Του Γιώργου Κυριακίδη
Έπρεπε να περάσει μισός αιώνας για να καταρριφθεί το «στοιχειωμένο» ρεκόρ του Σκωτσέζου τερματοφύλακα Τσαρλς Σο από το 1914. Τότε, το «νούμερο ένα» της Σελτικ κράτησε ανέπαφη την εστία του για 1010 λεπτά στην Α’ κατηγορία της Σκωτίας βοηθωντας τους «καθολικούς» να κατακτήσουν τον τίτλο. 51 ολόκληρα χρόνια μετά το ρεκόρ θα άλλαζε χερια (και γάντια) και μάλιστα θα περνούσε σε ελληνικά. Tη σεζόν 1964-65 ο Τάκης Οικονομόπουλος, στη δεύτερη χρονιά του στον Παναθηναϊκό, «κατέβασε ρολά» για 1088 αγωνιστικά λεπτά και αναπόφευκτα η ομάδα του Κροάτη Στέφαν Μπόμπεκ διατήρησε τα σκήπτρα της στο ελληνικό πρωτάθλημα σε βάρος της ΑΕΚ. Ο Παναθηναϊκός εκείνη τη σεζόν ειχε δεχθεί συνολικά 19 γκολ, κανένα όμως από τις 17 Ιανουαρίου 1965 και μέχρι τη λήξη της περιόδου στις 27 Μαΐου.
Η δεκαετία του ’50 βρηκε τον Τάκη Οικονομόπουλο να παίζει ποδόσφαιρο στις αλάνες της Καλλιθεας τη γειτονιά του Φραντζέσκου, αλλά και του Κώστα Νεστορίδη (ο τελευταιος αγωνιζόταν σε ανεξάρτητη ομάδα της περιοχής μεχρι το 1946). Στην ηλικία των 13 επιχείρησε να ενταχθεί στα τσικό του Παναθηναϊκού όπου υπεύθυνος ήταν ο παλαιμαχος Αντώνης Μηγιάκης, αλλά η δοκιμή δεν ήταν επιτυχής. Στα 15 του, το 1959, υπέγραψε το πρωτο του δελτίο με τον τοπικό συλλογο ΑΕ Καλλιθεας που τότε αγωνιζόταν στην πέμπτη κατηγορία της ΕΠΣ Αθηνών, μετά απο εισήγηση του πρώην παίκτη του Εσπέρου, Γιάννη Φύσσα. Μέσα σε λίγους μήνες όμως βρέθηκε να αποτελεί μέλος ομάδας Α’ Εθνικής η οποία άνοιγε τις πύλες της για πρωτη φορά τη σεζόν 1959-60. Και η ομάδα αυτή θα ήταν ο πανίσχυρος τότε Απόλλων Σμύρνης.
Πώς όμως ένας 15χρονος που μόλις που σχεδόν είχε ενταχθεί σε συλλογο χαμηλόβαθμης κατηγορίας (και οχι ως βασικός) κατάφερε να γινει ποδοσφαιριστης Α’ Εθνικης απέναντι σε «ιερά τέρατα» οπως οι Νεστορίδης, Ανδρέας Σταματιάδης, Ηλιας Υφαντής, Παύλος Γρηγοριάδης και Αριστείδης Καμάρας;
Η απαντηση βρίσκεται σε ένα…σουτ του τελευταίου. Σε μια προπόνηση του Απόλλωνα στο γήπεδο της Νέας Σμυρνης που προπονούνταν και η ΑΕ Καλλιθεας, ο δεινός επιθετικός Αριστείδης Καμάρας της Ελαφράς Ταξιαρχίας επιχείρησε ένα σουτ προθέρμανσης προς την εστία του Οικονομόπουλου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα κατέληγε στο πάνω-δεξια μέρος των διχτυών, όμως με μια εντυπωσιακή εκτίναξη το «πουλί» του ελληνικού ποδοσφαίρου το εξουδετέρωσε. Αυτό ήταν. Ο Καμάρας τον πρότεινε στον Γιουγκοσλάβο προπονητή Κίριλ Σιμονόφσκι και ο Απόλλωνας με συνοπτικές διαδικασίες τον απέκτησε με το ποσό των 5.000 δραχμών. Έτσι ο Οικονομόπουλος θα ξεκινουσε τη σεζόν 1959-60 συμπαικτης με ονόματα όπως ο διεθνής Γιάννης Χολέβας, τα αδέλφια Γιώργος και Αριστείδης Καμάρας και ως αναπληρωματικός του πρωην τερματοφύλακα της Εθνικής Ελλάδας, Στάθη Τσανακτσή.
Στα τρία χρόνια που ακολουθησαν συνέλλεξε πολύτιμες εμπειρίες όντας μέλος μίας ομάδας που τερμάτιζε πάντα στην πρωτη πεντάδα του πρωταθληματος. Την περίοδο 1961-62 ο Απόλλων κατετάγη τρίτος (το κύπελλο ΟΥΕΦΑ δεν είχε ιδρυθεί ακόμη) με τον Οικονομόπουλο όμως να εχει περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Έτσι το καλοκαίρι του 1962 συμπεριλήφθηκε μεταξυ των ανταλλαγμάτων της μεταγραφής του Γιαννη Βερεμέντη από την Προοδευτική. Και παλι ομως δεν αποτελούσε βασική επιλογή του προπονητή Πέτρου Χριστοφίδη, κατι όμως που θα άλλαζε με την έλευση του του θρύλου του Παναθηναικού Αντώνη Μηγιάκη.
Ο Μηγιάκης του εδωσε τα γάντια του βασικού στην αναμέτρηση με τον Πανιώνιο στην κοινή τους έδρα στο Φάληρο και το «πουλί» κράτησε το μηδέν στην εστία του βοηθωντας τους «βυσσινί» να πάρουν τη νίκη (0-1). Αν και η Προοδευτική δεν μπόρεσε να αποφύγει τον υποβιβασμό το 1963 (εχασε την παραμονή στην τετραπλή ισοβαθμια με Παναιγιάλειο, Απόλλωνα Καλαμαριάς και Άρη), οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του Οικονομοπουλου θα προκαλούσαν το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού.
Ο Ούγγρος τεχνικός Αντράς Ντόλγκος των ερυθρόλευκων τον ήθελε στον Πειραιά καθώς τον γνωριζε απο την θητεια του στον Απολλωνα, όμως ο Οικονομόπουλος ήταν αρνητικός, επιθυμούσε μεταγραφή στην ομάδα που υποστήριζε από μικρός: τον Παναθηναϊκό. Και η άρνησή του τον οδήγησε σύντομα στο «τριφύλλι». Ο προπονητής των πρασίνων, Στέφαν Μπόμπεκ, ζήτησε από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού να τον υπογράψει μετά από ένα φιλικό με την Προοδευτική. Ο σύλλογος του Κορυδαλλου εισέπραξε 130.000 δραχμές και ο Τάκης Οικονομόπουλος αγωνίστηκε με το σήμα του Παναθηναϊκού για τα επόμενα 13 χρόνια κερδίζοντας 5 πρωταθληματα, 2 κυπελλα ενω ξεκίνησε βασικός και στον τελικό του 1971 στο «Γουέμπλεϊ» κόντρα στον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. Ακολούθησε μια χρονιά στην Παναχαϊκή και δύο στον Απόλλωνα όπου έκλεισε την καριέρα του το 1979. Φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας 25 φορές.
Εργάστηκε ως προπονητής τερματοφυλάκων του Παναθηναϊκού απο το 1979 έως το 2006 αναδεικνύοντας τον Αντώνη Νικοπολιδη, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με την άλλη μεγάλη του αγάπη, τη ζωγραφική, συμμέτεχοντας σε διεθνεις εκθέσεις. Το 2017 διετέλεσε προσωρινός πρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναικου και το 2021 η IFFHS τον επέλεξε ως τον κορυφαίο Ελληνα τερματοφύλακα όλων των εποχών. Το ρεκόρ του καταρρίφθηκε απο τον Ουκρανό τερματοφύλακα της Δυναμό Κιέβου, Βίκτωρ Μπανίκοφ το 1968.
