«Στην αρχή ήταν ένα σκληρό χτύπημα, αλλά τώρα δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν…». Λόγια του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε για τον γιο του Άλβαρο, ο οποίος έχει σύνδρομο Ντάουν. Για τριάντα δύο χρόνια είναι δίπλα-δίπλα αποδεικνύοντας ότι η αγάπη μπορεί να υπερτερεί των αντιξοοτήτων.
«Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε χωρίς τον Άλβαρο…». Αναγνωρίζει ο Βιθέντε, όταν σκέφτεται τον γιο του. Ο Άλβαρο τον έχει βοηθήσει να δείχνει τα συναισθήματά του όλο και περισσότερο, του έμαθε ότι το συναίσθημα κάνει τους ανθρώπους καλύτερους.
Ο Ντελ Μπόσκε, ανησυχεί για το μέλλον του γιου του, αλλά ξέρει ότι ο Άλβαρο θα έχει πάντα την υποστήριξη της οικογένειας. Είναι επίσης περήφανος για την πρόοδο που έχει κάνει ο γιος του και για τον τρόπο που κατάφερε να ενσωματωθεί στην ζωή και να δουλεύει. Οι δυο τους είναι παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο και ενώ ο Βιθέντε ήταν προπονητής μιλούσαν μαζί για τις αποφάσεις τακτικής πριν τα ματς.
Ο Αλβαρο πίεσε τον πατέρα του να επιστρέψει στον πάγκο παρά την ηλικία του. Ο Βιθέντε και ο γιος του μοιράστηκαν μία από τις καλύτερες στιγμές στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής, όταν ο Άλβαρο, πανηγύρισε μαζί με τους ποδοσφαιριστές, την μεγάλη νίκη.
«Το να τον αγαπήσουμε και να του συμπεριφερθούμε όμορφα, ήταν το μόνο που ήθελε, ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε.Είμαι περήφανος για τον γιο μου».
«Ο γιος μου o Άλβαρο, άλλαξε τη ζωή μου. Η αρχή ήταν πολύ σκληρή, κλάψαμε πολύ. Αλλά τότε η ζωή μας έδειξε ότι πρέπει να συνέχισουμε. Σήμερα μπορώ να πω ότι ο Άλβαρο, ήταν μια ευλογία, δεν ξερουμε πλέον πώς να ζούμε χωρίς αυτόν. Τώρα, όταν κοιτάζω πίσω σκέφτομαι… “τι μαλάκ… ήμασταν”. Μας δίνει γαλήνη. Ο γιος μου είναι ευτυχισμένος και μοιράζει την ευτυχία. Είναι άτακτος, αλλά δεν ξέρει τι είναι κακία, μέσα του έχει μόνο καλοσύνη».
Πηγή: Dieci10.gr.
