Τα όνειρα είναι για τους τολμηρούς και σε αυτούς που τα κυνηγούν. Στην περίπτωση του Άρη ισχύει κανονικότατα. Με το απόλυτο των νικών σε τρεις αγώνες, δικαιούται να βάλει τη λέξη τίτλος στο λεξιλόγιό του.
Γιατί να μην το κάνει άλλωστε όταν έχει επιβληθεί κατά κράτος του Ολυμπιακού και έχει κερδίσει την ΑΕΛ και το ΑΠΟΕΛ με πολύ καλή εμφάνιση. Κι όλα αυτά όταν υπάρχουν παίκτες όπως οι Στεπίνσκι, Μεντιούπ που είναι ανέτοιμοι και ο Στρούσκι που μόλις έχει επανέλθει από τον τραυματισμό του.
Το μέλλον προμηνύεται λαμπρό με βάσει τα όσα έδειξε μέχρι στιγμής η ομάδα του Αλεξέι Σπιλέφσκι. Άριστη στο τακτικό κομμάτι, πιστή στο πλάνο του προπονητή της, με όμορφο ποδόσφαιρο ανά τακτά χρονικά διαστήματα και με πολλά περιθώρια εξέλιξης, έχει όλα τα φόντα για να παραμείνει μέχρι τέλους στα υψηλότερα στρώματα της βαθμολογίας και γιατί όχι στην κορυφή. Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για να γραφτεί κάτι τέτοιο, αλλά αυτό το δικαίωμα το έδωσε η ίδια η ομάδα.
Η καλύτερη απόδειξη για τις δυνατότητες της «ελαφράς ταξιαρχίας» αποτελεί το διπλό στην έδρα του ΑΠΟΕΛ μετά από 32 (!) ολόκληρα χρόνια. Αν μη τι άλλο είναι και ένα σημάδι πως είναι ευοίωνο το μέλλον. Ειδικά όταν σε ένα τέτοιο παιχνίδι με το ΓΣΠ να «βράζει» ο Άρης καταφέρνει να φύγει αλώβητος και μάλιστα χωρίς να δεχθεί μεγάλη πίεση ή ευκαιρίες για γκολ.
Μπορεί επιθετικά να μην εντυπωσίασε, αλλά για αυτό υπάρχει η δικαιολογία της φυσικής κατάστασης όπως τόνισε ο Λευκορώσος προπονητής. Αλλά βρήκε το ένα γκολ με τον Καζού που ήταν αρκετό για να δώσει μια ιστορική νίκη και συνάμα την ελπίδα πως φέτος η ομάδα της Λεμεσού θα μας εκπλήξει ακόμα περισσότερο από ό,τι έκανε πέρσι με την 3η θέση. Παράλληλα με το διπλό στη Λευκωσία έστειλε και ηχηρά μηνύματα προς τις άλλες ομάδες πως έχει ομάδα ικανή για όλα.
