ ωραία εποχή».
Σε εκείνο πάντως το παιχνίδι από τις μεγαλύτερες κόντρες μεταξύ δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών στην ιστορία ιστορία βρέθηκε στο ζενίθ της!
Με τη Δυτική Γερμανία να μην μπορεί να βρει τον ρυθμό της και τον αγώνα «καρφωμένο» στο 0-0, ο κόσμος άρχισε να φωνάζει το όνομα του Γκίντερ Νέτσερ. Ο σταρ της κατάκτησης του Euro δύο χρόνια νωρίτερα είχε πληρώσει την κόντρα του με τον Μπεκενμπάουερ και δεν χρησιμοποιήθηκε στα δύο πρώτα ματς. Ο Χέλμουτ Σεν, βλέποντας την αγανάκτηση του πλήθους, του έδωσε εντολή να ζεσταθεί. «Ήξερα πως ήταν λάθος μου να μπω σε ένα τέτοιο ματς. Έμοιαζαν οι υπόλοιποι σαν να ήθελαν να χάσουν», είπε χρόνια αργότερα ο Νέτσερ, που έγινε πετυχημένος επιχειρηματίας με εταιρεία τηλεοπτικών δικαιωμάτων που έχει στην Ελβετία. Εκείνα τα λίγα λεπτά στο τερέν του Αμβούργου θα ήταν η 22η συμμετοχή του στην εθνική και μοναδική σε Μουντιάλ. Αν και αργότερα η Δυτική Γερμανία κατέκτησε τον τίτλο, ο ίδιος δεν υπάρχει σχεδόν σε καμία φωτογραφία να πανηγυρίζει με το κύπελλο. «Δεν ένιωθα μέλος αυτή της ομάδας και δεν βοήθησα σε κάτι ώστε να νιώθω πρωταθλητής κόσμου», ήταν τα λόγια του χρόνια αργότερα σε μια πολυσυζητημένη συνέντευξη που παραχώρησε σε εφημερίδα της χώρας του.
