Γράφει ο Δημήτρης Τσίρκας
Η cool, όμορφη Φινλανδή πρωθυπουργός που ντύνεται ροκ για να απολαύσει ένα μουσικό φεστιβάλ. Ο γκόμενος Μητσοτάκης που εκτός από σούσι τρώει και γουρουνοπούλα. Ο σέξι Μακρόν που φωτογραφίζεται με το πουκάμισο ανοικτό για να φανεί το δασύτριχο στήθος του.
Όσο η διακυβέρνηση υποβιβάζεται σε διαχείριση, τόσο η πολιτική θα εκπίπτει σε αισθητική. Πλέον οι πολιτικοί δεν εκπροσωπούν συμφέροντα, αλλά ταυτοτικά υποσύνολα: ο πρώτος μαύρος πρόεδρος, η πρώτη τρανς υπουργός, ο πρώτος ανοικτά γκέι υφυπουργός, η πρώτη νέα φεμινίστρια πρωθυπουργός κ.ο.κ.
Σήμερα άλλωστε δεν υπάρχουν συμφέροντα, πόσο μάλλον ανταγωνιστικά, έχουν «εξαφανιστεί» πίσω από τη (νεοφιλελεύθερη) ΤΙΝΑ και τους τεχνοκράτες που την επιτελούν.
Οπότε τι μένει στην πολιτική; Να αντιπροσωπεύει το diversity, τις πολλαπλές ταυτότητες και life styles της ρευστής ύστερης νεωτερικότητας, να είναι συμπεριληπτική (inclusive), αλλά και προκλητική, edgy.
Οι πολιτικοί μετατρέπονται σε καθρέφτες πάνω στους οποίους οι πολίτες/καταναλωτές της μεταδημοκρατίας καλούνται να προβάλλουν την ταυτότητα επιλογής τους, το στιλ της αρεσκείας τους, γίνονται… influencers.