Γράφει ο Παναγιώτης Κούστας
Για το ότι η ζωή μας δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια μετά από την πανδημία του κορονοϊού έχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι και ξοδευτεί ακόμα περισσότερο σάλιο. Κι όμως, η πιθανότητα της απώλειας μίας από τις μεγαλύτερες απολαύσεις των καλοκαιρινών μας διακοπών -εμάς των λαίμαργων όντων με τους προπονημένους ουρανίσκους- έχει μάλλον περάσει στο ντούκου. Τι θα γίνει, λοιπόν, με τους μεγαλειώδεις πρωινούς μπουφέδες των ξενοδοχείων;
Συνωστισμός και γαστρονομική ποικιλία
Προ κορονοϊού, η ιεροτελεστία του πρωινού σε μπουφέ περιελάμβανε μία πλειάδα ξένων μεταξύ τους ανθρώπων, που μιλούν διαφορετικές γλώσσες, να συνωστίζονται σε μία φιδοειδή σειρά γύρω από έναν λαβύρινθο τραπεζιών, συνήθως ενωμένων μεταξύ τους, με παρατεταγμένες πάνω τους τεράστιες πιατέλες και λοιπά σκεύη σερβιρίσματος. Από τον βρώσιμο παράδεισο που ξετυλιγόταν μπροστά στα μάτια τους διάλεγαν -κάποιες φορές χρησιμοποιώντας λαβίδες και σπάτουλες, κάποιες άλλες τα ίδια τους τα χέρια- ό,τι λαχταρούσε εκείνη τη στιγμή ο ουρανίσκος τους.
Σίγουρα, τα τελευταία δύο καλοκαίρια τα ξενοδοχεία προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες, τα αντισηπτικά έκαναν την εμφάνισή τους παντού, οι αποστάσεις μαρκαρίστηκαν, μερικά φαγητά τυλίχθηκαν σε σελοφάν και ατομικές μερίδες. Μαζί με αυτά τα μέτρα, όμως, χάθηκε ένα κομμάτι της συμποσιακής ηδονής που μας πρόσφερε η εμπειρία του μπουφέ.
Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις;
Αν ανήκεις κι εσύ όπως κι εγώ στην κατηγορία των κοινωνικών και λαίμαργων ανθρώπων που λάτρεψαν κάποτε την κουλτούρα του μπουφέ τόσο για τις ευκαιρίες κοινωνικοποίησης όσο και για την ποικιλία και την ποσότητα του φαγητού, μάλλον θα πενθείς το τέλος μίας εποχής. Στην ίδια συνομοταξία με εμάς ανήκει και ο δημοσιογράφος Will Hersey, που έγραψε στο βρετανικό Esquire μία ωδή -αλλά όχι ελεγεία- στον πρωινό μπουφέ των μεγάλων ξενοδοχείων με την οποία μάλλον θα ταυτιστείς.
Εμείς οι κοινωνικοί και λαίμαργοι, λοιπόν, προ κορονοϊού, το πρώτο πράγμα που σκεφτόμασταν με την άφιξή μας σε ένα ξενοδοχείο ήταν ο πρωινός μπουφές. Μιλάμε για κανονική έξαψη. Τι περιλαμβάνει; Τι ώρα ξεκινάει το σερβίρισμα; Βγαίνουν κι άλλα πιάτα από μία ώρα και μετά; Μήπως αν κατέβουμε αργά στην τραπεζαρία θα έχουν τελειώσει κάποιες από τις πιο περιζήτητες λιχουδιές;
Τίποτα δεν μας έχει στοιχειώσει περισσότερο από ένα μαραθοπιτάκι που τελείωσε πριν φτάσει η σειρά μας στην πιατέλα του και δεν αντικαταστάθηκε. Όσο για τις αναμνήσεις από τις διακοπές μας; Δεν περιλαμβάνουν μόνο αξιοθέατα και παραλίες, αλλά και μπουφέδες, με γλυκές και αλμυρές γεύσεις. Με περίεργα κέικ και φρούτα που δεν μπορούμε να ονοματίσουμε αλλά τα απολαύσαμε σε ξενοδοχεία εξωτικών προορισμών που μας αξίωσε κάποτε η ζωή να επισκεφθούμε.
Η ιεροτελεστία του μπουφέ
Βέβαια, το σωστό σερβίρισμα έχει τους κανόνες του που οι περισσότεροι από εμάς, όσο ήμασταν πιο νέοι και αληθινοί ερασιτέχνες, δεν τους γνωρίζαμε. Κάναμε στο πιάτο μας ένα βουνό από κρουασάν, αλλαντικά, πίτες και κέικ, με στόχο διπλό: Να φάμε όσο περισσότερα διαφορετικά πράγματα γινόταν και όσο πιο πολύ μπορούσαμε για να μας “κρατήσουν” όλη μέρα έτσι ώστε να ξοδέψουμε το φοιτητικό μας διακοποbudget σε ποτά.
Στη συνέχεια καταλάβαμε ότι ο πρωινός μπουφές των ξενοδοχείων δεν είναι σαν την πρώτη μέρα των εκπτώσεων στα Zara, όταν τρέχουμε να μπούμε στο δοκιμαστήριο με μία αγκαλιά γεμάτη ρούχα για να προλάβουμε να αγοράσουμε όσα περισσότερα γίνεται στο μέγεθός μας πριν εξαντληθούν. Κι αυτό γιατί ο τίμιος μπουφές είναι πάντα εκεί και μας περιμένει να επιστρέψουμε, ενώ σπάνια κάτι που θα τελειώσει δεν θα ανανεωθεί.
Πώς να ευχαριστηθείς σωστά τον μπουφέ
Επειδή είμαστε αισιόδοξοι, δηλαδή ρεαλιστές, πιστεύουμε ότι ο πρωινός μπουφές σύντομα θα επιστρέψει ακριβώς στη μορφή που είχε και πριν. Γι’ αυτό και οφείλουμε να σε πληροφορήσουμε ότι υπάρχει μία συγκεκριμένη μέθοδος για να τον χαρείς σε όλο του το μεγαλείο.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να φτάσεις στην τραπεζαρία νωρίς. Στη συνέχεια, να βρεις ένα καλό τραπέζι που δεν θα είναι δίπλα από τον μπουφέ αλλά σε ένα σημείο με εύκολη πρόσβαση σε αυτόν, για να μπορείς να επιστρέφεις όσο συχνά θέλεις.
Πριν πάρεις στα χέρια σου το πιάτο σου για να σερβιριστείς, κάνεις μία επιθεώρηση του χώρου για να δεις τι επιλογές έχεις και πώς είναι ομαδοποιημένες: Πού είναι τα κέικ, πού τα μούσλι, πού τα τυριά και πού οι σαλάτες. Μετά καταστρώνεις το πρόγευμά σου λες και περιλαμβάνει πολλά πιάτα. Αρχίζεις με το τι θα σερβιριστείς για ορεκτικό, τι για κυρίως, τι για side και τι για γλυκό. Εννοείται με αυτή τη σειρά. Γιατί αν ξεκινήσεις με τα γλυκά πολύ πιθανό να γκώσεις από ένα σημείο και μετά.
Δεν λαχταρούμε τίποτα πιο πολύ από το να επιστρέψουμε στους μεγάλους, φασαριόζικους μπουφέδες που μας επιτρέπουν την ηδονή της λαιμαργίας, ενός από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Φαντάσου να ερχόταν ένα γκαρσόνι να σου πάρει παραγγελία για πρωινό κι εσύ να του αράδιαζες όλα όσα συνηθίζεις να κατεβάζεις στην καταπιόνα σου όταν αυτοσερβιρίζεσαι. Θα το έκανες; Αν ναι, μπράβο σου. Αν όχι, δεν έχεις παρά να περιμένεις τη σπουδαία επιστροφή του πρωινού μπουφέ.