Γράφει ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης*
Η πρωταρχική πόλωση
Ήδη από την πρώτη στιγμή της γέννησης μας καλούμαστε να συμφιλιώσουμε εντός μας
α) την αξία της ζωής που μας χαρίζεται
β) με το κόστος και την οδύνη που εμπεριέχεται σ’ αυτήν.
Καλούμαστε δηλαδή να διευρύνουμε τόσο τον εαυτό μας, ώστε να μπορεί να χωρέσει αυτή την θεμελιώδη αντίφαση.
Ότι δηλαδή, ο παράδεισος της ζωής θα έχει και αρκετή κόλαση. Ότι, για παράδειγμα, ακόμη κι αυτοί που μας χάρισαν τη ζωή θα μας πληγώσουν.
Συχνά ωστόσο παγιδευόμαστε στον έναν από τους δυο πόλους προκαλώντας μια τεράστια ενδοψυχική σύγκρουση, που μπορεί να μας βασανίζει μια ολόκληρη ζωή.
