Γράφει ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης*
Ένα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι ότι άνθρωποι βαρύτατα τραυματισμένοι ψυχικά -και μάλιστα χωρίς καμιά επεξεργασία του τραύματος τους- έχουν ισχυρό λόγο στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, όπου εκδραματίζουν το τραύμα τους “μεταμορφώνοντας” το σε ιδεολογία.
Το αποτέλεσμα είναι ενός είδους κοινωνική μόλυνση που διαχέεται (κατακόρυφα και οριζόντια) στο κοινωνικό σώμα ως αντικοινωνική συμπεριφορά και θεωρείται μάλιστα εύλογη, θεμιτή, αποδεκτή και ιδεολογικά νομιμοποιημένη.
