Ο Δημοκρατικός Συναγερμός από σήμερα γυρίζει σελίδα, αφού οι δύο διεκδικητές για την προεδρία του κόμματος είναι νεαρά -σε ηλικία- στελέχη τα οποία ζυμώθηκαν από παιδιά ακόμη, στις τοπικές επιτροπές, στην νεολαία και μετέπειτα στο κόμμα.
Αννίτα Δημητρίου και Δημήτρης Δημητρίου αποτελούν πρωτοκλασάτα στελέχη που μπορεί για αρκετούς να μην έχουν το ίδιο πολιτικό «βάρος» με τον απερχόμενο πρόεδρο Αβέρωφ Νεοφύτου και σίγουρα των προηγούμενων προέδρων της παράταξης, αλλά κατάφεραν να αναδείξουν τη δυναμική που έχουν στην κοινωνία και ειδικά εντός του ΔΗΣΥ, να εκφράσουν θέσεις αλλά και να βγουν μπροστά.
Με τα πιο πάνω δεδομένα, οι δύο μονομάχοι είναι αυτοί που ανοίγουν μια νέα σελίδα στον ΔΗΣΥ, αλλά ταυτόχρονα ανοίγουν και τον δρόμο προς την νέα γενιά στελεχών που ήρθε η σειρά τους να αναλάβουν τα ηνία της πολιτικής στον τόπο. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός με την αποχώρηση του Αβέρωφ Νεοφύτου -σωστά ή λάθος- αυτό θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, δείχνει για μια φορά ακόμα ότι και γνωρίζει και μπορεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Σίγουρα η ήττα στις προεδρικές εκλογές είναι κάτι που στοίχησε στη παράταξη, αλλά δεδομένου ότι αρκετά στελέχη και φίλοι της παράταξης επιστρέφουν πίσω, στέλνει τρία μηνύματα.
- Το πρώτο μήνυμα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ακόμη τον Δημοκρατικό Συναγερμό σπίτι τους και θέλουν να στηρίξουν στις επόμενες μάχες το κόμμα τους.
- Το δεύτερο μήνυμα είναι ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου φαίνεται τουλάχιστον από το αποτέλεσμα να αποτελούσε αιτία γι’ αυτά τα στελέχη και φίλους της παράταξης να απομακρυνθούν.
- Το τρίτο μήνυμα είναι ότι οι συγκεκριμένη ομάδα -μιλάμε για χιλιάδες μέλη-, δεν επέλεξαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη επειδή απλά τους έπεισε, αλλά διότι δεν έπαψαν ποτέ να τον θεωρούν μέλος και «παιδί» της παράταξης τους. Άρα δεν υιοθέτησαν σε καμία περίπτωση τα περί αποστάτη που προσπάθησε να περάσει η Πινδάρου στην μακρά προεκλογική περίοδο που διανύσαμε.
Εντούτοις τα τρία λοιπόν μηνύματα δεν αφορούν μόνο τον ΔΗΣΥ. Είναι μηνύματα που πρέπει επιτέλους να λάβουν και στο ΑΚΕΛ. Το κόμμα της Αριστεράς περνάει μια συνεχόμενη κρίση, με την εσωστρέφεια να παραμένει παρά τα περί αντιθέτου από στελέχη.
Ήρθε λοιπό η ώρα ο Στέφανος Στεφάνου να αναλάβει πρωτοβουλίες και το ΑΚΕΛ να κατανοήσει ότι το αποτέλεσμα των Προεδρικών δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση συγχωροχάρτι. Το ΑΚΕΛ πρέπει να κατανοήσει ότι ο Σεπτέμβριος -μήνας που θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο του κόμματος- είναι μεν καθοριστικός αλλά όχι μόνο αυτός. Μέχρι τον Σεπτέμβριο το ΑΚΕΛ πρέπει να ξεκαθαρίσει επίσης την πολιτική ταυτότητα του, να κατέλθει στη βάση του, και κυρίως να παραδεχθεί ότι η διακυβέρνηση του δεν είναι μια επιτυχημένη διακυβέρνηση, αλλά και ότι έγιναν λάθη -ειδικά αυτό- ώστε να αποδείξει έμπρακτα πως αφουγκράζεται τον κόσμο του και λαμβάνει τα μηνύματα που του στέλνουν στη κάλπη.
Ο ΔΗΣΥ από σήμερα μπαίνει σε μια νέα εποχή και δείχνει τον δρόμο, κάτι που πρέπει να αντιληφθεί το ΑΚΕΛ, όπου επίσης υπάρχουν αξιόλογα νεαρά -σε μυαλά- κυρίως στελέχη που πρέπει να έχουν και έχουν θέση για να εισέλθει επιτέλους και το κόμμα της Αριστεράς στη νέα πολιτική εποχή. Σαφώς και οι διαδικασίες είναι διαφορετικές, αλλά αυτό δεν πρέπει εν τέλει να αποτελεί άλλοθι, με το ΑΚΕΛ να οφείλει να προχωρήσει με τα σωστά και τα λάθη του και να στρέψει το βλέμμα στο μέλλον.