Ο λόγος για τον νεαρό πρωταθλητή μας στην κολύμβηση Νικόλα Αντωνίου, ο οποίος στη Λίμα του Περού και στους Παγκόσμιους αγώνες Νέων, ξεδίπλωσε μέσα στην πισινά το ατόφιο του ταλέντο.
Συνέντευξη στον Άθω Παπαμιχαήλ
Φωτογράφιση:© Yvonne Zachariou
Φιλοξενία: Ολυμπιακό Κολυμβητήριο (ΚΟΤ)
Κατέκτησε το αργυρό στο 50άρι του ελεύθερου, και το χάλκινο στα 100 μέτρα επίσης στο ελεύθερο. Επιτυχίες που χαροποίησαν ολόκληρη την αθλητική Κύπρο και όχι μόνο.
Είναι αδελφός της σπουδαίας κολυμβήτριας Κάλιας Αντωνίου, που μας χάρισε κι αυτή με την σειρά της διακρίσεις και μετάλλια στους φετινούς Μεσογειακούς του Οράν, βγάζοντας τις σπουδαίες αρετές που διαθέτει στο αγώνισμα. Πράγματι και τα δύο αδέλφια, όπως και άλλοι αθλητές, μας γέμισαν υπερηφάνεια κατά τη διάρκεια των ζεστών ημερών που βιώσαμε και αυτή την χρονιά! Ας μας συγχωρέσει όμως η Κάλια, αλλά μιας και το Παγκόσμιο μετάλλιο είναι πάντα Παγκόσμιο, είπαμε να δώσουμε λίγη περισσότερη δόξα του μικρού αδελφού για να τον γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα!
Νικόλα για να σου είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν γνώριζα ότι είστε παιδιά του σπουδαίου παλαιμάχου καλαθοσφαιριστή Λούκα Αντώνιου!
Οι γονείς μου είναι τα μεγάλα μας στηρίγματα, τόσο έμενα όσο και της αδελφής μου. Άνθρωποι, που δίπλα τους μάθαμε και μαθαίνουμε τόσα πολλά και πραγματικά μόνο που τους βλέπω πόσο περήφανοι είναι για τα παιδιά τους, δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα!
Πάντως στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ που είδαμε στα κεντρικά δελτία ειδήσεων από το αεροδρόμιο, είδα έναν Λούκα φανερά συγκινημένο και πραγματικά χάρηκα πολύ με την χαρά του, μιας και τυγχάνει να τον γνωρίζω μέσα από την καλαθόσφαιρα…
Που να τους άκουγες και τους τρεις από την άλλη άκρη του τηλέφωνου, όταν κατάφερα να βγω στο βάθρο (γέλια). Έκλαιγαν από χαρά και συγκίνηση. Ήταν μια στιγμή που θα μείνει για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένη μέσα μου…
Είχες συνειδητοποιήσει εκεί στο μακρινό Περού τι είχες πετύχει;
Στην αρχή όχι, όταν όμως με την πάροδο του χρόνου είχα καταλάβει ότι πέτυχα κάτι σπουδαίο, με γέμισε με μια απερίγραπτη χαρά αλλά και θέληση για ακόμη περισσότερη προσπάθεια για να καταφέρω ακόμη πιο πολλά στο μέλλον…
Ταξίδεψες με στόχο να ανέβεις στο βάθρο;
Πρωταρχικός στόχος ήταν ο τελικός! Ήξερα ότι αν τα κατάφερνα να περάσω στον τελικό, τότε με την ψυχολογία που κουβαλούσα όλα ήταν πιθανά. Όταν υλοποιήθηκε ο πρώτος στόχος, τότε ήμουν τόσο αποφασισμένος για τη διάκριση και τα κατάφερα. Το άλλο μετάλλιο ήρθε από μόνο του, μιας και με την ψυχολογία στα ύψη ένιωθα ότι μπορούσα να το κατακτήσω, κάτι που τελικά έγινε…
Απ’ ό,τι έχω αντιληφθεί για εσάς τους κολυμβητές, αν καταφέρετε να μπείτε στο τελικό τότε τα πάντα είναι ανοικτά…
Ακριβώς! Μετά είναι θέμα ψυχολογίας και θέλω να το τονίσω ότι η ψυχολογία στον αθλητισμό παίζει καταλυτικό ρόλο!
Καταλυτικό ρόλο όμως πρέπει να παίζει και ο προπονητής, κυρίως σε αθλήματα ατομικά. Σωστά;
Ολόσωστος, και εγώ έχω την τύχη αλλά και την ευλογία να έχω προπονητή μου, μια μεγάλη μορφή του κυπριακού αθλητισμού, ένα θρύλο της κολύμβησης του τόπο μας, τον Σταύρο Μιχαηλίδη. Εκτός από προπονητής, είναι φίλος, πατέρας, εκπαιδευτικός, όπως επίσης και ψυχολόγος αλλά και καθοδηγητής.
Πάντως σε όλες τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν μετά τα σπουδαία επιτεύγματα ο Σταύρος δείχνει πολύ -μα πολύ- περήφανος και άκρως συγκινημένος…
Τιμή μου που τον κάνω περήφανο και στόχος μου είναι να συνεχίσω να τον κάνω, τόσο αυτόν, όσο και όλο τον κόσμο που τόσο χάρηκε με τις επιτυχίες μου.
Επόμενος στόχος;
Οι ΑΜΚΕ! Μαζί με τον προπονητή μου πάμε βήμα-βήμα. Θέλω να παρουσιαστώ πανέτοιμος στους συγκεκριμένους αγώνες και να δώσω στην Κύπρο διακρίσεις…
Είσαι ακόμη μαθητής. Σου παρέρχονται οι σχετικές ευκολίες για να κάνεις προπονήσεις σε τέτοιες εντάσεις μιας και ο πρωταθλητισμός το απαιτεί αυτό..;
Φοιτώ σε ιδιωτικό σχολειό και σίγουρα έχω όλα εκείνα που απαιτούνται για να μπορώ να προπονούμαι καθημερινά με στοχοπροσύλωση και μεθοδικότητα και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ τόσο στο σχολειό μου, όσο και στους καθηγητές μου που στηρίζουν αυτή την προσπάθεια.
Με την αδελφή σου ποια είναι η σχέση σας. Είστε τα κλασικά αδέλφια με τους τσακωμούς, την αγάπη, την αλληλοστήριξη;
Με την Κάλια υπάρχουν όλα αυτά που προανέφερες αλλά κυρίως αγάπη. Χαίρομαι με τις χαρές της όπως κάνει και αυτή, νιώθω περήφανος με τις επιτυχίες της όπως νιώθει και αυτή.
Μπαίνοντας στο προφίλ σου στο facebook για να σου στείλω αίτημα φιλίας, αλλά και για να δω κάποιες λεπτομέρειες για σένα είδα στην κεντρική φωτογραφία τον Νικόλα με στολή καλαθοσφαιριστή. Έπαιζες μπάσκετ για πολύ καιρό πριν πάρεις την απόφαση να γίνεις κολυμβητής;
Κάπως αναπόφευκτο μιας και ο πατέρας μου ήταν για τόσα χρόνια καλαθοσφαιριστής αλλά ήταν κάτι που ήθελα. Με το μπάσκετ μεγάλωσα, το μπάσκετ ήταν το πρώτο άθλημα που ασχολήθηκα εντατικά και κάπου στην πορεία μπήκε και η κολύμβηση. Όταν στα 14 μου χρόνια έπρεπε να επιλέξω πήρα τον δρόμο της πισίνας. Και λέω έπρεπε να επιλέξω γιατί και στο μπάσκετ είχα προοπτική όμως «ζυγίζοντας» όλα τα δεδομένα με κέρδισε ο υγρός στίβος.
Ο πατέρας σου πως το αντιμετώπισε τότε;
Ο πατέρας αλλά και η μητέρα είναι άνθρωποι που ποτέ δεν μπήκαν εμπόδιο στις όποιες αποφάσεις παίρνουμε, τόσο εγώ όσο και η αδελφή μου, φτάνει να ξέρουν ότι αυτές οι αποφασίσεις είναι συνειδητές και για το καλό μας. Ειδικά ο Λούκας, που ήταν και αθλητής ποτέ δεν έφερε αντίρρηση για οτιδήποτε. Ίσως γιατί ξέρει καλά την ψυχοσύνθεση όλων αυτών που ασχολούνται με τον αθλητισμό.
Με το που ανέφερα τη λέξη μπάσκετ είδα στο πρόσωπο σου μια χαρά και ένα χαμόγελο να σκάει στα χείλη σου. Είσαι ακόμη «ερωτευμένος» με το άθλημα;
Ναι πάντα θα είμαι. Αγαπώ το μπάσκετ, είναι μέσα στην κάρδια μου, ίσως και στο dna μου αλλά νομίζω ότι η επιλογή να ακολουθήσω την κολύμβηση ήταν η πιο σωστή και δεν μετανιώνω ούτε δευτερόλεπτο.
Πρόλαβες τον μπαμπά στο παρκέ;
Όχι, δυστυχώς ήμουν τριών ετών όταν σταμάτησε. Ακούω ιστορίες, βλέπω βίντεο και φωτογραφίες, τον είχα προπονητή μου, και γενικά ξέρω ότι άφησε το στίγμα του σε μια όμορφη εποχή για το άθλημα.
Πλησιάζει η ώρα που θα δούμε αθλητή ή αθλήτρια μας της κολύμβησης στο βάθρο Ολυμπιακών αγώνων;
Ταλέντο υπάρχει και μάλιστα μεγάλο από πολλά παιδιά. Δουλειά, δουλειά, δουλειά και νιώθω ότι πλησιάζει η στιγμή που η κυπριακή κολύμβηση θα καταφέρει να φέρει στην Κύπρο μας το απολυτό μετάλλιο, που δεν είναι άλλο από το Ολυμπιακό.
Κάτι τελευταίο τετριμμένο μεν αλλά πρέπει να σε ρωτήσω. Υπάρχει μέλλον στο αθλητισμό της Κύπρου;
Μα τα αποτελέσματα μιλούν πλέον από μόνα τους. Στίβος, κολύμβηση, ενόργανη και τόσα άλλα αθλήματα φέρνουν διακρίσεις στο τόπο μας. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ξεκάθαρα τον δρόμο, πως ότι και ταλέντο υπάρχει, και μέλλον, φθάνει να υπάρξει συνεχής βοήθεια από τους αρμοδίους φορείς και να πιστέψουν για τα καλά ότι πρέπει να επενδύσουν ακόμη περισσότερα στο αθλητισμό.
