«Ο κάθε πολιτικός πρέπει να ξέρει πότε είναι η ώρα που αποχωρεί» ανέφερε στις 16 Φεβρουαρίου, ο τέως υπουργός Οικονομικών, Κωνσταντίνος Πετρίδης, ανακοινώνοντας ότι ο ίδιος εγκαταλείπει τη πολιτική, αφού δε προτίθετο να διεκδικήσει ούτε θέση στην ηγεσία του ΔΗΣΥ.
Η πιο πάνω πρόταση έκανε σε αρκετούς εντύπωση, αφού ο κ. Πετρίδης, αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Κυβέρνηση και τον Δημοκρατικό Συναγερμό και η ανακοίνωση της αποχώρησης του από την πολιτική θα πρέπει να προβληματίσει. Ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί του ή και με τις πολιτικές που ακολουθήσε, είναι κοινά παραδεχτό ότι ο ίδιος δούλεψε με ζήλο και υπηρέτησε τη θέση του, μακριά από άλλα συμφέροντα, ίδια ή μη, ενώ ο ίδιος συγκρούστηκε με αρκετούς, υπερασπιζόμενος τις απόψεις του.
Ο κ. Πετρίδης όμως ίσως για τον ΔΗΣΥ, να αποτελεί τη μεγαλύτερη «απώλεια», αφού αρκετοί για καιρό πίστευαν ότι θα μπορούσε να διαδεχθεί τον Αβέρωφ Νεοφύτου στη προεδρία της παράταξης. Και όταν ακούς σε δημοσιογραφικά και μη πηγαδάκια να μιλούν με σεβασμό για κάποιον, τότε σίγουρα κάτι έκανε καλά.
Ποιο είναι λοιπόν το «λάθος» του Κωνσταντίνου Πετρίδη;
Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης αποτελεί γέννημα θρέμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού αλλά κυρίως αποτελεί υπηρέτη της Κληριδικής Σχολής. Σε ανύποπτο χρόνο σε συνέντευξη που κάναμε για λογαριασμό του «Πολίτη» και αφού τελειώσαμε και χαλαρώσαμε θυμάμαι να επιμένει ότι όσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση και επιθυμία του ήταν η λύση του Κυπριακού προβλήματος. Ο ίδιος είχε και έχει -πιστεύω- έντονα τη πεποίθηση ότι χωρίς λύση του κυπριακού πολλά από τα κακώς έχοντα δεν μπορούν να διορθωθούν.
Με τον κ. Πετρίδη προσωπικά διαφώνησα έντονα κυρίως για το Γενικό Σύστημα Υγείας. Αρκετές φορές όμως σκέφτηκα -όπως και πολλοί- τις τελευταίες ημέρες ότι θέλει κότσια πριν τα 50 σου να πεις ότι «αποχωρώ». Στην Κύπρο εξάλλου είναι γνωστό ότι η γλύκα της… εξουσίας είναι η αιτία να… φορτωθούμε για χρόνια αξιωματούχους. Ευτυχώς ο Πετρίδης -για τον ίδιο-, δυστυχώς για τον ΔΗΣΥ, με αξιοπρέπεια αποχώρησε, χειροκροτήθηκε από τους πολίτες που τον εκτιμούσαν ανέκαθεν έστω και αν διαφωνούσαν μαζί του, και έστειλε μήνυμα προς πολλούς ότι η πολιτική είναι κάτι περισσότερο από μια καρέκλα. Χωρίς να ξεχνάμε τα λάθη του κ. Πετρίδη, άποψη μου είναι ότι -με τα σωστά και τα λάθη του-, θα λείψει.
