Του Θεόδωρου Κόμπου
Τα τελευταία χρόνια ο Απόλλωνας διεκδίκησε πολλές φορές το πρωτάθλημα και έφτασε αρκετές από αυτές κοντά στην πηγή, όμως ποτέ δεν έπινε νερό, με συνέπεια να φτάσει τα 16 χρόνια χωρίς το τρόπαιο του πρωταθλητή. Αυτή τη φορά είναι πιο κοντά από ποτέ στο να βάλει τέλος στην «ξηρασία», φτάνει να κερδίσει τον Άρη στο Κυριακάτικο παιχνίδι.
Μέχρι όμως να γίνει ο αγώνας, καλό θα ήταν να γίνει μια ανασκόπηση της διαδρομής του στον φετινό «μαραθώνιο». Πολλοί θα πουν πως είχε πολλές ευκαιρίες να τελειώσει την υπόθεση τίτλος και δεν το έκανε, με συνέπεια να δώσει δικαιώματα. Αν στο τέλος τον προσπερνούσε το ΑΠΟΕΛ θα ήταν κρίμα κι άδικο για την όλη προσπάθεια της ομάδας του Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ.
Σε μια σεζόν με πολλά σκαμπανεβάσματα και τόσους τραυματισμούς που ταλαιπώρησαν την ομάδα, ο Απόλλωνας ήταν αυτός που έμεινε τον περισσότερο καιρό στην κορυφή της βαθμολογίας. Σε ένα τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όπως το φετινό, μόνο δύο ομάδες βρέθηκαν από πάνω του, δηλαδή στην 1η θέση σε κάποιο σημείο της χρονιάς.
Ουσιαστικά η πρώτη φορά ήταν στην 1η αγωνιστική όταν, παρά τη νίκη του Απόλλωνα, έμεινε δεύτερος λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων με την Πάφο.
Οι άλλες φορές που κάποια ομάδα πήρε θέση οδηγού εκτός του Απόλλωνα ήταν η ΑΕΚ, η οποία έμεινε στην κορυφή από την 6η μέχρι την 8η αγωνιστική και άλλη μία τη 16η. Άρα η ομάδα του Τσόρνιγκερ «στρογγυλοκάθισε» στην κορυφή στις 24 αγωνιστικές από τις 30 αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Μετράει δηλαδή τις περισσότερες αγωνιστικές στην κορυφή με διαφορά από τον δεύτερο, ενώ εάν ολοκληρώσει τον φετινό θρίαμβο το νούμερο θα πάει στις 24 αγωνιστικές από τις 30.
Με βάση αυτό το στατιστικό, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως εάν ο τίτλος πάει στη κυανόλευκη πλευρά της Λεμεσού δεν θα είναι πέρα για πέρα δίκαιος.
Μπορεί φέτος ο Απόλλωνας να μην «έβγαλε μάτια» με την απόδοσή του, όπως έκανε άλλες χρονιές, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν αξίζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Υπήρχαν και περιπτώσεις που έπαιζε καλύτερη μπάλα από τις ομάδες που στο τέλος έφτασαν πρώτες το νήμα, αλλά στο τέλος αυτό που μένει είναι το τρόπαιο και όχι ο τρόπος που το παίρνεις.
