Γράφει ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης*
Ας είμαστε ειλικρινείς: ζούμε σ’ ένα κοινωνικο-οικονομικό-πολιτικό σύστημα που θέτει τον εαυτό σε διαρκή λειτουργία επιβίωσης (survival mode).
Και αυτό δεν μπορεί παρά να απορρυθμίζει το νευρικό μας σύστημα.
Γιατί, όταν είμαστε σε συνθήκες (μιας διαρκούς) απειλής, το σώμα μας βιώνει μια αίσθηση επείγοντος, την ανάγκη να ξεφύγουμε, να αντιμετωπίσουμε την απειλή ή να μουδιάσουμε συναισθηματικά.
Ως εκ τούτου μπορεί να βιώνουμε δυσκολία ακόμη και στο ύπνο, καθώς το σώμα ακόμη και τότε βρίσκεται σε κατάσταση απειλής.
Μπορεί να χάνουμε την όρεξη μας, γιατί η λειτουργία της πέψης είναι μια πολύ απαιτητική λειτουργία για τον οργανισμό μας, που τώρα “επιλέγει” να ασχοληθεί με την αντιμετώπιση της απειλής.
Μπορεί, ακόμη, να δυσκολευόμαστε να συγκεντρωθούμε σε άλλες λειτουργίες, όπως για παράδειγμα στη μάθηση, καθώς ο οργανισμός είναι αποκλειστικά προσανατολισμένος στο να ψάχνει την απειλή και να βρίσκει τρόπους για να μας κρατήσει ασφαλείς.
Με την έννοια αυτή, επαναστατημένος άνθρωπος είναι εκείνος που βγαίνει από το survival mode και ζει…
