Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Εγγραφή στο Newsletter

Limassol Today - Asset 10
ΑΡΧΙΚΗΣΤΗΛΕΣΑΝΕΥ ΟΡΩΝ«Η Εξέλιξη της Αγάπης»
#ΣΤΗΛΕΣ:

«Η Εξέλιξη της Αγάπης»

Σχεδόν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, κοντά στα γενέθλια μου, σκέφτομαι πως και στη δουλειά μου ασχολούμαι με φύλλα. Τα φύλλα ενός δέντρου που χρόνια τώρα μεγαλώνει εντός μου. Βάζω με τον νου μου πως στον καθένα μας βλασταίνει μέσα του ένα τέτοιο δέντρο. Στους κύκλους των εποχών του ρίχνει τα φύλλα του, άλλα ξερά και κίτρινα και άλλα ακόμη ζωηρά και πράσινα. Άλλα ώριμα και άλλα άγουρα ακόμη συνωθούνται στη σκιά του.  Και βέβαια μέχρι κάποιος άνεμος να τα πάρει μπορείς να καταλάβεις πως είναι φύλλα του συγκεκριμένου δέντρου.

Ύστερα, κάποιος ερωτευμένος μπορεί να τα κλωτσά καθώς περιμένει με ανυπομονησία, κάποιος καθαριστής μπορεί να τα απομακρύνει με την φυσούνα του ή ένας πιτσιρικάς τα μαζεύει απαλά και προσεκτικά για το φυτολόγιο του σχολειού του. Η χρήση, θέλω να πω, που επιφυλάσσεται κάθε φορά στα φύλλα είναι εκτός της δικαιοδοσίας τους. Είναι εκτός του ελέγχου ακόμη και του ίδιου του δέντρο που τα παρήγαγε, αν με εννοείς.

Τα φύλλα σκορπίζονται δεξιά και αριστερά, πέφτουν με τα μούτρα σε κάτι που μοιάζει με απροσδιοριστία, αλλά παρ’ όλα αυτά κουβαλούν για καιρό κάτι από την τάξη του δέντρου, πάνω στο οποίο αναπτύχθηκαν.

Ίσως τα φύλλα να είναι μικρά αποσπάσματα αγάπης που επιζητούν να συναντηθούν. Τα φύλλα μπορούν να γίνουν ακόμη και το αντικείμενο πειραμάτων σαν αυτό παρακάτω.

Ο νευροβιολόγος και συγγραφέας Gerald Hüther, στο βιβλίο του «Η Εξέλιξη της Αγάπης», περιγράφει ένα κάπως παράξενο σχετικό πείραμα. «Αν μαζέψουμε την άνοιξη μερικά παλιά, μισοχαλασμένα, περσινά φύλλα δέντρων από το πάρκο, τα φέρουμε στο σπίτι και τα βάλουμε σ’ ένα ποτήρι, το γεμίσουμε με (μη χλωριούχο) νερό και το τοποθετήσουμε κάτω από μια λάμπα, τότε, αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να παρατηρήσουμε κάτι που μας φανερώνει ότι ζωντανές υπάρξεις γνώριζαν την ωραία μας ερωτική αγάπη, όταν ακόμη δεν υπήρχαν ούτε σεξουαλικότητα, ούτε διαφορετικά φύλα, ούτε ζώα, πόσο μάλλον άνθρωποι.

Πάνω στα φύλλα που φέραμε από το πάρκο βρίσκονται πολύ μικροί, πρωτόγονοι, μονοκύτταροι οργανισμοί, φυλογενετικά πρωτόγονοι, που ανακαλούνται τώρα στη ζωή μες στο νεροπότηρο μας και πολλαπλασιάζονται ζωηρά, μονογονικά, με μίτωση, όπως το συνηθίζουν από πανάρχαιες εποχές. Τροφή βρίσκουν σε υπεραφθονία (από τα χαλασμένα φύλλα) και ενέργεια επίσης αρκετή από το φως (της λάμπας μας). Τρείς μέρες αργότερα βάζουμε το νερό με αυτά τα αρχέγονα ζωάκια (ή μήπως αρχέγονα φυτά; ) σ’ ένα άλλο ποτήρι που τοποθετούμε πάλι κάτω από την λάμπα. Καθώς έχουμε πετάξει πια τα παλιά φύλλα στα σκουπίδια, αρχίζει να μειώνεται αισθητά η τροφή για τους μονοκύτταρους οργανισμούς (για τους βιολόγους:Blepharisma spec.) οι οποίοι εξακολουθούν ωστόσο να πολλαπλασιάζονται με έντονους ρυθμούς. Κολυμπούν εδώ κι εκεί και κάποιοι καταλήγουν έτσι στο κάτω μέρος του ποτηριού, όπου και πρέπει να προσπαθήσουν να επιβιώσουν. Στον κόσμο αυτό, στον πάτο του ποτηριού, υπάρχει άφθονη τροφή (μικρά υπολείμματα φύλλων, νεκροί εκπρόσωποι του είδους τους), το φως όμως είναι δυστυχώς λιγοστό.

Εκεί, λοιπόν, μπορούν, να επιβιώσουν και να συνεχίσουν να αναπαράγονται μόνο όσοι τα βγάζουν πέρα σ’ αυτόν τον (μισό) κόσμο με πολλή τροφή και λίγη ενέργεια. Στο πάνω μέρος του ποτηριού, πιο κοντά στην λάμπα, επικρατούν τα αντίθετα. Εδώ υπάρχει μεν αρκετή ενέργεια φωτός, όμως η τροφή είναι λιγοστή. Εκεί συγκεντρώνονται εκείνοι οι μονοκύτταροι οργανισμοί που είναι φτιαγμένοι έτσι ή κατάφεραν να γίνουν έτσι, προσαρμοζόμενοι, ώστε να μπορούν να αναπτύσσονται και να πολλαπλασιάζονται μέσα σ’ αυτόν τον άλλο (μισό) κόσμο.

Αν κοιτάξουμε το ποτήρι μας από το πλάι, το νερό στη μέση μας φαίνεται σχεδόν καθαρό, ενώ πάνω και κάτω είναι θολό, μιας κι εκεί έχουν μαζευτεί οι οργανισμοί οι ειδικά προσαρμοσμένοι στον καθένα από τους δύο κόσμους του νεροποτηριού μας. Τώρα πρέπει να περιμένουμε, ώσπου τόσο οι πάνω όσο και οι κάτω να φτάνουν να περνάνε τόσο άσχημα που να μην (!) μπορούν πια να αναπαραχθούν (επειδή δεν επαρκεί είτε η τροφή είτε το φως για τέτοιο πλήθος που κολυμπάει, είτε εκεί πάνω είτε εκεί κάτω). Τότε συντελείται το θαύμα! Ξαφνικά σαν να είχαν νιώσει και οι πάνω και οι κάτω το ερωτικό κάλεσμα, αρχίζουν να κολυμπούν, εγκαταλείποντας τους δυο κόσμους τους, οι μεν προς τους δε. Στο πάνω μέρος το νερό καθαρίζει, στο κάτω μέρος το νερό καθαρίζει και όλοι μαζεύονται στη μέση.

Το τι τους κάνει να κινούνται προς τα εκεί, το ανακάλυψαν κι αυτό στο μεταξύ οι μικροβιολόγοι: όταν έχουν εξαντληθεί πια όλες οι δυνατότητες, οι πάνω και οι κάτω απελευθερώνουν χημικές ουσίες που ασκούν ακατανίκητη έλξη στους απέναντι. Και οι δυο κολυμπούν αναζητώντας τα ίχνη της ευωδιάς που έρχεται από τον απέναντι κόσμο και, αναγκαστικά, συναντιούνται στη μέση.

Το τι κάνουν εκεί μπορεί να το δει κανείς μόνο στο μικροσκόπιο: ανά δύο πάντα, ένα ή μια από πάνω και ένας ή μία από κάτω σμίγουν. Εκεί όπου οι κυτταρικές τους μεμβράνες έρχονται σε επαφή και ενώνονται μεταξύ τους σχηματίζεται ένα άνοιγμα. Μέσα από την τρύπα που δημιουργείται έτσι ανταλλάσσονται τότε συστατικά της εσωτερικής τους υφής και μαζί και οι πληροφορίες που εμπεριέχονται σ’ αυτά, οι οποίες τους έχουν προσδώσει τις ιδιαίτερες ικανότητες για να τα βγάζουν πέρα τόσο καλά, είτε πάνω είτε κάτω.

Η μυστηριώδης ανταλλαγή εμπειριών και πληροφοριών που συλλέχθηκαν σε δυο διαφορετικούς κόσμους φτάνει δυστυχώς σύντομα στο τέλος της. Τα ζεύγη χωρίζονται και καθένας παίρνει το δρόμο του τώρα με κάπως λιγότερη από την παλιά και κάπως περισσότερη καινούργια γνώση απ’ ό,τι πριν.

Για πολλούς, το σμίξιμο αυτό φαίνεται να διανοίγει νέες δυνατότητες. Τα καταφέρνουν τώρα προφανώς καλύτερα απ’ ό,τι πρώτα μ’ αυτά που έχει να τους προσφέρει ο μικρός τους κόσμος στο πάνω και στο κάτω μέρος του νεροπότηρου-τουλάχιστον για ένα διάστημα, μέχρις ότου τα πράγματα στενέψουν και πάλι και ξαναρχίσουν το αρχέγονο ερωτικό πάρε-δώσε μες στο νεροπότηρο».

Θέλω να πω, η Αγάπη, η βαθιά συναισθηματική σύνδεση, η Σχέση, η συνάντηση των φύλλων του δέντρου καθενός μας με τα φύλλα του Άλλου, είναι αδήριτη βιολογική ανάγκη. Ίσως πιο ισχυρή και από την δίψα. Και όπως καταλαβαίνουμε, κανείς δεν ξεδίψασε ποτέ υποστηρίζοντας ότι εκείνος δεν διψάει.

Powered by kone"

Μην το χάσεις

Journal

Δείτε επίσης